پزشک در مورد سابقه پزشکی می پرسد و یک معاینه فیزیکی انجام می دهد. یک تاریخچه پزشکی کامل و معاینه فیزیکی می تواند سرنخ های مهمی در مورد سرفه مزمن ارائه دهد. پزشک همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای یافتن علت سرفه مزمن تجویز کند.

 

با این حال، بسیاری از پزشکان ترجیح می دهند به جای تجویز آزمایش های گران قیمت، درمان یکی از علل شایع سرفه مزمن را شروع کنند. با این حال، اگر درمان مؤثر واقع نشد، ممکن است برای علل کمتر شایع تحت آزمایش قرار بگیرید.

 

تست های تصویربرداری

• اشعه ایکس. اگرچه رادیوگرافی معمولی از قفسه سینه شایع‌ترین دلایل سرفه - چکه‌های بعد از بینی، رفلاکس اسید یا آسم را نشان نمی‌دهد - ممکن است برای بررسی سرطان ریه، ذات‌الریه و سایر بیماری‌های ریوی مورد استفاده قرار گیرد. عکسبرداری با اشعه ایکس از سینوس های شما ممکن است شواهدی از عفونت سینوسی را نشان دهد.

   

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن. سی تی اسکن همچنین ممکن است برای بررسی ریه ها از نظر شرایطی که ممکن است باعث سرفه مزمن شود یا حفره های سینوسی از نظر پاکت های عفونت مورد استفاده قرار گیرد.
•  

تست های عملکرد ریه

این تست های ساده و غیرتهاجمی مانند اسپیرومتری برای تشخیص آسم و COPD استفاده می شود. آنها اندازه گیری می کنند که ریه ها چقدر هوا را می توانند نگه دارند و چقدر سریع می توانید بازدم کنید.

پزشک ممکن است آزمایش چالش آسم را درخواست کند، که بررسی می کند که چگونه می توانید قبل و بعد از استنشاق داروی متاکولین (پرووکولین) نفس بکشید.

 

 

تست های آزمایشگاهی

اگر مخاطی که سرفه می‌کنید رنگی است، پزشک ممکن است بخواهد نمونه‌ای از آن را از نظر باکتری آزمایش کند.

 

تست های محدوده

اگر پزشک شما نتواند توضیحی برای سرفه بیابد، ممکن است آزمایشات محدوده خاصی برای بررسی علل احتمالی در نظر بگیرد. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• برونکوسکوپی با استفاده از یک لوله نازک و قابل انعطاف مجهز به نور و دوربین (برونکوسکوپ)، پزشک می‌تواند به ریه‌ها و مجرای هوا نگاه کند. بیوپسی همچنین می تواند از پوشش داخلی راه هوایی (مخاط) برای بررسی ناهنجاری ها گرفته شود.
• رینوسکوپی. با استفاده از یک اسکوپ فیبر نوری (رینوسکوپ)، پزشک می تواند مجاری بینی، سینوس ها و راه هوایی فوقانی را مشاهده کند.
•  

کودکان

برای یافتن علت سرفه مزمن در کودکان، حداقل یک رادیوگرافی قفسه سینه و اسپیرومتری تجویز می شود.

 

رفتار

تعیین علت سرفه مزمن برای درمان موثر بسیار مهم است. در بسیاری از موارد، بیش از یک بیماری زمینه ای ممکن است باعث سرفه مزمن شود.

اگر در حال حاضر سیگار می‌کشید، پزشک درباره آمادگی برای ترک سیگار با شما صحبت می‌کند و برای رسیدن به این هدف کمک می‌کند.

اگر از داروهای مهارکننده ACE استفاده می کنید، پزشک ممکن است شما را به داروی دیگری که سرفه را به عنوان عارضه جانبی ندارد، تغییر دهد.

