تشخیص

تشخیص سرطان پستان

آزمایش ها و روش های مورد استفاده برای تشخیص سرطان پستان عبارتند از:

• معاینه پستان. پزشک هر دو سینه و غدد لنفاوی را در زیر بغل بررسی می‌کند و هر گونه توده یا سایر ناهنجاری‌ها را احساس می‌کند.
• ماموگرافی. ماموگرافی یک عکس رادیوگرافی از پستان است. ماموگرافی معمول برای غربالگری سرطان سینه استفاده می شود. اگر ناهنجاری در غربالگری تشخیص داده شود، ممکن است پزشک ماموگرافی را برای ارزیابی بیشتر آن ناهنجاری توصیه کند.
• سونوگرافی سینه. اولتراسوند از امواج صوتی برای تولید تصاویری از ساختارهای اعماق بدن استفاده می کند. سونوگرافی ممکن است برای تعیین اینکه آیا توده جدید سینه یک توده جامد است یا یک کیست پر از مایع استفاده می شود.

• برداشتن نمونه ای از سلول های پستان برای آزمایش (بیوپسی). بیوپسی تنها راه قطعی برای تشخیص سرطان سینه است. در طول بیوپسی، پزشک از یک دستگاه سوزن تخصصی که توسط اشعه ایکس یا آزمایش تصویربرداری دیگری هدایت می‌شود، برای استخراج هسته‌ای از بافت از ناحیه مشکوک استفاده می‌کند. اغلب، یک نشانگر فلزی کوچک در محل سینه باقی می‌ماند تا در آزمایش‌های تصویربرداری بعدی بتوان آن ناحیه را به راحتی شناسایی کرد.

  Advertisement

   

  Mayo Clinic does not endorse companies or products. Advertising revenue supports our not-for-profit mission.

  Advertising & Sponsorship

  • Policy
  • Opportunities
  • Ad Choices

  نمونه‌های بیوپسی برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند تا کارشناسان سرطانی بودن سلول‌ها را تعیین کنند. نمونه بیوپسی نیز برای تعیین نوع سلول‌های درگیر در سرطان سینه، تهاجمی بودن (درجه) سرطان، و اینکه آیا سلول‌های سرطانی گیرنده‌های هورمونی یا گیرنده‌های دیگری دارند که ممکن است بر گزینه‌های درمانی تأثیر بگذارد، تجزیه و تحلیل می‌شود.

• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی پستان (MRI). دستگاه MRI از آهنربا و امواج رادیویی برای ایجاد تصاویری از داخل سینه استفاده می کند. قبل از MRI ​​پستان، تزریق رنگ دریافت می کنید. برخلاف سایر انواع تست های تصویربرداری، MRI از تابش برای ایجاد تصاویر استفاده نمی کند.

بسته به شرایط شما ممکن است از آزمایش‌ها و روش‌های دیگری استفاده شود.

 

 

مرحله بندی سرطان پستان

هنگامی که پزشک سرطان پستان را تشخیص داد، برای تعیین مرحله سرطان کار می کند. مرحله سرطان به تعیین پیش آگهی شما و بهترین گزینه های درمانی کمک می کند.

اطلاعات کامل در مورد مرحله سرطان ممکن است تا پس از انجام عمل جراحی سرطان سینه در دسترس نباشد.

 

 

آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای مرحله سرطان سینه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• آزمایشات خون، مانند شمارش کامل خون
• ماموگرافی سینه برای بررسی علائم سرطان
• ام آر آی سینه
• اسکن استخوان
• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
• اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET).

همه زنان به همه این آزمایش ها و روش ها نیاز ندارند. پزشک بر اساس شرایط خاص و با در نظر گرفتن علائم جدیدی که ممکن است تجربه کنید، آزمایش های مناسب را انتخاب می کند.

مراحل سرطان پستان از 0 تا IV تغییر می کند که 0 نشان دهنده سرطان غیر تهاجمی یا موجود در مجاری شیر است. مرحله چهارم سرطان پستان که سرطان سینه متاستاتیک نیز نامیده می شود، نشان دهنده سرطانی است که به سایر نواحی بدن توسعه یافته است.

