تشخیص سنکوپ وازوواگال اغلب با معاینه فیزیکی آغاز می شود. در طول معاینه فیزیکی، پزشک به صدای قلب گوش می دهد و فشار خون را اندازه گیری می کند. او همچنین ممکن است شریان های اصلی گردن را ماساژ دهد تا ببیند آیا این باعث احساس ضعف می شود یا خیر.

 

پزشک همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای رد سایر علل احتمالی غش توصیه کند - به ویژه اختلالات مربوط به قلب.

 

این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• الکتروکاردیوگرام. این تست سیگنال های الکتریکی تولید شده توسط قلب را ثبت می کند. می تواند ریتم نامنظم و سایر مشکلات قلبی را تشخیص دهد. ممکن است لازم باشد حداقل یک روز یا تا یک ماه از یک مانیتور قابل حمل استفاده کنید.

   

• اکوکاردیوگرافی. این آزمایش از تصویربرداری اولتراسوند برای مشاهده قلب و بررسی شرایط مانند مشکلات دریچه ای که می تواند باعث غش شود، استفاده می کند.
• تست استرس ورزش این تست ریتم قلب را در حین ورزش مطالعه می کند. معمولاً هنگام راه رفتن یا دویدن روی تردمیل انجام می شود.
• آزمایشات خون پزشک ممکن است به دنبال شرایطی مانند کم خونی باشد که می تواند باعث غش شود یا به آن کمک کند.
• تست میز شیب. اگر به نظر می رسد که هیچ مشکل قلبی باعث غش نمی شود، ممکن است پزشک پیشنهاد کند که آزمایش میز شیب انجام دهید. در طول آزمایش، روی میزی به پشت دراز می‌کشید که تغییر موقعیت می دهد و شما را در زوایای مختلف به سمت بالا متمایل می کند. یک تکنسین ریتم قلب و فشار خون را در طول آزمایش کنترل می کند تا ببیند آیا تغییر وضعیت بدن بر آنها تأثیر می گذارد یا خیر.

   

رفتار

در بیشتر موارد سنکوپ وازوواگال، درمان غیر ضروری است. پزشک ممکن است کمک کند تا محرک‌های غش خود را شناسایی کرده و راه‌هایی را که می‌توانید از آن‌ها اجتناب کنید، بشناسید.

 

با این حال، اگر به اندازه ای سنکوپ وازوواگال را تجربه می کنید که کیفیت زندگی را مختل می کند، ممکن است پزشک یک یا چند مورد از درمان های زیر را پیشنهاد کند:

 

• داروها. دارویی به نام فلودروکورتیزون استات که به طور معمول برای درمان فشار خون پایین استفاده می شود ممکن است در پیشگیری از سنکوپ وازوواگال مفید باشد. همچنین ممکن است از مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین استفاده شود.
• درمان ها. پزشک ممکن است راه هایی را برای کاهش تجمع خون در پاها توصیه کند. اینها ممکن است شامل تمرینات پا، پوشیدن جوراب های فشاری یا منقبض کردن عضلات پا در هنگام ایستادن باشد. اگر معمولاً فشار خون بالا ندارید، ممکن است نیاز به افزایش نمک در رژیم غذایی خود داشته باشید. از ایستادن طولانی مدت – به خصوص در مکان های گرم و شلوغ – اجتناب کنید و مایعات فراوان بنوشید.
• عمل جراحی. به ندرت، قرار دادن یک ضربان ساز الکتریکی برای تنظیم ضربان قلب ممکن است به برخی از افراد مبتلا به سنکوپ وازوواگال که با درمان های دیگر بهبود نیافته اند، کمک کند.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

این ایده خوبی است که برای قرار ملاقات خود آماده شوید تا از زمانی که نزد پزشک خود هستید، نهایت استفاده را ببرید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• علائم خود را یادداشت کنید، از جمله علائم متغیر محرکی که ممکن است باعث غش شود.
• فهرستی از داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• سؤالاتی را که می خواهید از پزشک خود بپرسید، از جمله سؤالاتی در مورد آزمایش ها و درمان های احتمالی بنویسید . 
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

سوالاتی که پزشک ممکن است بپرسد عبارتند از:

 

• قبل از اینکه بیهوش بشوید چه کار میکردید؟
• قبل از غش چه علائم و نشانه هایی را تجربه کرده اید؟
• آیا تا به حال غش کرده اید؟ اگر بله، قبل از اینکه بیهوش شوید چه می‌کردید؟
• آیا اخیراً مصرف داروی جدیدی را شروع کرده اید؟
• آیا تا به حال به سرتان ضربه وارد شده؟
• آیا کسی در خانواده شما بر اثر مشکلات قلبی فوت کرده ؟
•