اگر پزشک مشکوک به بولیمیا باشد، معمولاً موارد زیر را بررسی می کند:

 

• در مورد عادات غذایی و روش های کاهش وزن  صحبت می کند
• یک معاینه انجام می دهد
• آزمایش خون و ادرار را تجویز می کند
• آزمایشی تجویز می کند که مشکلات قلب را شناسایی می کند (الکتروکاردیوگرام)
• یک ارزیابی روانشناختی انجام می دهد، از جمله بحث در مورد نگرش نسبت به بدن و وزن بیمار
• از معیارهای بولیمیا ذکر شده در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی استفاده می کند

همچنین ممکن است آزمایش‌های اضافی را برای تشخیص دقیق، انجام کمک پزشکی برای تغییر وزن و بررسی هر گونه عوارض مرتبط را انجام دهد.

 

رفتار

هنگامی که پرخوری عصبی دارید، ممکن است به چندین نوع درمان نیاز داشته باشید، اگرچه ترکیب روان درمانی با داروهای ضد افسردگی ممکن است موثرترین روش برای غلبه بر این اختلال باشد.

درمان به طور کلی شامل یک رویکرد تیمی است که شامل شما، خانواده، ارائه دهنده مراقبت های اولیه، یک متخصص سلامت روان و یک متخصص تغذیه با تجربه در درمان اختلالات خوردن است. ممکن است یک مدیر پرونده برای هماهنگی مراقبت نیاز داشته باشید.

 

 

در اینجا نگاهی به گزینه ها و ملاحظات درمان بولیمیا داریم.

 

روان درمانی

روان درمانی، همچنین به عنوان گفتگو درمانی یا مشاوره روانشناختی شناخته می شود، شامل بحث در مورد پرخوری عصبی و مسائل مرتبط با آن، با یک متخصص سلامت روان است. شواهد نشان می دهد که این نوع روان درمانی به بهبود علائم بولیمیا کمک می کند:

 

• درمان شناختی رفتاری کمک می کند تا الگوهای غذایی خود را عادی کنید و باورها و رفتارهای ناسالم و منفی را شناسایی کنید و آنها را با باورهای سالم و مثبت جایگزین کنید.
• درمان مبتنی بر خانواده برای کمک به والدین برای مداخله برای جلوگیری از رفتارهای غذایی ناسالم نوجوان، کمک به نوجوان برای به دست آوردن کنترل مجدد بر غذا خوردن خود، و کمک به خانواده برای مقابله با مشکلاتی که پرخوری عصبی می تواند بر رشد نوجوان و خانواده داشته باشد.
• روان درمانی بین فردی، که به مشکلات در روابط نزدیک می پردازد و به بهبود مهارت های ارتباطی و حل مسئله کمک می کند.

از متخصص سلامت روان خود بپرسید که از کدام روان درمانی استفاده می کند و چه شواهدی وجود دارد که نشان می دهد آن، در درمان پرخوری عصبی مفید است.

 

 

داروها

داروهای ضد افسردگی در صورت استفاده همراه با روان درمانی ممکن است به کاهش علائم بولیمیا کمک کنند. تنها داروی ضد افسردگی که به طور خاص توسط سازمان غذا و دارو برای درمان بولیمیا تایید شده است، فلوکستین (پروزاک)، نوعی مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI) است که حتی اگر افسرده نباشید ممکن است کمک کند.

 

 

آموزش تغذیه

متخصصان تغذیه می توانند یک برنامه غذایی طراحی کنند تا در دستیابی به عادات غذایی سالم برای جلوگیری از گرسنگی و هوس و تغذیه خوب کمک کند. خوردن منظم و محدود نکردن مصرف غذا در غلبه بر پرخوری عصبی مهم است.

 

 

بستری شدن در بیمارستان

پرخوری عصبی معمولاً خارج از بیمارستان قابل درمان است. اما اگر علائم شدید و با عوارض جدی برای سلامتی همراه باشد، ممکن است نیاز به درمان در بیمارستان داشته باشید. برخی از برنامه های اختلال خوردن ممکن است به جای بستری شدن در بیمارستان، درمان روزانه را ارائه دهند.

 

 

چالش های درمانی در پرخوری عصبی

اگرچه اکثر افراد مبتلا به پرخوری عصبی بهبود می یابند، برخی متوجه می شوند که علائم به طور کامل از بین نمی روند. دوره‌های پرخوری و پاک‌سازی ممکن است در طول سال‌ها، بسته به شرایط زندگی، مانند عود در زمان‌های استرس زیاد، بیایند و از بین بروند.

