سندرم هورنر

بررسی اجمالی

سندرم هورنر ترکیبی از علائم و نشانه های ناشی از اختلال در مسیر عصبی از مغز به صورت و چشم در بدن است.

به طور معمول، هورنر منجر به کاهش میزان دید، افتادگی پلک و کاهش حرکت در سمت آسیب دیده به صورت شما می شود.

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

سندرم هورنر نتیجه یک مشکل پزشکی دیگر مانند سکته مغزی، تومور یا آسیب نخاعی است. در برخی موارد، هیچ دلیلی نمی توان پیدا کند. هیچ درمانی برای سندرم هورنر وجود ندارد.

سندرم هورنر به عنوان سندرم هورنر-برنارد یا فلج چشمی نیز شناخته می شود.

علائم

سندرم هورنر معمولی فقط یک طرف صورت را درگیر می کند. علائم و نشانه های رایج عبارتند از:

یک مردمک دائما کوچک (میوز)
تفاوت قابل توجه در اندازه مردمک بین دو چشم (anisocoria)
باز شدن کم یا همراه با تاخیر (اتساع) مردمک درگیر در نور کم
افتادگی پلک فوقانی (پتوز)
بالا آمدن جزئی پلک تحتانی که گاهی اوقات پتوز وارونه نامیده می شود
ظاهر فرو رفته در چشم
تعریق کم یا بدون تعریق (آنهیدروزیس) در کل طرف صورت یا یک تکه پوست جدا شده در سمت آسیب دیده

علائم

تشخیص علائم و نشانه ها به ویژه در پتوز و آنهیدروزیس، ممکن است ظریف و دشوار باشد.

علائم و نشانه های اضافی در کودکان مبتلا به سندرم هورنر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رنگ عنبیه روشن تر در چشم آسیب دیده کودک زیر 1 سال
فقدان قرمزی (گرگرفتگی) در سمت آسیب دیده که معمولاً در اثر گرما، فعالیت بدنی یا واکنش های احساسی ظاهر می شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

تعدادی از عوامل، می توانند باعث سندرم هورنر شوند. تشخیص سریع و دقیق بسیار مهم است.

اگر علائم مرتبط با سندرم هورنر به طور طبیعی پس از یک تروماتیک ظاهر شد، یا با نشانه های دیگر همراه شد، حتما مراقبت های اورژانسی دریافت کنید، مانند:

اختلال در بینایی
سرگیجه
ضعف عضلانی یا عدم کنترل
سردرد شدید یا درد گردن

علل

سندرم هورنر در اثر آسیب به مسیر خاصی در سیستم عصبی سمپاتیک ایجاد می شود. سیستم عصبی سمپاتیک ضربان قلب، اندازه مردمک، تعریق، فشار خون و سایر عملکردها را کنترل می کند که شما را قادر می سازد به سرعت به عوامل محیطی خود پاسخ دهید. مسیر عصبی آسیب دیده در سندرم هورنر به سه گروه سلول های عصبی (نرون ها) تقسیم می شود.

نورون های مرتبه اول

این مسیر نورونی از هیپوتالاموس در پایه مغز آغاز می شود، از ساقه مغز می گذرد و تا قسمت بالای نخاع امتداد می یابد. مشکلات این ناحیه که می تواند عملکرد عصبی مربوط به سندرم هونر را مختل کند عبارتند از:

سکته
ایجاد تومور
بیماری هایی که باعث از رفتن بین غلاف محافظ نورون ها (میلین) می شوند.
ضربه به گردن
کیست یا حفره در ستون فقرات (سیرنگومیلیا)

نورون های مرتبه دوم

این مسیر نورونی از ستون فقرات، در سراسر قسمت بالای قفسه سینه و به سمت گردن امتداد می رود. علل مرتبط با آسیب عصبی در این منطقه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سرطان ریه
تومور غلاف میلین (شوانوما)
آسیب به رگ اصلی که از قلب منتهی می شود (آئورت)
جراحی در حفره قفسه سینه
آسیب تروماتیک

نورون های مرتبه سوم

این مسیر نورونی در امتداد کنار گردن ادامه می‌یابد و به پوست صورت و عنبیه و پلک ها منتهی می شود. آسیب عصبی در این منطقه ممکن است با موارد زیر همراه باشد: