نقرس

نقرس شکل رایج و پیچیده ای از آرتریت است که می تواند هر فردی را درگیر کند. این بیماری با حملات شدید و ناگهانی درد، تورم، قرمزی و حساسیت در یک یا چند مفصل، اغلب در انگشت شست پا مشخص می‌شود.

حمله نقرس می تواند به طور ناگهانی رخ دهد، اغلب فرد را در نیمه شب با این احساس که شست پا در حال سوختن است از خواب بیدار می کند. مفصل آسیب دیده داغ، متورم و آنقدر حساس است که حتی وزن ملحفه روی آن غیر قابل تحمل به نظر می رسد.

علائم نقرس ممکن است ظاهر شوند و از بین بروند، اما راه هایی برای مدیریت علائم و جلوگیری از عود وجود دارد.

علائم

علائم و نشانه های نقرس تقریباً همیشه به طور ناگهانی و اغلب در شب رخ می دهد. آنها عبارتند از:

درد مفاصل شدید. نقرس معمولاً شست پا را درگیر می کند، اما می‌تواند در هر مفصلی رخ دهد. سایر مفاصل متداول شامل مچ پا، زانو، آرنج، مچ دست و انگشتان است. درد احتمالاً در 4 تا 12 ساعت اول پس از شروع آن شدیدتر است.

ناراحتی طولانی مدت پس از کاهش شدیدترین درد، برخی از ناراحتی های مفصلی ممکن است از چند روز تا چند هفته طول بکشد. حملات بعدی احتمالا بیشتر طول می کشند و مفاصل بیشتری را تحت تاثیر قرار می دهند.

التهاب و قرمزی. مفصل یا مفاصل آسیب دیده، متورم، حساس، گرم و قرمز می شوند.

محدوده حرکتی محدود. با پیشرفت نقرس، ممکن است نتوانید مفاصل خود را به طور طبیعی حرکت دهید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر درد ناگهانی و شدید در مفصل را تجربه کردید، با پزشک خود تماس بگیرید. نقرس بدون درمان می‌تواند منجر به بدتر شدن درد و آسیب مفاصل شود. اگر تب دارید و مفصل داغ و ملتهب است، فوراً به دنبال مراقبت های پزشکی باشید که می تواند نشانه عفونت باشد.

علل

نقرس زمانی اتفاق می‌افتد که کریستال‌های اورات در مفصل جمع می‌شوند و باعث التهاب و درد شدید حمله نقرس می‌شوند. هنگامی که سطح اسید اوریک در خون بالا باشد، کریستال های اورات می توانند تشکیل شوند. بدن زمانی که پورین ها را تجزیه می کند، اسید اوریک تولید می کند - موادی که به طور طبیعی در بدن یافت می شوند.

پورین ها همچنین در غذاهای خاصی از جمله گوشت قرمز و گوشت های اندام مانند جگر یافت می شوند. غذاهای دریایی غنی از پورین شامل ساردین، صدف، گوش ماهی، قزل آلا و ماهی تن است. نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) باعث افزایش سطح اسید اوریک می شود.

به طور معمول، اسید اوریک در خون حل می شود و از طریق کلیه ها وارد ادرار می شود. اما گاهی اوقات یا بدن اسید اوریک بیش از حد تولید می کند یا کلیه ها اسید اوریک بسیار کمی دفع می کنند. وقتی این اتفاق می‌افتد، اسید اوریک می‌تواند ایجاد شود و کریستال‌های اورات تیز سوزنی در مفصل یا بافت اطراف ایجاد کند که باعث درد، التهاب و تورم می‌شود.

عوامل خطر

اگر سطح اسید اوریک در بدنتان زیاد باشد، احتمال ابتلا به نقرس بیشتر است. عواملی که سطح اسید اوریک را در بدن افزایش می دهند عبارتند از:

رژیم غذایی. خوردن یک رژیم غذایی سرشار از گوشت قرمز و صدف و نوشیدن نوشیدنی های شیرین شده با قند میوه (فروکتوز) باعث افزایش سطح اسید اوریک می شود که خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد.
وزن. اگر اضافه وزن دارید، بدن اسید اوریک بیشتری تولید می کند و کلیه ها برای دفع اسید اوریک با مشکل بیشتری مواجه می شوند.
شرایط پزشکی. برخی بیماری ها و شرایط خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهند. اینها شامل فشار خون بالا درمان نشده و بیماری های مزمن مانند دیابت، چاقی، سندرم متابولیک و بیماری های قلبی و کلیوی است.
داروهای خاص. آسپرین با دوز پایین و برخی از داروهای مورد استفاده برای کنترل فشار خون - از جمله دیورتیک‌های تیازیدی، مهارکننده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE) و مسدودکننده‌های بتا- نیز می‌توانند سطح اسید اوریک را افزایش دهند. استفاده از داروهای که برای افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته اند استفاده می شود نیز، می تواند عاملی باشد.
سابقه خانوادگی نقرس. اگر سایر اعضای خانواده تان مبتلا به نقرس بوده اند، احتمال ابتلای شما به این بیماری بیشتر است.
سن و جنس. نقرس بیشتر در مردان رخ می دهد، در درجه اول به این دلیل که زنان تمایل به کاهش سطح اسید اوریک دارند. با این حال، پس از یائسگی، سطح اسید اوریک زنان به مردان نزدیک می شود. مردان نیز بیشتر در معرض ابتلا به نقرس هستند - معمولاً در سنین 30 تا 50 سالگی - در حالی که زنان معمولاً پس از یائسگی علائم و نشانه‌ها را نشان می‌دهند.
جراحی یا ضربه اخیر. تجربه جراحی یا ضربه اخیر گاهی اوقات می تواند باعث حمله نقرس شود. در برخی افراد، دریافت واکسن می‌تواند باعث تشدید نقرس شود.

عوارض

افراد مبتلا به نقرس ممکن است به شرایط شدیدتری مبتلا شوند، مانند:

نقرس مکرر. برخی از افراد ممکن است دیگر هرگز علائم و نشانه های نقرس را تجربه نکنند. برخی دیگر ممکن است چندین بار در سال نقرس را تجربه کنند. داروها ممکن است به پیشگیری از حملات نقرس در افراد مبتلا به نقرس مکرر کمک کنند. در صورت عدم درمان، نقرس می تواند باعث فرسایش و تخریب مفصل شود.
نقرس پیشرفته. نقرس درمان نشده ممکن است باعث ایجاد رسوبات کریستال های اورات در زیر پوست در گره هایی به نام توفی (TOE-fie) شود. توفی می‌تواند در چندین ناحیه مانند انگشتان دست، دست‌ها، پاها، آرنج‌ها یا تاندون‌های آشیل در امتداد پشت مچ پا ایجاد شود. توفی ها معمولاً دردناک نیستند، اما ممکن است در طول حملات نقرس متورم و حساس شوند.
سنگ کلیه. بلورهای اورات ممکن است در مجاری ادراری افراد مبتلا به نقرس جمع شوند و باعث ایجاد سنگ کلیه شوند. داروها می توانند به کاهش خطر ابتلا به سنگ کلیه کمک کنند.