اگر دوباره در چرخه پاکسازی بیش از حد هستید، جلسات پیگیری با ارائه دهنده مراقبت های اولیه، متخصص تغذیه و یا متخصص سلامت روان ممکن است کمک کند تا قبل از اینکه اختلال خوردن دوباره از کنترل خارج شود، بحران را پشت سر بگذارید. یادگیری راه های مثبت برای مقابله، ایجاد روابط سالم و مدیریت استرس می تواند به جلوگیری از عود کمک کند.

اگر در گذشته اختلال خوردن داشته اید و متوجه بازگشت علائم خود شدید، فوراً از تیم پزشکی خود کمک بگیرید.

 

شیوه زندگی و درمان های خانگی

علاوه بر درمان حرفه ای، این نکات خودمراقبتی را دنبال کنید:

 

• به برنامه درمانی خود پایبند باشید. جلسات درمانی را نادیده نگیرید و سعی کنید از برنامه غذایی دور نشوید، حتی اگر باعث ناراحتی تان شود.
• با پرخوری عصبی آشنا شوید. آموزش در مورد وضعیت می تواند به شما قدرت و انگیزه دهد تا به برنامه درمانی خود پایبند باشید.
• تغذیه مناسب را دریافت کنید. اگر خوب غذا نمی خورید یا مرتباً در حال پاکسازی هستید، به احتمال زیاد بدن تمام مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نمی کند. با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص تغذیه در مورد مکمل های ویتامین و مواد معدنی مناسب صحبت کنید. با این حال، دریافت بیشتر ویتامین ها و مواد معدنی از غذا معمولاً توصیه می شود.
• در تماس باشید. خود را از اعضای دلسوز خانواده و دوستانی که می خواهند سلامت شما را ببینند جدا نکنید. 
• با خودتان مهربان باشید. در برابر اصرار برای وزن کردن یا چک کردن مکرر خود در آینه مقاومت کنید. اینها ممکن است کاری جز تقویت انگیزه برای حفظ عادات ناسالم نداشته باشند.
• با ورزش محتاط باشید با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود در مورد اینکه چه نوع فعالیت بدنی، در صورت وجود، برایتان مناسب است، صحبت کنید، به خصوص اگر برای سوزاندن کالری های پس از پرخوری بیش از حد ورزش می کنید.
•  

پزشکی جایگزین

مکمل های غذایی و محصولات گیاهی که برای سرکوب اشتها یا کمک به کاهش وزن طراحی شده اند ممکن است توسط افراد مبتلا به اختلالات خوردن مورد سوء استفاده قرار گیرند. مکمل ها یا گیاهان کاهش وزن می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند و به طور خطرناکی با سایر داروها تداخل داشته باشند.

کاهش وزن و سایر مکمل های غذایی برای عرضه به بازار نیازی به تایید سازمان غذا و دارو ندارند و طبیعی همیشه به معنای ایمن نیست. اگر می خواهید از مکمل های غذایی یا گیاهان دارویی استفاده کنید، خطرات احتمالی را با ارائه دهنده مراقبت های اولیه خود در میان بگذارید.

 

 

مقابله و حمایت

زمانی که با پیام‌های متفاوتی از سوی رسانه‌ها، فرهنگ، مربیان، خانواده و شاید دوستان یا همسالان خود مواجه می‌شوید، ممکن است مقابله با پرخوری عصبی برای شما دشوار باشد. پس چگونه با بیماری‌ای که می‌تواند کشنده باشد کنار بیایید، وقتی پیام‌هایی دریافت می‌کنید که لاغر بودن نشانه موفقیت است؟

 

• به خود یادآوری کنید که وزن سالم برای بدن چیست.
• در مقابل میل به رژیم غذایی یا حذف وعده های غذایی که می تواند باعث پرخوری شود، مقاومت کنید.
• از وب‌سایت‌هایی که از اختلالات خوردن حمایت می‌کنند دیدن نکنید.
• موقعیت‌های دردسرساز را شناسایی کنید که باعث ایجاد افکار یا رفتارهایی می‌شود که ممکن است به پرخوری عصبی کمک کند و برنامه‌ای برای مقابله با آنها ایجاد کنید.
• برای مقابله با پریشانی عاطفی ناشی از شکست، برنامه‌ای داشته باشید.
• به دنبال الگوهای مثبتی باشید که می توانند به افزایش عزت نفس کمک کنند.
• فعالیت‌ها و سرگرمی‌های لذت‌بخشی را بیابید که می‌تواند به شما کمک کند تا افکار مربوط به پرخوری و پاکسازی را از بین ببرید.
• با بخشیدن خود، تمرکز بر نکات مثبت و دادن اعتبار و تشویق خود ، عزت نفستان را افزایش دهید.
•  

