بررسی اجمالی

پرخوری عصبی (boo-LEE-me-uh)، یک اختلال جدی و بالقوه تهدید کننده زندگی است. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است به طور مخفیانه پرخوری کنند - خوردن مقدار زیادی غذا با از دست دادن کنترل بر غذا - و سپس پاکسازی می شوند و سعی می کنند کالری اضافی را به روشی ناسالم از بین ببرند.

برای خلاص شدن از شر کالری و جلوگیری از افزایش وزن، افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است از روش های اشتباه استفاده کنند. به عنوان مثال، ممکن است به طور منظم خود را مجبور به استفراغ کنند. یا ممکن است از راه های دیگری برای خلاص شدن از شر مصرف و جلوگیری از افزایش وزن استفاده کنند، مانند ناشتا بودن، رژیم غذایی سخت یا ورزش زیاد.

اگر به پرخوری عصبی مبتلا هستید، احتمالاً درگیر وزن و فرم بدن خود هستید. ممکن است به‌ خاطر نقص‌ها، خود را به‌ شدت قضاوت کنید. اما درمان موثر می تواند کمک کند احساس بهتری نسبت به خودتان داشته باشید، الگوهای غذایی سالم تری را اتخاذ کنید و عوارض جدی را برطرف کنید.

 

 

 

علائم

علائم و نشانه های پرخوری عصبی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• درگیر بودن با شکل بدن و وزن خود
• زندگی در ترس از افزایش وزن
•  خوردن مقادیر زیاد غذا در یک جلسه
• احساس از دست دادن کنترل در طول پرخوری - مانند اینکه نمی توانید غذا خوردن را متوقف کنید یا نمی توانید آنچه می خورید را کنترل کنید
• مجبور کردن خود به استفراغ یا ورزش بیش از حد برای جلوگیری از افزایش وزن پس از پرخوری
• استفاده از ملین ها، دیورتیک ها یا تنقیه بعد از غذا در صورت عدم نیاز
• ناشتا بودن، محدود کردن کالری یا پرهیز از برخی غذاها بین پرخوری
• استفاده بیش از حد از مکمل های غذایی یا محصولات گیاهی برای کاهش وزن

شدت بولیمیا بر اساس تعداد دفعاتی که در هفته پاکسازی می کنید، معمولاً حداقل یک بار در هفته به مدت حداقل سه ماه تعیین می شود.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به دنبال کمک پزشکی باشید. اگر پرخوری عصبی درمان نشود، می تواند به شدت بر سلامت شما تأثیر بگذارد.

در مورد علائم و احساسات خود با ارائه دهنده مراقبت های اولیه یا یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. اگر تمایلی به درمان ندارید، به کسی در مورد آنچه که می گذرانید اعتماد کنید، چه دوست یا عزیز، یک معلم، یا شخص دیگری که به او اعتماد دارید. او می تواند در برداشتن اولین گام ها برای درمان موفق پرخوری عصبی کمک کند.

 

 

 

کمک به یکی از عزیزان مبتلا به علائم بولیمیا

اگر فکر می کنید یکی از عزیزان ممکن است علائم پرخوری عصبی داشته باشد، در مورد نگرانی های خود بحثی آزاد و صادقانه داشته باشید. شما نمی توانید کسی را مجبور کنید که به دنبال مراقبت حرفه ای باشد، اما می توانید تشویق و حمایت کنید. همچنین می‌توانید به یافتن یک پزشک یا متخصص بهداشت روانی واجد شرایط کمک کنید، یک وقت ملاقات بگیرید، و حتی پیشنهاد کنید که همراه باشید.

 

از آنجایی که اکثر افراد مبتلا به پرخوری ممکن است وزن طبیعی داشته باشند یا کمی اضافه وزن داشته باشند، ممکن است برای دیگران قابل احساس نباشد که مشکلی وجود دارد.