 

 

داروهای مورد استفاده برای درمان سرفه مزمن ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• آنتی هیستامین ها، کورتیکواستروئیدها و ضد احتقان ها. این داروها درمان استاندارد برای آلرژی و قطرات پس از بینی هستند.
• داروهای استنشاقی آسم. موثرترین درمان‌ها برای سرفه‌های مرتبط با آسم، کورتیکواستروئیدها و گشادکننده‌های برونش هستند که التهاب را کاهش داده و راه‌های هوایی را باز می‌کنند.
• آنتی بیوتیک ها. اگر عفونت باکتریایی، قارچی یا مایکوباکتریایی باعث سرفه مزمن شده باشد، پزشک ممکن است داروهایی را برای رفع عفونت تجویز کند.
• مسدود کننده های اسید. هنگامی که تغییرات سبک زندگی به رفلاکس اسید کمک نمی کند، ممکن است با داروهایی که تولید اسید را مسدود می کنند، درمان شوید. برخی از افراد برای رفع مشکل نیاز به جراحی دارند.
•  

داروهای سرکوب کننده سرفه

در طول مدت زمانی که پزشک دلیل سرفه را تعیین می کند و درمان را شروع می کند، ممکن است پزشک برای تسکین علائم شما سرکوب کننده سرفه تجویز کند.

داروهای سرفه و سرماخوردگی بدون نسخه برای درمان علائم سرفه و سرماخوردگی در نظر گرفته شده اند نه بیماری زمینه ای. تحقیقات نشان می دهد که اثربخشی این داروها بهتر از داروهای غیرفعال (دارونما) ثابت نشده است. مهمتر از آن، این داروها دارای عوارض جانبی بالقوه جدی هستند، از جمله مصرف بیش از حد کشنده در کودکان کمتر از 2 سال.

برای درمان سرفه و سرماخوردگی در کودکان زیر 6 سال از داروهای بدون نسخه به جز تب بر و مسکن ها استفاده نکنید. همچنین از مصرف این داروها برای کودکان زیر 12 سال خودداری کنید.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

از برنامه ای که پزشک برای درمان علت سرفه می دهد پیروی کنید. در عین حال، می توانید این نکات را برای کاهش سرفه خود نیز امتحان کنید:

 

• مایعات بنوشید. مایع به رقیق شدن مخاط گلو کمک می کند. مایعات گرم مانند آبگوشت، چای یا آبمیوه می توانند گلو را تسکین دهند.
• قطره های سرفه یا آب نبات های سفت را بمکید. آنها ممکن است سرفه خشک را کاهش دهند و گلو تحریک شده را تسکین دهند.
• مصرف عسل را در نظر بگیرید. یک قاشق چایخوری عسل ممکن است به کاهش سرفه کمک کند. به کودکان زیر 1 سال عسل ندهید زیرا عسل می تواند حاوی باکتری های مضر برای نوزادان باشد.
• هوا را مرطوب کنید. از یک مرطوب کننده هوای خنک استفاده کنید یا دوش بخار بگیرید.
• از دود تنباکو خودداری کنید. سیگار کشیدن یا تنفس دود دست دوم ریه ها را تحریک می کند و می تواند سرفه های ناشی از عوامل دیگر را بدتر کند. اگر سیگار می کشید، با پزشک خود در مورد برنامه ها و محصولاتی که می توانند در ترک سیگار کمک کنند، صحبت کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در حالی که ممکن است ابتدا به پزشک خانواده خود مراجعه کنید، او ممکن است شما را به یک دکتر متخصص در اختلالات ریوی (ریه شناس) ارجاع دهد.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات خود، فهرستی تهیه کنید که شامل موارد زیر باشد:

 

• شرح دقیق علائم 
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی که داشته اید
• اطلاعاتی در مورد مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادر 
• تمام داروها، از جمله داروهای بدون نسخه، ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل های غذایی که مصرف می کنید
• سابقه سیگار کشیدن 
• سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است برخی از سوالات زیر را بپرسد:

 

• علائم چیست و چه زمانی شروع شد؟
• آیا اخیرا آنفولانزا یا سرماخوردگی داشته اید؟
• آیا تا به حال توتون و تنباکو مصرف کرده اید؟
• آیا کسی در خانواده یا محل کار شما سیگار می کشد؟
• آیا در خانه یا محل کار در معرض گرد و غبار یا مواد شیمیایی هستید؟
• دل درد دارید؟
• آیا سرفه می کنید؟ 
• آیا داروی فشار خون مصرف می کنید؟ اگر چنین است، چه نوع را مصرف کنید؟
• سرفه چه زمانی رخ می دهد؟
• آیا چیزی سرفه شما را تسکین می دهد؟ چه درمان هایی را امتحان کرده اید؟
• آیا با تلاش بیشتر دچار تنگی نفس یا خس خس می شوید؟ 

پزشک بر اساس پاسخ‌ها، علائم و نیازهای شما بیشتر می‌پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند از زمان خود با پزشک  بهترین استفاده را کنید.