مرحله بندی سرطان سینه درجه سرطان را نیز در نظر می گیرد. وجود نشانگرهای تومور، مانند گیرنده های استروژن، پروژسترون و HER2 و عوامل تکثیر

 

 

رفتار

پزشک گزینه های درمانی سرطان پستان را بر اساس نوع سرطان پستان، مرحله و درجه آن، اندازه و حساسیت سلول های سرطانی به هورمون ها تعیین می کند. پزشک همچنین سلامت کلی و ترجیحات شما را در نظر می گیرد.

بیشتر زنان برای سرطان سینه تحت عمل جراحی قرار می گیرند و بسیاری نیز پس از جراحی، درمان های اضافی مانند شیمی درمانی، هورمون درمانی یا پرتودرمانی دریافت می کنند. شیمی درمانی نیز ممکن است قبل از جراحی در شرایط خاص استفاده شود.

گزینه های زیادی برای درمان سرطان سینه وجود دارد، و ممکن است وقتی تصمیمات پیچیده ای در مورد درمان خود می گیرید، احساس ناراحتی کنید. به دنبال نظر دوم از یک متخصص پستان در یک مرکز یا کلینیک پستان باشید. با زنان دیگری که با چنین تصمیمی روبرو شده اند صحبت کنید.

 

 

جراحی سرطان سینه

عمل های مورد استفاده برای درمان سرطان سینه عبارتند از:

 

• برداشتن سرطان سینه (لامپکتومی). در طی یک لامپکتومی، که ممکن است به عنوان جراحی حفظ پستان یا برداشتن موضعی گسترده نامیده شود، جراح تومور و حاشیه کوچکی از بافت سالم اطراف را بر می دارد.

  ممکن است لامپکتومی برای برداشتن تومورهای کوچکتر توصیه شود. برخی از افراد مبتلا به تومورهای بزرگتر ممکن است قبل از جراحی تحت شیمی درمانی قرار گیرند تا تومور را کوچک کنند و امکان برداشتن کامل آن را با روش لامپکتومی فراهم کنند.

• برداشتن کل پستان (ماستکتومی). ماستکتومی عملی است برای برداشتن تمام بافت پستان. اکثر روش های ماستکتومی تمام بافت سینه - لوبول ها، مجاری، بافت چربی و مقداری پوست، از جمله نوک پستان و آرئول (ماستکتومی کامل یا ساده) را از بین می برند.

  تکنیک‌های جراحی جدیدتر ممکن است در موارد منتخب گزینه‌ای برای بهبود ظاهر سینه باشد. ماستکتومی محافظ پوست و ماستکتومی نگهدارنده نوک پستان به طور فزاینده ای از عمل های رایج برای سرطان سینه هستند.

• برداشتن تعداد محدودی از غدد لنفاوی (بیوپسی گره نگهبان). برای تعیین اینکه آیا سرطان به غدد لنفاوی سرایت کرده است یا خیر، جراح با شما درباره نقش برداشتن غدد لنفاوی که اولین درناژ لنفاوی از تومور هستند صحبت خواهد کرد.

  اگر سرطانی در آن غدد لنفاوی یافت نشد، احتمال یافتن سرطان در هر یک از غدد لنفاوی باقی مانده اندک است و نیازی به برداشتن غدد دیگری نیست.

• برداشتن چندین غدد لنفاوی (تحلیل گره لنفاوی زیر بغل). اگر سرطان در غدد لنفاوی نگهبان یافت شود، جراح با شما درباره نقش برداشتن غدد لنفاوی اضافی زیر بغل صحبت خواهد کرد.

• برداشتن هر دو سینه برخی از زنان مبتلا به سرطان در یک پستان، در صورتی که به دلیل استعداد ژنتیکی یا سابقه خانوادگی قوی، خطر ابتلا به سرطان در پستان دیگر را افزایش دهند، ممکن است انتخاب کنند که پستان دیگر (سالم) خود را خارج کنند (ماستکتومی پروفیلاکتیک مقابل).

