میل جنسی کم در زنان

میل جنسی زنان به طور طبیعی در طول سال ها در نوسان است. بالا و پایین ها معمولاً با شروع یا پایان یک رابطه یا با تغییرات عمده زندگی مانند بارداری، یائسگی یا بیماری همزمان است. برخی از داروهای مورد استفاده برای اختلالات خلقی نیز می توانند باعث کاهش میل جنسی در زنان شوند.

اگر بی علاقگی به رابطه جنسی ادامه یابد یا برگردد و باعث ناراحتی شخصی شود، ممکن است به بیماری به نام اختلال علاقه/برانگیختگی جنسی مبتلا باشید.

اما برای کمک گرفتن لازم نیست این تعریف پزشکی را رعایت کنید. اگر میل جنسی کم یا کاهش میل جنسی شما را آزار می دهد، تغییراتی در سبک زندگی و تکنیک های جنسی وجود دارد که ممکن استکمک کننده باشد. برخی از داروها نیز ممکن است نویدبخش باشند.

علائم

هیچ عدد جادویی برای تعریف کم میل جنسی وجود ندارد. در بین زنان متفاوت است.

علائم کاهش میل جنسی در زنان عبارتند از:

عدم علاقه به هر نوع فعالیت جنسی

نگران نبودن برای نداشتن فعالیت جنسی

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر از تمایل کم خود به رابطه جنسی نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید. راه حل می تواند به سادگی تغییر دارویی باشد که مصرف می کنید و بهبود شرایط مزمن پزشکی مانند فشار خون بالا یا دیابت.

علل

میل به رابطه جنسی مبتنی بر تعامل پیچیده بسیاری از چیزهایی است که بر صمیمیت تأثیر می گذارد، از جمله بهزیستی فیزیکی و عاطفی، تجربیات، باورها، سبک زندگی و رابطه فعلی. اگر در هر یک از این زمینه‌ها مشکلی دارید، می‌تواند بر تمایل به رابطه جنسی تأثیر بگذارد.

علل فیزیکی

طیف گسترده ای از بیماری ها، تغییرات فیزیکی و داروها می توانند باعث کاهش میل جنسی شوند، از جمله:

مشکلات جنسی. اگر در حین رابطه جنسی درد دارید یا نمی توانید به ارگاسم برسید، میل به رابطه جنسی را کاهش می دهد.
بیماری های غیرجنسی . بسیاری از بیماری های غیرجنسی می توانند بر میل جنسی تأثیر بگذارند، از جمله آرتریت، سرطان، دیابت، فشار خون بالا، بیماری عروق کرونر و بیماری های عصبی.
داروها. برخی از داروهای تجویزی، به ویژه داروهای ضد افسردگی به نام مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین، میل جنسی را کاهش می دهند.
عمل جراحی. هر گونه جراحی مربوط به سینه ها یا دستگاه تناسلی می تواند بر روی تصویر بدن، عملکرد جنسی و تمایل به رابطه جنسی تأثیر بگذارد.
خستگی. خستگی ناشی از مراقبت از کودکان خردسال یا والدین سالخورده می تواند به کاهش میل جنسی کمک کند. خستگی ناشی از بیماری یا جراحی نیز می تواند در کاهش میل جنسی نقش داشته باشد.

تغییرات هورمونی

تغییرات در سطح هورمون ممکن است تمایل به رابطه جنسی را تغییر دهد. این می تواند در طول موارد زیر باشد:

یائسگی. سطح استروژن در دوران گذار به یائسگی کاهش می یابد. این می تواند فرد را کمتر به رابطه جنسی علاقه مند کند و باعث خشکی بافت های واژن و در نتیجه رابطه جنسی دردناک یا ناراحت کننده شود. اگرچه بسیاری از زنان هنوز رابطه جنسی رضایت بخشی در دوران یائسگی و بعد از آن دارند، برخی از آنها در طول این تغییر هورمونی دچار تاخیر میل جنسی می شوند.
بارداری و شیردهی. تغییرات هورمونی در دوران بارداری، درست بعد از بچه دار شدن و در دوران شیردهی می تواند میل جنسی را کاهش دهد. خستگی، تغییرات در تصویر بدن و فشارهای دوران بارداری یا مراقبت از نوزاد جدید نیز می تواند به تغییرات در میل جنسی کمک کند.

علل روانی

وضعیت ذهنی می تواند بر میل جنسی تأثیر بگذارد. دلایل روانی زیادی برای کاهش میل جنسی وجود دارد، از جمله:

مشکلات سلامت روان، مانند اضطراب یا افسردگی
استرس، مانند استرس مالی یا استرس کاری
تصویر بدن ضعیف
عزت نفس پایین
سابقه سوء استفاده فیزیکی یا جنسی
تجربیات منفی

مسائل مربوط به رابطه

برای بسیاری از زنان، نزدیکی عاطفی مقدمه ای ضروری برای صمیمیت جنسی است. بنابراین مشکلات در رابطه می تواند عامل اصلی کاهش میل جنسی باشد. کاهش علاقه به رابطه جنسی اغلب در نتیجه مسائل مداوم است، مانند:

عدم ارتباط با شریک زندگی

درگیری ها یا دعواهای حل نشده

ارتباط ضعیف نیازها و ترجیحات جنسی

مسائل مربوط به اعتماد

مطالب مرتبط