تشخیص

پزشکان معمولاً تشخیص بروسلوز را با آزمایش خون یا مغز استخوان برای باکتری بروسلا یا با آزمایش خون برای وجود آنتی بادی علیه باکتری تأیید می کنند. برای کمک به تشخیص عوارض بروسلوز، پزشک ممکن است آزمایش‌های اضافی بخواهد از جمله:

 

• اشعه ایکس. اشعه ایکس می تواند تغییرات را در استخوان ها و مفاصل آشکار کند.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). این تست های تصویربرداری به شناسایی التهاب یا آبسه در مغز یا سایر بافت ها کمک می کند.
• کشت مایع مغزی نخاعی این آزمایش نمونه کوچکی از مایع اطراف مغز و نخاع را برای عفونت هایی مانند مننژیت و آنسفالیت بررسی می کند.
• اکوکاردیوگرافی. این آزمایش از امواج صوتی برای ایجاد تصاویری از قلب برای بررسی علائم عفونت یا آسیب به قلب شما استفاده می کند.

رفتار

هدف درمان بروسلوز تسکین علائم، جلوگیری از عود بیماری و جلوگیری از عوارض است. حداقل به مدت شش هفته باید آنتی بیوتیک مصرف کنید و علائم ممکن است تا چند ماه به طور کامل از بین نرود. این بیماری همچنین ممکن است عود کند و مزمن شود.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر فکر می کنید ممکن است بروسلوز داشته باشید، احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی شروع کنید. ممکن است به متخصص بیماری های عفونی ارجاع داده شوید.

تشخیص بروسلوز بستگی به درک این دارد که ، چگونه و چه زمانی در معرض باکتری هایی قرار گرفته اید که باعث بیماری می شوند. می توانید با ارائه اطلاعات بیشتر به پزشک خود کمک کنید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

قبل از قرار ملاقاتتان، ممکن است بخواهید فهرستی از پاسخ‌های سؤالات زیر را بنویسید:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا محصولات لبنی خام (غیر پاستوریزه) مانند شیر یا پنیر خورده اید؟
• آیا شغل شما شامل تماس با حیوانات است یا با بافت های حیوانی؟
• آیا در سال گذشته به کشورهایی دیگر سفر کرده اید؟
• آیا در آزمایشگاهی کار می کنید که ارگانیسم های عفونی در آن حضور دارند؟
• آیا اخیراً به شکار رفته اید؟
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است:

 

• از شما بخواهد که مفاصل خود را حرکت دهید تا درد و سفتی را بررسی کنید
• رفلکس ها و قدرت عضلات را بررسی کند
• روی شکم فشار بیاورد تا مشخص شود که آیا اندام ها بزرگ شده یا حساس هستند
•