دریافت پشتیبانی

اگر به بولیمیا مبتلا هستید، ممکن است شما و خانواده‌تان گروه‌های حمایتی را برای تشویق، امید و مشاوره در مورد مقابله مفید بیابید. اعضای گروه واقعاً می توانند درک کنند که چه چیزی را تجربه می کنید زیرا آنها آنجا بوده اند.

 

 

توصیه های مقابله ای برای والدین

اگر والدین فردی مبتلا به بولیمیا هستید، ممکن است خودتان را به خاطر اختلال خوردن فرزندتان سرزنش کنید. اما اختلالات خوردن دلایل زیادی دارد و شیوه فرزندپروری دلیل محسوب نمی شود. بهتر است در حال حاضر روی اینکه چگونه می توانید به فرزندتان کمک کنید تمرکز کنید.

 

 

در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد:

 

• از فرزندتان بپرسید که چه کاری می توانید برای کمک انجام دهید. به عنوان مثال، بپرسید که آیا  دوست دارد پس از صرف غذا برای کاهش وسوسه، فعالیت های خانوادگی را برنامه ریزی کنید.
• گوش کن. به کودک خود اجازه دهید احساسات خود را بیان کند.
• وعده های غذایی خانواده را به طور منظم برنامه ریزی کنید. خوردن در زمان های معمول برای کمک به کاهش پرخوری مهم است.
• هر گونه نگرانی را به نوجوان خود بگویید. اما این کار را بدون سرزنش انجام دهید.

به یاد داشته باشید که اختلالات خوردن بر کل خانواده تأثیر می گذارد و شما باید مراقب خود نیز باشید. اگر احساس می کنید که به خوبی با پرخوری عصبی نوجوان خود کنار نمی آیید، ممکن است از مشاوره حرفه ای بهره مند شوید. یا از ارائه دهنده مراقبت های اولیه فرزندتان در مورد گروه های حمایتی برای والدین کودکان مبتلا به اختلالات خوردن سوال کنید.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و چه انتظاراتی از تیم مراقبت های بهداشتی خود داشته باشید. در صورت امکان از یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود بخواهید که با شما همراه شود تا کمک کند نکات کلیدی را به خاطر بسپارید و تصویر کامل تری از وضعیت خود ارائه دهد.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقات، فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

• علائم، حتی آنهایی که ممکن است به نظر بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشند
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله هرگونه استرس عمده یا تغییرات اخیر زندگی
• تمام داروها، ویتامین‌ها، محصولات گیاهی، داروهای بدون نسخه یا سایر مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید و دوزهای آنها
• سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید، تا بتوانید از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید

برخی از سوالاتی که باید از ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان بپرسید عبارتند از:

 

• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟
• چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که برای من تجویز می کنید وجود دارد؟
• درمان چگونه بر وزن من تأثیر می گذارد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پرسیدن سؤالات دیگر در طول ملاقات، دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان احتمالاً تعدادی سؤال  می پرسد. او ممکن است بپرسد:

 

• چند وقت است که نگران وزن خود هستید؟
• آیا اغلب به غذا فکر می کنید؟
• آیا تا به حال مخفیانه غذا خوردید؟
• آیا تا به حال به دلیل سیری ناخوشایند استفراغ کرده اید؟
• آیا تا به حال از داروهای کاهش وزن استفاده کرده اید؟
• آیا شما ورزش میکنید؟ اگر چنین است، چند وقت یکبار؟
• آیا راه های دیگری برای کاهش وزن پیدا کرده اید؟
• آیا علائم فیزیکی دارید؟
• آیا هیچ یک از اعضای خانواده تا به حال علائم یک اختلال خوردن را داشته اند یا برای هر یک از آنها اختلال خوردن تشخیص داده شده است؟

ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا متخصص سلامت روان بر اساس پاسخ ها، علائم و نیازهای شما سؤالات بیشتری می پرسد. آماده سازی و پیش بینی سوالات کمک می کند تا از زمان قرار خود نهایت استفاده را ببرید.