  اکثر زنان مبتلا به سرطان پستان در یک سینه هرگز به سرطان پستان دیگر مبتلا نمی شوند. خطر ابتلا به سرطان پستان خود را همراه با مزایا و خطرات این روش با پزشک خود در میان بگذارید.

عوارض جراحی سرطان پستان به روش هایی که انتخاب می کنید بستگی دارد. جراحی سرطان پستان خطر درد، خونریزی، عفونت و تورم بازو (ادم لنفاوی) را به همراه دارد.

ممکن است بعد از جراحی بازسازی سینه را انتخاب کنید. گزینه ها و ترجیحات خود را با جراح خود در میان بگذارید.

قبل از جراحی سرطان پستان، ارجاع به جراح پلاستیک را در نظر بگیرید. گزینه ها ممکن است شامل بازسازی با ایمپلنت سینه (سیلیکون یا آب) یا بازسازی با استفاده از بافت شخصی شما باشد. این عمل ها را می توان در زمان ماستکتومی یا در تاریخ بعد انجام داد.

 

 

پرتو درمانی

پرتودرمانی از پرتوهای پرقدرت انرژی مانند اشعه ایکس و پروتون برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتودرمانی معمولاً با استفاده از یک دستگاه بزرگ انجام می شود که پرتوهای انرژی را به سمت بدن هدف قرار می دهد (تابش پرتو خارجی). اما تابش را می توان با قرار دادن مواد رادیواکتیو در داخل بدن نیز انجام داد (براکی تراپی).

تابش پرتو خارجی کل پستان معمولاً پس از لامپکتومی استفاده می شود. اگر خطر عود سرطان  کم است، براکی تراپی پستان ممکن است پس از لامپکتومی یک گزینه باشد.

پزشکان همچنین ممکن است پس از ماستکتومی برای سرطان‌های بزرگ‌تر پستان یا سرطان‌هایی که به غدد لنفاوی گسترش یافته‌اند، پرتودرمانی را برای دیواره قفسه سینه توصیه کنند.

پرتودرمانی سرطان پستان بسته به نوع درمان می تواند از سه روز تا شش هفته طول بکشد. پزشکی که از پرتو برای درمان سرطان استفاده می‌کند (انکولوژیست پرتویی) بر اساس وضعیت ، نوع سرطان و محل تومور ، بهترین درمان را تعیین می‌کند.

عوارض جانبی پرتودرمانی شامل خستگی و بثورات قرمز مانند آفتاب سوختگی در جایی است که پرتودرمانی هدف قرار می گیرد. بافت پستان نیز ممکن است متورم یا سفت تر به نظر برسد. به ندرت ممکن است مشکلات جدی تری مانند آسیب به قلب یا ریه ها یا به ندرت سرطان های دوم در ناحیه تحت درمان رخ دهد.

 

 

شیمی درمانی

شیمی درمانی از داروهایی برای از بین بردن سلول های سریع رشد مانند سلول های سرطانی استفاده می‌کند. اگر سرطان خطر بازگشت یا گسترش به قسمت دیگری از بدن را دارد، ممکن است پزشک پس از جراحی شیمی درمانی را برای کاهش احتمال عود سرطان توصیه کند.

شیمی درمانی گاهی قبل از جراحی در زنانی که تومورهای سینه بزرگتر دارند انجام می شود. هدف کوچک کردن تومور به اندازه ای است که برداشتن آن با جراحی آسان تر شود.

شیمی درمانی در زنانی که سرطان آنها قبلاً به سایر قسمت های بدن گسترش یافته است نیز استفاده می‌شود. ممکن است شیمی درمانی برای کنترل سرطان و کاهش علائمی که سرطان ایجاد می کند توصیه شود.

عوارض جانبی شیمی درمانی به داروهایی که دریافت می کنید بستگی دارد. عوارض جانبی رایج عبارتند از ریزش مو، حالت تهوع، استفراغ، خستگی و افزایش خطر ابتلا به عفونت. عوارض جانبی نادر می تواند شامل یائسگی زودرس، ناباروری (در صورت پیش از یائسگی)، آسیب به قلب و کلیه ها، آسیب عصبی و به ندرت سرطان سلول های خونی باشد.

