پزشک برای تشخیص وضعیت ، علائم را بررسی کرده و معاینه انجام می دهد. برای کمک به تشخیص وسعت و شدت آسیب شبکه بازویی، ممکن است یک یا چند آزمایش زیر را انجام دهید:

 

• اشعه ایکس. عکسبرداری با اشعه ایکس از شانه و گردن می تواند به پزشک اطلاع دهد که آیا شکستگی یا سایر آسیب های مرتبط دارد یا نه.
• الکترومیوگرافی (EMG). در طول EMG ، پزشک یک الکترود سوزنی را از طریق پوست به انواع مختلف وارد می کند. این تست فعالیت های الکتریکی را در زمان انقباض و زمانی که در حالت استراحت هستند، ارزیابی می کند. ممکن است هنگام قرار دادن الکترودها کمی درد احساس کنید، اما اکثر افراد می توانند آزمایش را بدون ناراحتی انجام دهند.
• مطالعات هدایت عصبی این آزمایش‌ها معمولاً به عنوان بخشی از EMG انجام می‌شوند و سرعت رسانش در عصب را هنگامی که جریان کمی از عصب عبور می‌کند اندازه‌گیری می‌کنند. این اطلاعات خوبی در مورد عملکرد عصب ارائه می دهد.
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این آزمایش از یک میدان مغناطیسی قدرتمند و امواج رادیویی برای ایجاد نماهای دقیق از بدن در چندین برنامه استفاده می کند. اغلب می تواند میزان آسیب ناشی از آسیب شبکه بازویی را نشان دهد و می تواند به ارزیابی وضعیت شریان هایی که برای اندام یا بازسازی آن مهم هستند کمک کند. روش‌های جدید MRI با وضوح بالا ، معروف به نوروگرافی تشدید مغناطیسی، ممکن است استفاده شود.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) میلوگرافی. توموگرافی کامپیوتری از یک سری اشعه ایکس برای به دست آوردن تصاویر مقطعی از بدن استفاده می کند. سی تی میلوگرافی یک ماده حاجب را اضافه می کند که در حین ضربه زدن به ستون فقرات تزریق می شود تا تصویر دقیقی از نخاع و ریشه های عصبی در طول سی تی اسکن ایجاد کند. این آزمایش گاهی اوقات زمانی انجام می شود که MRI اطلاعات کافی را ارائه نمی دهد.

رفتار

درمان به عوامل مختلفی از جمله شدت آسیب، نوع آسیب، مدت زمان پس از آسیب و سایر شرایط موجود بستگی دارد.

اعصابی که فقط کشیده شده اند ممکن است بدون درمان بیشتر بهبود یابند.

پزشک ممکن است فیزیوتراپی را برای حفظ عملکرد صحیح مفاصل و عضلات، حفظ دامنه حرکتی و جلوگیری از سفت شدن مفاصل توصیه کند.

جراحی برای ترمیم اعصاب شبکه بازویی معمولاً باید ظرف شش ماه پس از آسیب انجام شود. جراحی هایی که دیرتر از آن انجام می شوند، میزان موفقیت کمتری دارند.

بافت عصبی به کندی رشد می کند، بنابراین چندین سال طول می کشد تا از مزایای کامل جراحی منتفع شوید. در طول دوره ریکاوری، باید مفاصل خود را با یک برنامه تمرینی انعطاف پذیر نگه دارید. ممکن است از آتل برای جلوگیری از پیچ خوردن دست به سمت داخل استفاده شود.

 

 

انواع جراحی

• نورولیز. این روش شامل آزاد کردن عصب از بافت اسکار است.
• پیوند عصبی. در این روش، قسمت آسیب دیده شبکه بازویی برداشته می شود و با بخش هایی از اعصاب گرفته شده از سایر قسمت های بدن جایگزین می شود. این پلی برای رشد عصبی جدید در طول زمان فراهم می کند.
• انتقال اعصاب هنگامی که ریشه عصبی از نخاع پاره شده است، جراحان اغلب عصب کم اهمیت‌تری را که هنوز کار می‌کند، می‌گیرند و آن را به عصبی که مهم‌تر است اما کار نمی‌کند متصل می‌کنند. این یک بای پس برای رشد عصبی جدید فراهم می کند.
• انتقال عضله انتقال عضله روشی است که در آن جراح یک عضله یا تاندون با اهمیت کمتر را از قسمت دیگری از بدن، به طور معمول ران، برمی دارد، آن را به بازو منتقل می کند و اعصاب و رگ های خونی تامین کننده عضله را دوباره به هم وصل می کند.
•  

کنترل درد

درد ناشی از شدیدترین انواع آسیب های شبکه بازویی به عنوان یک احساس ناتوان کننده، له شدن شدید یا یک سوزش مداوم توصیف شده است. این درد برای اکثر افراد در عرض سه سال برطرف می شود. اگر داروها نتوانند درد را کنترل کنند، پزشک ممکن است یک روش جراحی را برای قطع سیگنال های درد که از قسمت آسیب دیده نخاع می آید، پیشنهاد کند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

ممکن است تعدادی آزمایش برای کمک به تشخیص نوع و شدت آسیب های شبکه بازویی مورد استفاده قرار گیرد. هنگامی که قرار ملاقات خود را تعیین می کنید، حتما بپرسید که آیا نیاز به آمادگی برای این آزمایش ها دارید یا خیر. به عنوان مثال، ممکن است لازم باشد مصرف برخی داروها را برای چند روز قطع کنید یا از استفاده از لوسیون ها در روز آزمایش خودداری کنید.

در صورت امکان، یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات جذب تمام اطلاعاتی که در طول یک قرار ملاقات داده می شود دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که فراموش کرده اید یا از دست داده اید به خاطر بیاورد.

 

سایر پیشنهادات برای استفاده حداکثری از قرار ملاقات عبارتند از:

 

• تمام علائم خود را یادداشت کنید، از جمله نحوه آسیب دیدگی، مدت زمانی که علائم خود را داشته اید و اینکه آیا آنها در طول زمان بدتر شده اند یا خیر.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف کنید.
• از پرسیدن سوال دیگر دریغ نکنید. کودکان و بزرگسالان مبتلا به آسیب شبکه بازویی گزینه هایی برای بازگرداندن عملکرد از دست رفته دارند. حتماً از پزشک خود در تمام امکاناتی که برای شما یا فرزندتان وجود دارد سوال کنید. اگر وقتتان تمام شد، با یک پرستار صحبت کنید یا از پزشکتان بخواهید بعداً با شما تماس بگیرید.
•