سندرم پاهای بیقرار (RLS) وضعیتی است که معمولاً به دلیل یک احساس ناراحت کننده، باعث میل غیرقابل کنترل برای حرکت دادن پاها می شود. معمولاً در ساعات عصر یا شب هنگام نشستن یا دراز کشیدن رخ می دهد. حرکت احساس ناخوشایند را به طور موقت کاهش می دهد.

سندرم پای بیقرار که به عنوان بیماری ویلیس-اکبوم نیز شناخته می شود، می تواند در هر سنی شروع شود و به طور کلی با افزایش سن بدتر می شود. این می تواند خواب را مختل کند، که در فعالیت های روزانه اختلال ایجاد می کند.

مراحل ساده خودمراقبتی و تغییرات سبک زندگی ممکن است به تسکین علائم کمک کند. داروها همچنین به بسیاری از افراد مبتلا به RLS کمک می کنند.

علائم

علامت اصلی، تمایل به حرکت دادن پاهاست. ویژگی های همراه مشترک RLS عبارتند از:

احساساتی که پس از استراحت شروع می شوند. این احساس معمولاً پس از دراز کشیدن یا نشستن برای مدت طولانی مانند ماشین، هواپیما یا سینما شروع می شود.

تسکین با حرکت. احساس RLS با حرکت، مانند کشش، تکان دادن پاها، قدم زدن یا راه رفتن کاهش می‌یابد.

تشدید علائم در عصر. علائم عمدتاً در شب رخ می دهد.

تکان دادن پا در شب. RLS ممکن است با وضعیت شایع دیگری به نام حرکت دوره‌ای اندام خواب همراه باشد که باعث می‌شود پاها احتمالاً در طول شب هنگام خواب، تکان بخورند و لگد بزنند.

افراد معمولاً علائم RLS را به عنوان احساسات غیر طبیعی و ناخوشایند در پاهای خود توصیف می کنند. آنها معمولا در هر دو طرف بدن اتفاق می افتند. به ندرت، این احساسات بر بازوها تأثیر می گذارد.

احساساتی که عموماً در اندام به جای روی پوست رخ می دهد، به شرح زیر است:

خزیدن

کشیدن

ضربان دار

دردناک

خارش دار

برق دار

گاهی اوقات توضیح دادن احساسات دشوار است. افراد مبتلا به RLS معمولاً این وضعیت را به عنوان گرفتگی یا بی حسی عضلانی توصیف نمی کنند. با این حال، آنها به طور مداوم تمایل به حرکت دادن پاهای خود را توصیف می کنند.

نوسان در شدت علائم معمول است. گاهی اوقات، علائم برای دوره های زمانی ناپدید می شوند، سپس عود می کنند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

برخی از افراد مبتلا به RLS هرگز به دنبال مراقبت پزشکی نیستند زیرا نگران هستند که جدی گرفته نشوند. اما RLS می تواند در خواب اختلال ایجاد کند و باعث خواب آلودگی در طول روز شود و کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. اگر فکر می کنید ممکن است RLS داشته باشید با پزشک خود صحبت کنید.

علل

اغلب، هیچ دلیل شناخته شده ای برای RLS وجود ندارد. محققان بر این باورند که این بیماری ممکن است ناشی از عدم تعادل دوپامین شیمیایی مغز باشد که پیام هایی برای کنترل حرکت ماهیچه ها ارسال می‌کند.

وراثت

گاهی اوقات RLS در خانواده ها ایجاد می شود، به خصوص اگر این بیماری قبل از 40 سالگی شروع شود. محققان مکان هایی را در کروموزوم ها شناسایی کرده اند که ممکن است ژن های RLS در آن وجود داشته باشد.

بارداری

بارداری یا تغییرات هورمونی ممکن است به طور موقت علائم و نشانه های RLS را بدتر کند. برخی از زنان برای اولین بار در دوران بارداری، به ویژه در سه ماهه آخر بارداری، RLS دریافت می کنند. با این حال، علائم معمولا پس از زایمان ناپدید می شوند.

عوامل خطر

RLS می تواند در هر سنی ایجاد شود، حتی در دوران کودکی. این اختلال با افزایش سن بیشتر و در زنان شایع تر از مردان است.

RLS معمولاً به یک مشکل پزشکی اساسی مرتبط نیست. با این حال، گاهی اوقات با شرایط دیگری همراه است، مانند:

نوروپاتی محیطی. این آسیب به اعصاب دست و پا گاهی به دلیل بیماری های مزمن مانند دیابت و اعتیاد به الکل است.

کمبود آهن. حتی بدون کم خونی، کمبود آهن می تواند باعث ایجاد یا بدتر شدن RLS شود. اگر سابقه خونریزی از معده یا روده خود دارید، دوره های قاعدگی شدید را تجربه می کنید یا مکرراً خون اهدا می‌کنید، ممکن است کمبود آهن داشته باشید.

نارسایی کلیه. اگر نارسایی کلیه دارید، ممکن است کمبود آهن نیز داشته باشید که اغلب همراه با کم خونی است. هنگامی که کلیه ها به درستی کار نمی کنند، ذخایر آهن در خون کاهش می یابد. این و سایر تغییرات در شیمی بدن ممکن است باعث ایجاد یا بدتر شدن RLS شود.

شرایط نخاع. ضایعات روی نخاع در نتیجه آسیب یا آسیب به RLS مرتبط است. داشتن بیهوشی در بافت نخاعی، مانند بلوک نخاعی، نیز خطر ابتلا به RLS را افزایش می دهد.

عوارض

اگرچه RLS منجر به سایر بیماری‌های جدی نمی‌شود، علائم می‌توانند از آزاردهنده تا ناتوان کننده متغیر باشند. بسیاری از افراد مبتلا به RLS به سختی می توانند بخوابند.

RLS شدید می تواند باعث اختلال قابل توجه در کیفیت زندگی شود و می تواند منجر به افسردگی شود. بی خوابی ممکن است منجر به خواب آلودگی بیش از حد در طول روز شود، اما RLS ممکن است در چرت زدن اختلال ایجاد کند.