تشخیص

ارزیابی سریع علائم در تشخیص علت TIA و تصمیم گیری در مورد روش درمانی حیاتی است. برای کمک به تعیین علت TIA  و کاهش خطر سکته مغزی، پزشک ممکن است بر روی موارد زیر تکیه کند:

 

• معاینه فیزیکی و آزمایشات. پزشک معاینه فیزیکی و معاینه عصبی انجام خواهد داد. بینایی، حرکات چشم، گفتار و زبان، قدرت، رفلکس ها و سیستم حسی  را آزمایش می کند. ممکن است از گوشی پزشکی برای گوش دادن به شریان کاروتید در گردن استفاده کند. صدای غیرعادی ممکن است نشان دهنده تصلب شرایین باشد. یا پزشک ممکن است از چشم‌بین برای جستجوی قطعات کلسترول یا قطعات پلاکت (آمبولی) در رگ های خونی ریز شبکیه در پشت چشم استفاده کند.

  پزشک ممکن است عوامل خطر سکته مغزی، از فشار خون، سطح کلسترول بالا، آمیخته و در برخی موارد از سطح بالای اسید هموسیستین را بررسی کند.

• سونوگرافی کاروتید. اگر پزشک مشکوک باشد که شریان کاروتید ممکن است دلیل TIA باشد، ممکن است سونوگرافی کاروتید در نظر گرفته شود. یک دستگاه مبدل صوتی با فرکانس بالا را به گردن می‌فرستد. پس از عبور امواج صوتی از بافت و پشت، پزشک می تواند تصاویر را روی صفحه نمایش برای باریک شدن یا لخته شدن در شریان های کاروتید تجزیه و تحلیل کند.
• توموگرافی کامپیوتری (CT) یا اسکن توموگرافی کامپیوتری آنژیوگرافی (CTA). سی تی اسکن سر از پرتوهای اشعه ایکس برای جمع آوری یک نمای سه بعدی ترکیبی در مغز یا ارزیابی شریان های گردن و مغز استفاده می کند. اسکن CTA از اشعه ایکس مشابه یک سی تی اسکن استاندارد استفاده می کند، اما ممکن است شامل تزریق ماده حاجب به رگ خونی نیز باشد. برخلاف سونوگرافی کاروتید، اسکن CTA می تواند عروق خونی گردن و سر را ارزیابی کند.

   

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) یا آنژیوگرافی رزونانس مغناطیسی (MRA). این روش‌ها، که از یک میدان مغناطیسی قوی استفاده می‌کنند، می‌توانند یک نمای سه بعدی ترکیبی از مغز ایجاد کنند. MRA  از فناوری مشابه MRI برای ارزیابی شریان های گردن و مغز استفاده می کند، اما ممکن است شامل تزریق ماده حاجب به رگ خونی باشد.

   

• اکوکاردیوگرافی. پزشک ممکن است یک اکوکاردیوگرافی سنتی به نام اکوکاردیوگرافی ترانس توراسیک (TTE) را انتخاب کند.  TTE شامل حرکت ابزاری به نام مبدل بر روی قفسه سینه است. مبدل امواج صوتی را منتشر می کند که از قسمت های مختلف قلب منعکس می شود و یک تصویر اولتراسوند ایجاد می کند.

  یا ممکن است پزشک نوع دیگری از اکوکاردیوگرافی به نام اکوکاردیوگرافی ترانس مری (TEE) را انتخاب کند. در طول یک TEE، یک پروب انعطاف پذیر با یک مبدل تعبیه شده در آن در مری - لوله ای که پشت دهان را به معده متصل می کند، قرار می گیرد. از آنجایی که مری مستقیماً پشت قلب قرار دارد، می توان تصاویر سونوگرافی واضح و دقیق تری ایجاد کرد. این اجازه می دهد تا دید بهتری از برخی چیزها، مانند لخته شدن خون، که ممکن است در معاینه سنتی اکوکاردیوگرافی به وضوح دیده نشود، ایجاد گردد.

• آرتریوگرافی. این روش تصویری از شریان های مغز را نمایش می دهد که به طور معمول در تصویربرداری اشعه ایکس دیده نمی شود. رادیولوژیست یک لوله نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) را از طریق یک برش کوچک، معمولاً در کشاله ران وارد می کند.

  کاتتر از طریق شریان های اصلی و به شریان کاروتید یا مهره ای وارد می شود. سپس رادیولوژیست رنگی را از طریق کاتتر تزریق می کند تا تصاویر اشعه ایکس از شریان های مغز ارائه شود. این روش ممکن است در موارد منتخب استفاده شود.

رفتار

هنگامی که پزشک علت حمله ایسکمیک گذرا را مشخص کرد، هدف از درمان اصلاح ناهنجاری و جلوگیری از سکته مغزی است. بسته به علت TIA ، پزشک ممکن است دارویی برای کاهش تمایل به لخته شدن خون تجویز کند یا ممکن است جراحی یا روش بالون (آنژیوپلاستی) را توصیه کند.

