تشخیص

برای تشخیص ملانوم، موارد زیر توصیه می شود:

 

• معاینه چشم. پزشک، بیرون چشم را معاینه می کند و به دنبال رگ های خونی بزرگ می گردد که می تواند نشان دهنده وجود تومور در داخل چشم باشد. سپس با کمک ابزار، به داخل چشم نگاه می کند.

   

  یکی از روش‌ها، به نام افتالموسکوپی غیرمستقیم دوچشمی، از لنزها و نور درخشانی استفاده می‌کند که روی پیشانی پزشک نصب می‌شود - کمی شبیه به لامپ معدنچی. روش دیگری به نام بیومیکروسکوپی با لامپ شکافی، از لنزها و میکروسکوپی استفاده می کند که یک پرتو شدید نور برای روشن کردن فضای داخلی چشم تولید می کند.

   

• سونوگرافی چشم. سونوگرافی چشم از صوتی با فرکانس بالا از یک دستگاه دستی و چوب مانند به نام مبدل برای تولید تصاویر چشم استفاده می کند. مبدل روی پلک بسته یا روی سطح جلوی چشم قرار می گیرد.

• تصویربرداری از عروق خونی داخل و اطراف تومور (آنژیوگرافی). در طی آنژیوگرافی چشم، یک ماده رنگی به ورید بازو تزریق می شود. رنگ به رگ های خونی چشم می رود.

  دوربینی با فیلترهای مخصوص برای تشخیص رنگ، هر چند ثانیه یک بار به مدت چند دقیقه عکس می گیرد.

• توموگرافی انسجام نوری. آزمایش تصویربرداری تصاویری از بخش‌هایی از دستگاه یووه و شبکیه ایجاد می‌کند.

   

• برداشتن یک نمونه از بافت مشکوک برای آزمایش. در برخی موارد، پزشک ممکن است روشی را برای برداشتن نمونه بافت (بیوپسی) از چشم توصیه کند.

   

  برای برداشتن نمونه، یک سوزن نازک در چشم وارد می شود و برای استخراج بافت مشکوک استفاده می شود. این بافت در آزمایشگاه برای تعیین اینکه آیا حاوی سلول های ملانوم چشم است یا خیر، آزمایش می شود.

   

   

  بیوپسی چشم معمولاً برای تشخیص ملانوم چشم ضروری نیست.

   

•  

آیا سرطان توسعه یافته است یا خیر

پزشک ممکن است آزمایش‌ها و روش‌های اضافی را برای تعیین اینکه  آیا ملانوم به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته (متاستاز) توصیه کند. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• آزمایش خون برای اندازه گیری عملکرد 
• اشعه ایکس قفسه سینه
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
• اسکن تصویربرداری رزوانس مغناطیسی (MRI).
• سونوگرافی شکم
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET).

رفتار

گزینه های درمان ملانوم چشم به محل و اندازه ملانوم چشم و همچنین سلامت کلی و تصمیمات بیمار بستگی دارد.

 

 

در انتظار درمان ملانوم های کوچک چشم

ملانوم کوچک چشم ممکن است نیاز به درمان فوری داشته باشد. اگر ملانوم کوچک است و در حال رشد نیست، شما و پزشکتان ممکن است منتظر بمانید و مراقب علائم رشد باشید.

 

اگر ملانوم رشد کند یا عوارضی ایجاد کند، ممکن است در آن زمان درمان را انتخاب کنید.

 

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از انرژی پرقدرت مانند پروتون یا اشعه گاما برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می‌کند. پرتودرمانی را معمولاً برای ملانوم های کوچک تا متوسط ​​چشم می شود استفاده کرد.

اشعه معمولاً با قرار دادن یک پلاک رادیواکتیو روی چشم، مستقیماً روی تومور در روشی به نام براکی تراپی به تومور می رسد. پلاک با بخیه های موقت در جای خود نگه داشته می شود. این پلاک شبیه درب بطری است و حاوی دانه های رادیواکتیو است. پلاک به مدت چهار تا پنج روز قبل از برداشتن در جای خود باقی می ماند.

تابش همچنین می تواند از دستگاهی باشد که تابش را مانند پرتوهای پروتون به چشم هدایت کند (تابش پرتو خارجی یا تله درمانی). این نوع پرتودرمانی چند روز انجام می شود.

 

 

لیزر درمانی

درمانی که از لیزر برای از بین بردن سلول‌های ملانوما استفاده می‌شود، می‌تواند در شرایط خاص یک گزینه باشد. یکی از انواع درمان به نام ترموتراپی از لیزر مادون قرمز  و گاهی اوقات همراه با پرتودرمانی استفاده می شود.

 

 

درمان فوتودینامیک

درمان فوتودینامیک داروها را با طول خاصی از نور ترکیب می کند. این دارو سلول های سرطانی را در برابر نور آسیب پذیر می کند. این درمان به سلامت و سلول های تشکیل دهنده ملانوم چشم آسیب می رساند. درمان فوتودینامیک در تومورهای کوچکتر استفاده می شود، زیرا برای سرطان های بزرگتر مناسب نیست.