 

 

هورمون درمانی

هورمون درمانی - شاید به درستی درمان مسدود کننده هورمون نامیده شود - برای درمان سرطان پستان که به هورمون ها حساس هستند استفاده می شود. پزشکان به این سرطان ها به عنوان سرطان های گیرنده استروژن مثبت (ER مثبت) و گیرنده پروژسترون مثبت (PR مثبت) اشاره می کنند.

هورمون درمانی را می توان قبل یا بعد از جراحی یا سایر درمان ها برای کاهش احتمال بازگشت سرطان استفاده کرد. اگر سرطان قبلا گسترش یافته باشد، هورمون درمانی ممکن است آن را کوچک و کنترل کند.

 

 

درمان هایی که می توانند در هورمون درمانی استفاده شوند عبارتند از:

 

• داروهایی که مانع از اتصال هورمون ها به سلول های سرطانی می شوند (تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن)
• داروهایی که بدن را از تولید استروژن پس از یائسگی باز می دارند (مهارکننده های آروماتاز)
• جراحی یا داروهایی برای توقف تولید هورمون در تخمدان ها

عوارض جانبی هورمون درمانی به درمان خاص شما بستگی دارد، اما ممکن است شامل گرگرفتگی، تعریق شبانه و خشکی واژن باشد. عوارض جانبی جدی تر شامل خطر نازک شدن استخوان و لخته شدن خون است.

 

 

 درمان دارویی هدفمند

درمان‌های دارویی هدفمند به ناهنجاری‌های خاص در سلول‌های سرطانی حمله می‌کنند. به عنوان مثال، چندین داروی درمانی هدفمند بر پروتئینی تمرکز می کنند که برخی از سلول های سرطان سینه بیش از حد تولید می کنند که گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی انسانی 2 (HER2) نام دارد. این پروتئین به رشد و بقای سلول های سرطان سینه کمک می کند. با هدف قرار دادن سلول‌هایی که HER2 بیش از حد تولید می‌کنند، این داروها می‌توانند به سلول‌های سرطانی آسیب برسانند و در عین حال سلول‌های سالم را حفظ کنند.

داروهای درمانی هدفمند که بر سایر ناهنجاری‌های درون سلول‌های سرطانی تمرکز دارند، در دسترس هستند و درمان هدفمند یک حوزه فعال تحقیقات سرطان است.

ممکن است سلول های سرطانی آزمایش شوند تا ببینند آیا ممکن است از داروهای درمانی هدفمند سود ببرید یا خیر. برخی از داروها پس از جراحی برای کاهش خطر بازگشت سرطان استفاده می شود. برخی دیگر در موارد سرطان پستان پیشرفته برای کند کردن رشد تومور استفاده می شوند.

 

 

ایمونوتراپی

ایمونوتراپی از سیستم ایمنی بدن برای مبارزه با سرطان استفاده می کند. سیستم ایمنی بدن که با بیماری مبارزه می کند ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی را کور می کند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می کند.

اگر سرطان سینه سه گانه منفی دارید، ایمونوتراپی ممکن است یک گزینه باشد، به این معنی که سلول های سرطانی گیرنده هایی برای استروژن، پروژسترون یا HER2 ندارند. برای سرطان سینه سه گانه منفی، ایمونوتراپی با شیمی درمانی ترکیب می شود تا سرطان پیشرفته ای را که به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد، درمان کند.

 

 

مراقبت حمایتی (تسکین دهنده):

مراقبت تسکینی یک مراقبت پزشکی تخصصی است که بر تسکین درد و سایر علائم یک بیماری جدی تمرکز دارد. متخصصان مراقبت های تسکینی با شما، خانواده و سایر پزشکان همکاری می کنند تا لایه ای اضافی از حمایت را ارائه دهند که مکمل مراقبت های مداوم باشد. مراقبت تسکینی را می توان در حین انجام سایر درمان های تهاجمی مانند جراحی، شیمی درمانی یا پرتودرمانی استفاده کرد.

هنگامی که از مراقبت تسکینی همراه با سایر درمان های مناسب استفاده می شود، افراد مبتلا به سرطان ممکن است احساس بهتر و عمر طولانی تری داشته باشند.