 

 

داروها

 

پزشکان از چند دارو برای جلوگیری از احتمال سکته مغزی پس از یک حمله ایسکمیک گذرا استفاده می کنند. داروی انتخاب شده به محل، علت، شدت و نوع TIA بستگی دارد.

 

 

پزشک ممکن است موارد زیر را تجویز کند:

 

• داروهای ضد پلاکت این داروها باعث می شوند پلاکت ها، یکی از انواع سلول های خونی در گردش، کمتر به هم بچسبند. هنگامی که رگ های خونی آسیب می بینند، پلاکت های چسبنده شروع به تشکیل لخته می کنند، فرآیندی که با لخته شدن پروتئین ها در پلاسمای خون تکمیل می‌شود.

  پر مصرف ترین داروی ضد پلاکت آسپرین است. آسپرین همچنین کم هزینه ترین درمان با کمترین عوارض جانبی بالقوه است. یک جایگزین برای آسپرین، داروی ضد پلاکت کلوپیدوگرل (Plavix) است.

  ممکن است پزشک آسپرین و کلوپیدوگرل را برای حدود یک ماه پس از TIA تجویز کند. تحقیقات نشان می دهد که مصرف این دو دارو با هم در شرایط خاص، خطر سکته مغزی آینده را بیشتر از مصرف آسپرین به تنهایی کاهش می دهد. ممکن است شرایط خاصی وجود داشته باشد که مدت زمان مصرف هر دو دارو با هم طولانی شود، مانند زمانی که علت TIA باریک شدن رگ خونی در سر باشد.

  پزشک ممکن است برای کاهش لخته شدن خون، آگرنوکس، ترکیبی از آسپرین با دوز پایین و داروی ضد پلاکت دی پیریدامول را تجویز کند. نحوه عملکرد دی پیریدامول کمی با آسپرین متفاوت است.

• داروهای ضد انعقاد این داروها عبارتند از هپارین و وارفارین (کومادین، جانتوون). آنها به جای عملکرد پلاکت بر پروتئین های سیستم لخته شدن اثر می گذارند. هپارین برای مدت کوتاهی استفاده می شود و به ندرت در مدیریت TIA استفاده می شود .

  این داروها نیاز به نظارت دقیق دارند. اگر فیبریلاسیون دهلیزی وجود داشته باشد، پزشک ممکن است یک ضد انعقاد خوراکی مستقیم مانند آپیکسابان (Eliquis)، ریواروکسابان (Xarelto)، ادوکسابان (Savaysa) یا دابیگاتران (Pradaxa) را تجویز کند.

عمل جراحی

اگر شریان گردن (کاروتید) به طور متوسط ​​یا شدید باریک شده باشد، پزشک ممکن است اندارترکتومی کاروتید (end-ahr-tur-EK-tuh-me) را پیشنهاد کند. این جراحی پیشگیرانه شریان های کاروتید را از رسوبات چربی (پلاک های آترواسکلروتیک) قبل از اینکه TIA یا سکته دیگری رخ دهد پاک می کند. برشی برای باز کردن شریان ایجاد می شود، پلاک ها برداشته می شوند و شریان بسته می شود.

 

 

آنژیوپلاستی

در موارد منتخب، روشی به نام آنژیوپلاستی کاروتید یا استنت گذاری یک گزینه است. این روش شامل استفاده از یک دستگاه بالون مانند برای باز کردن یک شریان مسدود شده و قرار دادن یک لوله سیمی کوچک (استنت) در شریان برای باز نگه داشتن آن است.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

TIA اغلب در یک موقعیت اورژانسی تشخیص داده می شود، اما اگر در مورد خطر سکته مغزی نگران هستید، می توانید آماده شوید تا در قرار بعدی خود در مورد موضوع با پزشک خود صحبت کنید.

 

 

آنچه شما می توانید انجام دهید

اگر می خواهید خطر سکته مغزی را با پزشک خود در میان بگذارید، یادداشت کنید و آماده صحبت کردن باشید:

 

• عوامل خطر شما برای سکته مغزی، مانند سابقه خانوادگی سکته مغزی
• سابقه پزشکی، شامل فهرستی از تمام داروها، و همچنین هر نوع ویتامین یا مکملی که مصرف می‌کنید
• اطلاعات شخصی کلیدی، مانند عادات سبک زندگی و عوامل استرس زا
• این که آیا فکر می کنید TIAداشته اید و چه علائمی را تجربه کرده اید
• سوالاتی که ممکن است داشته باشید
•  

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک ممکن است توصیه کند که آزمایشی برای بررسی عوامل خطر انجام دهید. امکان دارد لازم باشد که برای آزمایشات آماده شوید، مانند ناشتا بودن قبل از گرفتن خون برای بررسی سطح کلسترول و قند خون.