بررسی اجمالی

آمنوره (uh-men-o-REE-uh) عدم قاعدگی است که اغلب به عنوان از دست دادن یک یا چند دوره قاعدگی تعریف می شود.

 

آمنوره اولیه به عدم قاعدگی در فردی اشاره دارد که تا سن 15 سالگی پریود نشده است. شایع ترین علل آمنوره اولیه به سطح هورمون مربوط می شود، اگرچه مشکلات آناتومیکی نیز می تواند باعث آمنوره شود.

 

آمنوره ثانویه به عدم وجود سه یا چند دوره متوالی توسط فردی که در گذشته پریود شده است، اشاره دارد. بارداری شایع ترین علت آمنوره ثانویه است، اگرچه مشکلات هورمونی نیز می تواند باعث آمنوره ثانویه شود.

 

 

 

درمان آمنوره بستگی به علت زمینه ای دارد.

 

 

علائم

بسته به علت آمنوره، ممکن است علائم یا نشانه های دیگری را همراه با فقدان قاعدگی تجربه کنید، مانند:

 

• ترشحات شیری از نوک پستان
• ریزش مو
• سردرد
• تغییر بینایی 
• موی زائد صورت
• درد لگن
• آکنه
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر حداقل سه دوره متوالی قاعدگی را از دست داده، یا اگر هرگز قاعدگی نداشته باشید و 15 سال بیشتر داشته باشید، با پزشک خود مشورت کنید.

 

 

علل

آمنوره می تواند به دلایل مختلفی رخ دهد. برخی از آنها طبیعی هستند، در حالی که برخی دیگر ممکن است یک عارضه جانبی دارو یا نشانه ای از یک مشکل پزشکی باشند.

 

 

 

آمنوره طبیعی

 

در طول دوره طبیعی زندگی خود، ممکن است به دلایل طبیعی دچار آمنوره شوید، مانند:

 

بارداری

شیر دادن

یائسگی

 

 

داروهای ضد بارداری

برخی از افرادی که از قرص های ضد بارداری (قرص های ضد بارداری خوراکی) استفاده می کنند ممکن است پریود نشوند. حتی پس از قطع قرص های ضد بارداری، ممکن است مدتی طول بکشد تا تخمک گذاری منظم و قاعدگی برگردد. داروهای ضد بارداری که تزریق یا کاشته می شوند نیز ممکن است باعث آمنوره شوند، مانند برخی از انواع دستگاه های داخل رحمی.

 

 

داروها

 

برخی از داروها می تواند باعث توقف دوره های قاعدگی شود، از جمله برخی از انواع:

 

• داروهای ضد روان پریشی
• شیمی درمانی سرطان
• داروهای ضد افسردگی
• داروهای فشار خون
• داروهای آلرژی
•  

عوامل سبک زندگی

گاهی اوقات عوامل سبک زندگی در ایجاد آمنوره نقش دارند، به عنوان مثال:

 

• وزن کم بدن. وزن بسیار کم بدن - حدود 10٪ کمتر از وزن طبیعی - بسیاری از عملکردهای هورمونی در بدن را مختل می کند و به طور بالقوه تخمک گذاری را متوقف می کند. زنانی که دارای اختلالات تغذیه ای مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی هستند، اغلب به دلیل این تغییرات هورمونی غیرطبیعی پریود نمی شوند.

   

• ورزش بیش از حد. زنانی که در فعالیت‌هایی شرکت می‌کنند که نیاز به آموزش دقیق دارند، مانند رقص باله، ممکن است دوره‌های قاعدگی‌شان قطع شود. عوامل متعددی در کاهش قاعدگی در ورزشکاران نقش دارند، از جمله چربی بدن کم، استرس و مصرف زیاد انرژی.

   

• استرس. استرس ذهنی می تواند به طور موقت عملکرد هیپوتالاموس را تغییر دهد - ناحیه ای از مغز که هورمون های تنظیم کننده چرخه قاعدگی را کنترل می کند. در نتیجه ممکن است تخمک گذاری و قاعدگی متوقف شود. معمولاً پس از کاهش استرس، دوره های قاعدگی منظم از سر گرفته می شود.

   

عدم تعادل

بسیاری از مشکلات پزشکی می تواند باعث عدم تعادل شود، از جمله:

 

• سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS). سندرم تخمدان پلی کیستیک به جای سطوح نوسانی که در چرخه طبیعی قاعدگی دیده می شود، باعث سطوح نسبتاً بالا و پایدار هورمون ها می شود.

   

• اختلال در عملکرد تیروئید. پرکاری یا کم کاری غده تیروئید می تواند باعث بی نظمی قاعدگی، از جمله آمنوره شود.
• تومور هیپوفیز. یک تومور غیر سرطانی (خوش خیم) در غده هیوفیز می تواند در تنظیم هورمونی قاعدگی اختلال ایجاد کند.
• یائسگی زودرس. یائسگی معمولا در حدود 50 سال شروع می شود. اما برای برخی از زنان، تخمک تخمدان قبل از 40 سالگی کاهش می یابد و یائسگی شروع می شود.
•  

مشکلات ساختاری

مشکلات مربوط به خود اندام های جنسی نیز می تواند باعث آمنوره شود. مثالها عبارتند از:

 

جای زخم رحم. سندرم آشرمن، وضعیتی که در آن بافت اسکار در دیواره رحم ایجاد می‌شود، گاهی اوقات ممکن است پس از اتساع و کورتاژ (D&C)، سزارین یا درمان فیبروم‌های رحمی رخ دهد. جای زخم رحم از تجمع و ریزش طبیعی پوشش داخلی رحم جلوگیری می کند.

 

• کمبود اندام های تناسلی. گاهی اوقات مشکلاتی در طول رشد جنین ایجاد می‌شود که منجر به از دست رفتن بخش‌هایی از دستگاه تناسلی مانند رحم، دهانه رحم یا واژن می‌شود. از آنجایی که سیستم تولید مثل به طور کامل رشد نکرده است، سیکل های قاعدگی در مراحل بعدی زندگی امکان پذیر نیست.

   

• ناهنجاری ساختاری واژن. انسداد واژن ممکن است از قابلیت قاعدگی جلوگیری کند. ممکن است یک غشاء یا دیواره در واژن وجود داشته باشد که خروج خون از رحم و دهانه رحم را مسدود کند.
•  

عوامل خطر

عواملی که ممکن است خطر آمنوره را افزایش دهند عبارتند از:

 

• سابقه خانوادگی. . اگر زنان دیگری در خانواده آمنوره را تجربه کرده اند، ممکن است استعداد ابتلا به این مشکل را به ارث برده باشید.

   

• اختلالات اشتها. اگر یک اختلال خوردن مانند بی اشتهایی یا پرخوری عصبی دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به آمنوره هستید.

   

• تمرینات ورزشی. تمرینات ورزشی سخت می تواند خطر آمنوره را افزایش دهد.

• سابقه برخی از اقدامات زنان و زایمان. اگر D&C، به ویژه مربوط به بارداری، یا روشی به نام روش برداشتن حلقه الکترود دیاترمی (LEEP) داشته اید، خطر ابتلا به آمنوره در شما بیشتر است.

   

عوارض

علل آمنوره می تواند مشکلات دیگری را ایجاد کند، شامل:

 

• ناباروری و مشکلات بارداری. اگر تخمک گذاری نداشته باشید و قاعدگی نداشته باشید، نمی توانید باردار شوید. این امر همچنین می تواند باعث سقط جنین یا سایر مشکلات بارداری شود.
• استرس روانی. نداشتن دوره‌هایی که همسالان، دوره‌هایشان را سپری می‌کنند، می‌تواند استرس‌زا باشد، به‌ویژه برای جوانانی که در حال گذار به بزرگسالی هستند.

   

• پوکی استخوان و بیماری های قلبی عروقی. این دو مشکل می تواند ناشی از کمبود استروژن باشد. پوکی استخوان تضعیف استخوان ها است. بیماری قلبی عروقی شامل حمله قلبی و مشکلات عروق خونی و عضله قلب است.

   

• درد لگن. اگر یک مشکل آناتومیکی باعث آمنوره شود، ممکن است باعث درد در ناحیه لگن شود.
•