مراقبت تسکینی توسط تیمی متشکل از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان ویژه آموزش دیده ارائه می‌شود. هدف تیم های مراقبت تسکینی بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سرطان و خانواده هایشان است. این شکل از مراقبت در کنار درمان های درمانی یا سایر درمان هایی که ممکن است دریافت کنید ارائه می شود.

 

 

پزشکی جایگزین

هیچ درمان دارویی جایگزینی برای درمان سرطان سینه یافت نشده است. اما درمان‌های طب مکمل و جایگزین ممکن است در مقابله با عوارض جانبی درمان در صورت ترکیب با مراقبت‌های پزشکی کمک کنند.

 

 

داروی جایگزین برای خستگی

بسیاری از بازماندگان سرطان سینه در طول درمان و پس از آن دچار خستگی می شوند که می تواند سال ها ادامه یابد. هنگامی که با مراقبت های پزشکی ترکیب می شود، درمان های مکمل و جایگزین ممکن است به رفع خستگی کمک کند.

 

با پزشک خود در مورد مسائل زیر صحبت کنید:

 

• ورزش ملایم. اگر از پزشکتان OK دریافت کردید، چند بار در هفته با ورزش ملایم شروع کنید و در صورت تمایل بیشتر به آن اضافه کنید. پیاده روی، شنا، یوگا یا تای چی را در نظر بگیرید.
• مدیریت استرس. استرس را در زندگی روزمره خود کنترل کنید. تکنیک های کاهش استرس مانند آرام سازی عضلات، تجسم و گذراندن وقت با دوستان و خانواده را امتحان کنید.
• ابراز احساسات. فعالیتی را بیابید که به شما امکان می دهد درباره احساسات خود بنویسید یا درباره آن صحبت کنید، مانند نوشتن در یک مجله، شرکت در یک گروه پشتیبانی یا صحبت با یک مشاور.
•  

مقابله و حمایت

تشخیص سرطان سینه می تواند بسیار دشوار باشد. و درست زمانی که سعی می کنید با شوک و ترس در مورد آینده خود کنار بیایید، از شما خواسته می شود که تصمیمات مهمی در مورد درمان خود بگیرید.

 

 

هر فردی راه خود را برای مقابله با تشخیص سرطان پیدا می کند. تا زمانی که آنچه برای شما مناسب است را پیدا نکنید، ممکن است موارد زیر کمک کند:

 

• در مورد سرطان پستان به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. اگر مایلید در مورد سرطان پستان بیشتر بدانید، از پزشک خود در مورد جزئیات سرطان - نوع، مرحله و وضعیت گیرنده هورمونی بپرسید. از منابع خوب اطلاعات به روز در مورد گزینه های درمانی بپرسید.

  دانستن بیشتر در مورد سرطان و گزینه ها ممکن است کمک کند هنگام تصمیم گیری در مورد درمان، اعتماد به نفس بیشتری داشته باشید. با این حال، برخی از زنان ممکن است تمایلی به دانستن جزئیات سرطان خود نداشته باشند. اگر چنین احساسی دارید، به پزشک خود نیز اطلاع دهید.

• با سایر بازماندگان سرطان سینه صحبت کنید. ممکن است صحبت با دیگران در موقعیت مشابه برای شما مفید و تشویق کننده باشد.
• کسی را پیدا کنید که با او در مورد احساسات خود صحبت کنید. دوست یا یکی از اعضای خانواده را پیدا کنید که شنونده خوبی باشد یا با یک روحانی یا مشاور صحبت کنید. از پزشک خود بخواهید که به یک مشاور یا متخصص دیگری که با بازماندگان سرطان کار می کند ارجاع دهد.

• دوستان و خانواده خود را نزدیک نگه دارید. دوستان و خانواده می توانند شبکه حمایتی مهمی را در طول درمان سرطان فراهم کنند.

  از قبل در مورد مواردی که ممکن است نیاز به کمک داشته باشید، فکر کنید، خواه داشتن کسی برای صحبت در صورت احساس ضعف یا دریافت کمک در تهیه وعده های غذایی.