 

 

درمان سرما

سرمای شدید (کرایوتراپی) ممکن است برای از بین بردن سلول های ملانوما در برخی از ملانوم های کوچک استفاده شود، اما این درمان معمولا مورد استفاده قرار نمی گیرد.

 

 

عمل جراحی

عمل های مورد استفاده برای درمان ملانوم چشم شامل روش هایی برای برداشتن بخشی از چشم یا روشی برای برداشتن کل چشم است. اینکه چه روشی را انجام خواهید داد به اندازه و محل ملانوم چشم بستگی دارد. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

جراحی برای برداشتن ملانوم و ناحیه کوچکی از بافت سالم. جراحی برای برداشتن ملانوم و نوار بافت سالمی که اطراف آن را احاطه کرده است، ممکن است گزینه ای برای درمان ملانوم های کوچک باشد.

 

• جراحی برای برداشتن کل چشم (انوکلئوناسیون). انوکلئوناسیون اغلب برای تومورهای بزرگ چشم استفاده می شود. همچنین ممکن است در صورتی که تومور باعث درد چشم شود، استفاده شود.

  پس از برداشتن چشم مبتلا به ملانوم، ایمپلنت در همان موقعیت قرار می گیرد و عضلات کنترل کننده حرکت چشم به ایمپلنت متصل می شوند که به ایمپلنت اجازه حرکت می دهد.

  پس از مدتی که برای بهبودی وقت گذاشتید، یک چشم مصنوعی (پروتز) ساخته می شود. سطح جلویی چشم جدید به صورت سفارشی رنگ می شود تا با چشم فعلی شما مطابقت داشته باشد.

   

مقابله و حمایت

مقابله با تغییرات بینایی

اگر درمان سرطان باعث از دست دادن کامل بینایی در یک چشم شود، مانند زمانی که یک چشم برداشته می شود، هنوز هم می توانید بیشتر کارهایی را که می توانستید با دو چشم انجام می دادید، انجام دهید. اما ممکن است چند ماه طول بکشد تا با دید جدید خود سازگار شوید.

 

 

داشتن تنها یک چشم بر توانایی در تشخیص فاصله تاثیر می گذارد. و ممکن است آگاهی از چیزهای اطرافتان دشوارتر باشد، به خصوص چیزهایی که در طرفین بدون دید رخ می دهند.

 

 

 

از پزشک خود بخواهید که به یک گروه پشتیبانی یا یک کاردرمانگر ارجاع دهد، که می تواند به ابداع استراتژی هایی برای مقابله با دید تغییر یافته کمک کند.

 

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با مراجعه به پزشک خانواده خود شروع کنید. اگر پزشک مشکوک به مشکل چشمی باشد، ممکن است به یک متخصص چشم پزشک ارجاع داده شوید.

 

 

اگر ملانوم چشم دارید، ممکن است به یک جراح چشم که در درمان ملانوم چشم متخصص است ارجاع داده شوید. این متخصص می‌تواند گزینه‌های درمانی را توضیح دهد و ممکن است بسته به درمان‌هایی که انتخاب می‌کنید، شما را به سایر متخصصان ارجاع دهد.

 

 

 

از آنجایی که قرار ملاقات ها می تواند کوتاه باشد، و از آنجا که اغلب زمینه های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا آماده شوید و چه انتظاراتی از پزشک خود داشته باشید.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

• از هرگونه محدودیت قبل از قرار ملاقات آگاه شوید. در زمان تعیین وقت، حتماً از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را محدود کنید.
• هر گونه علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین زمان ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی را یادداشت کنید، از جمله سلامت عمومی و استرس بزرگ یا تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات به خاطر سپردن تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین فهرستی از سوالات می تواند به شما کمک کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سوالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. برای ملانوم چشم، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• آیا ملانوم چشم دارم؟
• ملانوم چشم من کجاست؟
• اندازه آن چقدر است؟
• آیا فراتر از چشم من گسترش یافته است؟
• آیا به آزمایشات نیاز دارم؟
• گزینه های درمان من چه هستند؟
• آیا هر درمانی می تواند ملانوم چشم من را درمان کند؟
• عوارض جانبی بالقوه هر درمان چیست؟
• آیا باید تحت درمان قرار بگیرم؟
• چه مدت می توانم برای تصمیم گیری در مورد درمان زمان بگذارم؟
• آیا درمانی وجود دارد که فکر می کنید برای من بهترین است؟
• درمان چگونه بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟ آیا می توانم به کار ادامه دهم؟
• درمان چه تاثیری بر بینایی من خواهد داشت؟
• این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را در طول درمان به بهترین شکل مدیریت کنم؟
• آیا باید به متخصصان دیگری ارجاع داده شوم؟ هزینه آن چقدر است و آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟
• چه چیزی تعیین می کند که آیا باید برای ویزیت بعدی برنامه ریزی کنم؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سؤالات دیگری که برای شما پیش می آید تردید نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
•