بررسی اجمالی

اعصاب محیطی مغز و نخاع را به سایر قسمت های بدن مرتبط می‌کند. این اعصاب عضلات را کنترل می‌کنند تا بتوانید راه بروید، پلک بزنید، قورت دهید، چیزها را بردارید و فعالیت های دیگر را انجام دهید.

انواع مختلفی از تومورهای عصبی وجود دارد. اگرچه علت آن ناشناخته است، برخی از آن‌ها ارثی هستند.

بیشتر تومورها سرطانی (بدخیم) نیستند، اما می‌توانند منجر به آسیب عصبی و از دست دادن کنترل عضلانی شوند. به همین دلیل است که در صورت بروز هرگونه توده غیرعادی، درد، گزگز یا بی حسی یا ضعف عضلانی، مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید.

 

 

انواع

تومورهای اعصاب محیطی با رشد در داخل اعصاب (تومورهای داخل عصبی) یا با فشار بر روی آنها (تومورهای خارج عصبی) تأثیر می‌گذارند. اکثر آنها خوش خیم هستند. انواع مختلف تومورهای خوش خیم عصبی محیطی عبارتند از:

• شوانوما. شایع ترین تومور خوش خیم عصبی محیطی در بزرگسالان، شوانوما نام دارد و می‌تواند در هر جایی رخ دهد. معمولاً از یک بسته (فاسیکل) منفرد در عصب اصلی می آید و بقیه عصب را جابجا می کند.

  برخی از شوانوماها بزرگ می شوند و شکل های غیرعادی در ستون فقرات یا لگن به خود می‌گیرند، مانند تومورهای دمبل. اگر در بازو یا پا دچار شوانوما شوید، ممکن است متوجه یک توده شوید. وقتی شوانوما بزرگ می‌شود، فاسیکل‌های بیشتری در معرض خطر قرار می‌گیرند و برداشتن آن را دشوارتر می‌کند. به طور کلی، این تومورها به کندی رشد می‌کنند.

  شوانوما معمولاً به تنهایی رخ می‌دهد، اگرچه گاهی اوقات برخی از افراد چندین مورد از آنها را در بازوها، پاها یا بدن دارند که به عنوان شوانوماتوز شناخته می‌شود.

  اگر یک شوانوما نادر در نزدیکی ساقه مغز خود دارید که به عنوان نوروم آکوستیک شناخته می‌شود، ممکن است در تعادل یا شنوایی خود مشکل داشته باشید. این نوع تومور که به عنوان شوانوم دهلیزی نیز شناخته می شود، معمولاً بدون داشتن سندرم ایجاد می شود، اما تعدادی نوروم آکوستیک در افراد مبتلا به نوروفیبروماتوز 2 (NF2) تشخیص داده می شود.

  نوروم های آکوستیک درمان نشده که به رشد خود ادامه می دهند می توانند بر اعصاب مجاور تأثیر بگذارند و ساقه مغز را تحت فشار قرار دهند.

• نوروفیبروم. این نوع رایج تومور عصبی خوش خیم تمایل دارد در مرکز عصب تشکیل شود. نوروفیبروم ممکن است از چندین بسته عصبی ایجاد شود و تمایل به ایجاد علائم خفیف دارد. این تومور بیشتر در افرادی ایجاد می شود که نوروفیبروماتوز 1 (NF1) دارند، یک اختلال ژنتیکی که باعث رشد تومورها بر روی اعصاب می شود.

  پزشکان معمولاً افراد مبتلا به NF1 را با بررسی تغییر رنگ یا تومورهای خوش خیم روی پوست آنها تشخیص می دهند. برخی از افراد مبتلا به NF1 به شرایط دیگری مانند انحنای ستون فقرات (اسکولیوز)، تغییر شکل استخوانی دیگر یا تومور عصب چشم (گلیوما بینایی) مبتلا می‌شوند. افراد مبتلا به NF1 در معرض خطر ابتلا به تومور بدخیم غلاف عصبی محیطی هستند.

• پرینوریوما. این تومور خوش خیم عصبی محیطی نادر می‌تواند به عنوان یک تومور خارج عصبی نیز ایجاد شود. پرینوریومای داخل عصبی بیشتر در کودکان و بزرگسالان جوان رخ می‌دهد و به طور معمول باعث ضعف تدریجی پیشرونده و از دست دادن حسی می‌شود که شامل بازو یا پا می‌شود.
• لیپوم. سلول های چربی با رشد آهسته باعث ایجاد این توده های خوش خیم و نرم می‌شوند که معمولاً در زیر پوست گردن، شانه ها، پشت یا بازوها ظاهر می شوند. لیپوم نزدیک عصب می‌تواند آن را فشرده کند. با این حال، معمولاً هیچ درد یا مشکل دیگری ایجاد نمی‌کنند. ممکن است پزشک شما بخواهد از طریق معاینات منظم آن را تحت نظر داشته باشد.
• کیست گانگلیون. برخی از این کیست ها از یک آسیب ناشی می‌شوند، اما اکثر آنها هیچ علت شناخته شده ای ندارند. آنها معمولاً در نزدیکی مفاصل مانند مچ دست ایجاد می‌شوند و می‌توانند باعث درد شوند و در فعالیت های روزمره اختلال ایجاد کنند. برخی از آنها بدون درمان از بین می‌روند، اما کیست های گانگلیونی که اعصاب مجاور را فشرده می کنند باید برداشته شوند.
•  

علل

علت تومورهای خوش خیم عصبی محیطی معمولاً مشخص نیست. برخی ارثی هستند. شایع‌ترین نوع آن شوانوما است. معمولاً در یک بسته منفرد در داخل عصب اصلی شروع می‌شود و بقیه عصب‌ها را جابجا می‌کند.

نوع معمول دیگر نوروفیبروم است. این تومورها اغلب در داخل عصب ایجاد می‌شوند. گاهی اوقات آنها از چندین بسته عصبی به وجود می‌آیند.

پرینوریوما نادر هستند و می‌توانند از داخل یا خارج از آن رشد کنند. تومورهای خارج از عصب زمانی که به عصب فشار می‌آورند می‌توانند باعث ایجاد مشکلات شوند. تومورهای خوش خیم دیگری که در خارج از اعصاب تشکیل می‌شوند، توده های نرم سلولی با رشد آهسته به نام لیپوم ها و کیست های گانگلیونی هستند.