بررسی اجمالی

اختلالات مداوم که به آن دیستیمیا (dis-THIE-me-uh) نیز می‌گویند، یک شکل طولانی مدت (مزمن) افسردگی است. ممکن است فعالیت‌های عادی روزانه را از دست بدهید، احساس ناامیدی کنید، بهره‌وری نداشته باشید، احساس بی‌کفایتی داشته باشید. این احساسات سال‌ها ادامه می‌یابد و ممکن است به طور قابل توجهی در روابط، مدرسه، کار و فعالیت های روزانه، تداخل ایجاد کند.

اگر دچار مشکل شدید، ممکن است برای شما سخت باشد که حتی در موقعیت‌های شاد، خوشحال باشید،  ممکن است به عنوان شخصیت تیره و تار، دائماً شاکی یا ناتوان از تفریح ​​​​توصیف شوید. حالت افسردگی ممکن است خفیف، متوسط ​​یا شدید باشد.

به دلیل ماهیت مزمن اختلال افسردگی مداوم، مقابله با علائم می‌تواند چالش‌برانگیز باشد، اما ترکیبی از گفتار درمانی (روان درمانی) و درمان دارویی می تواند در درمان این بیماری موثر باشد.

 

 

علائم

علائم بیماری معمولاً در طی سال‌ها ظاهر می‌شوند و از بین می‌روند و شدت آنها در طول زمان تغییر می‌کند. اما به طور معمول علائم بیش از دو ماه در یک زمان ناپدید نمی‌شوند. علاوه بر این، دوره‌های افسردگی اساسی ممکن است قبل یا در طولانی مدت افسردگی مداوم رخ دهد - این گاهی اوقات افسردگی مضاعف نامیده می‌شود.

 

 

علائم بیماری افسردگی دائمی می‌تواند باعث اختلال در توجه شود و ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• از دست دادن علاقه به فعالیت‌های روزانه
• احساس غم، پوچی یا ناراحتی
• ناامیدی
• خستگی و کمبود انرژی
• عزت نفس پایین، انتقاد از خود یا احساس ناتوانی
• مشکل در تمرکز و تصمیم‌گیری
• تحریک‌پذیری یا عصبانیت بیش از حد
• کاهش فعالیت، اثربخشی و بهره‌وری
• پرهیز از فعالیت‌های اجتماعی
• احساس گناه و نگرانی نسبت به گذشته
• کم‌اشتهایی یا پرخوری
• مشکلات خواب

در کودکان، علائم اختلال افسردگی مداوم ممکن است شامل خلق افسرده و تحریک‌پذیری باشد.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

از آنجایی که این احساسات برای مدت طولانی ادامه داشته‌اند، ممکن است فکر کنید که همیشه بخشی از زندگی شما خواهند بود. اما اگر علائمی از اختلال افسردگی مداوم دارید، به دنبال کمک پزشکی باشید.

در مورد علائم خود با پزشک مراقبت های اولیه صحبت کنید. یا به طور مستقیم از یک متخصص سلامت روان کمک بگیرید. اگر تمایلی به مراجعه به یک متخصص بهداشت روانی ندارید، با شخص دیگری تماس بگیرید که ممکن است بتواند کمک کند و شما را راهنمایی کند، خواه این یک دوست یا عزیز، یک معلم، یک فرد روحانی یا شخص دیگری باشد که به آن اعتماد دارید.

اگر فکر می‌کنید ممکن است به خود آسیب برسانید یا اقدام به خودکشی کنید، فوراً با اورژانس تماس بگیرید.

 

 

علل

علت دقیق اختلال افسردگی مداوم شناخته نشده است. مثل افسردگی اساسی، ممکن است بیش از یک علت داشته باشد، مانند:

 

• تفاوت های بیولوژیکی. افراد مبتلا به اختلال افسردگی دائمی ممکن است تغییرات فیزیکی در مغز خود داشته باشند. اهمیت این تغییرات هنوز نامشخص است، اما ممکن است در نهایت به شناسایی دقیق علل کمک کنند.
• شیمی مغز. انتقال‌دهنده‌های عصبی مواد شیمیایی طبیعی مغز هستند که احتمالاً در افسردگی نقش دارند. تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که تغییرات در عملکرد و تأثیر این انتقال دهنده‌های عصبی و نحوه تعامل آنها با مدارهای عصبی که در حفظ ثبات خلق و خوی نقش دارند، ممکن است نقش مهمی در افسردگی و درمان آن داشته باشد.
• صفات ارثی به نظر می‌رسد اختلال افسردگی مداوم در افرادی که خویشاوندان خونی آنها نیز به این بیماری مبتلا هستند، شایع‌تر است. محققان در تلاش برای یافتن ژن هایی هستند که ممکن است در ایجاد افسردگی نقش داشته باشد.
• رویدادهای زندگی. مانند افسردگی شدید، رویدادهای آسیب‌زا مانند از دست دادن یکی از عزیزان، مشکلات مالی یا سطح بالای استرس می‌تواند باعث اختلال افسردگی دائمی در برخی افراد شود.
•  

عوامل خطر

اختلال افسردگی دائمی اغلب در اوایل دوران کودکی، نوجوانی یا جوانی شروع می شود و مزمن است. به نظر می‌رسد برخی عوامل، خطر ابتلا به اختلال افسردگی مداوم را افزایش می‌دهند، از جمله:

 

• داشتن یکی از بستگان درجه یک مبتلا به اختلال افسردگی اساسی یا سایر اختلالات افسردگی
• رویدادهای آسیب‌زا یا استرس‌زا در زندگی، مانند از دست دادن یکی از عزیزان یا مشکلات مالی
• ویژگی های شخصیتی که شامل منفی گرایی می‌شود، مانند عزت نفس پایین و بیش از حد وابسته بودن، انتقاد از خود یا بدبین بودن
• سابقه سایر اختلالات سلامت روان، مانند اختلال شخصیت
•  

عوارض

شرایطی که ممکن است با اختلال افسردگی دائمی مرتبط باشد عبارتند از:

 

• کاهش کیفیت زندگی
• افسردگی شدید، اختلالات اضطرابی و سایر اختلالات خلقی
• سوء مصرف مواد
• مشکلات روابط و درگیری‌های خانوادگی
• مشکلات مدرسه و کار و کاهش بهره‌وری
• درد مزمن و بیماری‌های پزشکی عمومی
• افکار یا رفتار خودکشی
• اختلالات شخصیت یا سایر اختلالات سلامت روان
•  

جلوگیری

هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از اختلال افسردگی دائمی وجود ندارد. از آنجا که اغلب در دوران کودکی یا در طول سال‌های نوجوانی شروع می‌شود، شناسایی کودکان در معرض خطر ممکن است به درمان زودهنگام آنها کمک کند.

 

 

راهبردهایی که ممکن است به رفع علائم کمک کنند عبارتند از:

 

• برای کنترل استرس، افزایش انعطاف‌پذیری و افزایش عزت نفس گام بردارید.
• با خانواده و دوستان خود تماس بگیرید، به خصوص در مواقع بحرانی، تا کمک کنند از روزهای سخت عبور کنید.
• برای کمک به جلوگیری از بدتر شدن علائم ، در اولین نشانه مشکل، درمان را دریافت کنید .
• برای کمک به جلوگیری از عود علائم، درمان طولانی مدت نگهدارنده را در نظر بگیرید.
•