 

 

 

نشانه‌هایی که خانواده و دوستان ممکن است متوجه شوند عبارتند از:

 

• نگرانی مداوم یا شکایت از چاق بودن
• داشتن تصویر بدنی تحریف شده و بیش از حد منفی
• خوردن مکرر غیرعادی زیاد در یک وعده
• رژیم غذایی سخت یا ناشتا ماندن بعد از پرخوری
• عدم تمایل به خوردن در جمع یا جلوی دیگران
• دستشویی رفتن بعد از خوردن غذا، در طول وعده های غذایی یا برای مدت طولانی
• ورزش بیش از حد
• وجود زخم، جای زخم یا پینه روی بند انگشت یا دست
• داشتن دندان و لثه آسیب دیده
• تغییر وزن
• تورم در دست و پا
• تورم صورت و گونه در اثر بزرگ شدن غدد
•  

علل

علت دقیق پرخوری عصبی ناشناخته است. عوامل زیادی می توانند در ایجاد اختلالات خوردن نقش داشته باشند، از جمله ژنتیک، زیست شناسی، سلامت عاطفی، انتظارات اجتماعی و مسائل دیگر.

 

 

عوامل خطر

دختران و زنان بیشتر از پسران و مردان به پرخوری عصبی مبتلا می شوند. پرخوری عصبی اغلب در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی شروع می شود.

 

 

عواملی که خطر ابتلا به بولیمیا را افزایش می دهند عبارتند از:

 

• ژنتیک. افراد دارای بستگان درجه یک (خواهر و برادر، والدین یا فرزندان) مبتلا به اختلال خوردن ممکن است بیشتر در معرض ابتلا به اختلال خوردن باشند، که نشان دهنده یک ارتباط ژنتیکی احتمالی است. اضافه وزن در دوران کودکی یا نوجوانی ممکن است این خطر را افزایش دهد.
• مسائل روانی و عاطفی. مشکلات روانی و عاطفی مانند افسردگی، اختلالات اضطرابی یا اختلالات مصرف مواد، ارتباط تنگاتنگی با اختلالات خوردن دارند. افراد مبتلا به بولیمیا ممکن است نسبت به خود احساس منفی داشته باشند. در برخی موارد، رویدادهای آسیب زا و استرس محیطی ممکن است عوامل موثر باشند.
• رژیم گرفتن. افرادی که رژیم غذایی دارند بیشتر در معرض خطر ابتلا به اختلالات خوردن هستند. بسیاری از افراد مبتلا به بولیمیا به شدت کالری را بین دوره های پرخوری محدود می کنند، که ممکن است باعث پرخوری دوباره و سپس پاکسازی شود. سایر محرک های پرخوری می تواند شامل استرس، تصور ضعیف از خود، غذا و بی حوصلگی باشد.
•  

عوارض

پرخوری عصبی ممکن است باعث عوارض جدی و حتی تهدید کننده زندگی شود. عوارض احتمالی عبارتند از:

 

• عزت نفس منفی و مشکلات در روابط و عملکرد اجتماعی
• کم آبی بدن که می تواند منجر به مشکلات عمده پزشکی مانند نارسایی کلیه شود
• مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم یا نارسایی قلبی
• پوسیدگی شدید دندان و بیماری لثه
• عدم وجود یا نامنظم بودن قاعدگی در زنان
• مشکلات گوارشی
• اضطراب، افسردگی، اختلالات شخصیت یا اختلال دوقطبی
• سوء استفاده از الکل یا مواد مخدر
• آسیب به خود، افکار خودکشی یا خودکشی
•  

جلوگیری

اگرچه هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از پرخوری عصبی وجود ندارد، اما می‌توانید قبل از بدتر شدن وضعیت، فردی را به سمت رفتار سالم‌تر یا درمان حرفه‌ای هدایت کنید.

 

 چگونه می توانید کمک کنید:

• تصویر بدنی سالم را در فرزندان خود، بدون توجه به اندازه و شکل آنها، پرورش دهید و تقویت کنید. به آنها در ایجاد اعتماد به نفس به روش هایی غیر از ظاهرشان کمک کنید.
• وعده های غذایی منظم و لذت بخش خانوادگی داشته باشید.
• از صحبت در مورد وزن در خانه خودداری کنید. در عوض روش داشتن یک سبک زندگی سالم را بررسی کنید.
• از رژیم غذایی خودداری کنید، به ویژه زمانی که شامل رفتارهای کنترل وزن ناسالم است، مانند ناشتا ماندن، استفاده از مکمل های کاهش وزن یا استفراغ خود القایی.
• با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است در موقعیت خوبی برای شناسایی نشانه های جلوگیری از مصرف و کمک به جلوگیری از پیشرفت آن باشد.
• اگر متوجه شدید یکی از اقوام یا دوستانی است که به نظر می‌رسد مشکلات غذایی دارد، حمایت از او  را در نظر بگیرید و بپرسید که چگونه می‌توانید کمک کنید.
•