• صمیمیت خود را با شریک زندگی خود حفظ کنید. سرطان سینه ممکن است بر تصور شما از خود تأثیر بگذارد و اعتماد به نفس را در روابط صمیمانه از بین ببرد. در مورد ناامنی ها و احساسات خود با شریک زندگی خود صحبت کنید.
•  

آماده شدن برای قرار ملاقات 

مشاوره با تیم مراقبت های بهداشتی 

زنان مبتلا به سرطان سینه ممکن است با پزشکان مراقبت های اولیه خود و همچنین چندین پزشک و متخصص بهداشت دیگر قرار ملاقات داشته باشند، از جمله:

 

• متخصصان بهداشت پستان
• جراحان سینه
• پزشکانی که در تست‌های تشخیصی مانند ماموگرافی تخصص دارند (رادیولوژیست‌ها)
• پزشکان متخصص در درمان سرطان (انکولوژیست)
• پزشکانی که سرطان را با پرتو درمان می کنند (متخصصان پرتودرمانی)
• مشاوران ژنتیک
• جراحان پلاستیک
•  

کاری که می توانید برای آماده سازی انجام دهید

• هر علائمی را که تجربه می کنید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• سابقه خانوادگی سرطان خود را بنویسید. به اعضای خانواده مبتلا به سرطان توجه کنید، از جمله اینکه هر یک از اعضا چگونه با شما ارتباط دارند، نوع سرطان، سن تشخیص و اینکه آیا هر فرد زنده مانده است یا خیر.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.
• تمام سوابق خود را که مربوط به تشخیص و درمان سرطان است، نگه دارید. سوابق خود را در یک کلاسور یا پوشه ای که می توانید به قرارهای خود ببرید، سازماندهی کنید.
• به همراه داشتن یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود فکر کنید. گاهی اوقات جذب تمام اطلاعات ارائه شده در یک قرار ملاقات دشوار است. کسی که شما را همراهی می کند ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.
•  

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سوالات کمک می کند تا بهترین استفاده را از زمان ملاقات داشته باشید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم ترین به کم اهمیت ترین فهرست کنید. 

 

 

در مورد سرطان سینه، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

 

• چه نوع سرطان پستان دارم؟
• سرطان من در چه مرحله ای است؟
• آیا می توانید گزارش آسیب شناسی را برای من توضیح دهید؟ آیا می توانم یک نسخه از سوابق خود داشته باشم؟
• آیا به آزمایشات بیشتری نیاز دارم؟
• چه گزینه های درمانی برای من در دسترس است؟
• مزایای هر درمانی که توصیه می کنید چیست؟
• عوارض جانبی هر گزینه درمانی چیست؟
• آیا درمان باعث یائسگی می شود؟
• هر درمان چگونه بر زندگی روزمره من تأثیر می گذارد؟ آیا می توانم به کار ادامه دهم؟
• آیا درمانی وجود دارد که شما نسبت به سایرین توصیه می کنید؟
• چگونه می دانید که این درمان ها برای من مفید است؟
• در موقعیت من به یکی از دوستان یا اعضای خانواده چه توصیه ای می کنید؟
• چقدر سریع باید در مورد درمان سرطان تصمیم بگیرم؟
• اگر نخواهم سرطان درمان کنم چه اتفاقی می افتد؟
• هزینه درمان سرطان چقدر خواهد بود؟
• آیا طرح بیمه من آزمایشات و درمانی که توصیه می کنید را پوشش می دهد؟
• آیا باید به دنبال نظر دوم باشم؟ آیا بیمه من آن را پوشش می دهد؟
• آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود ببرم؟ چه وب سایت ها یا کتاب هایی را پیشنهاد می کنید؟
• آیا آزمایش‌های بالینی یا درمان‌های جدیدتری وجود دارد که باید در نظر بگیرم؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده اید، در پرسیدن سوالات اضافی که ممکن است در طول قرار ملاقات پیش بیاید، درنگ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. برای پاسخ دادن به آن ها آماده باشید. پزشک ممکن است بپرسد:

 

• اولین بار چه زمانی علائم را تجربه کردید؟
• آیا علائم شما مداوم بوده است یا گاه به گاه؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟
• به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟
•