بیماری خشکی چشم یک بیماری شایع است که زمانی رخ می‌دهد که اشک‌ها برای چشم‌هایتان کافی  نیستند. اشک می تواند به دلایل زیادی ناکافی و ناپایدار باشد. برای مثال، اگر اشک کافی تولید نکنید یا اشک بی کیفیت تولید کنید، ممکن است خشکی چشم رخ دهد. این ناپایداری اشک منجر به التهاب و آسیب سطح چشم می شود.

اگر چشم‌هایتان خشک باشد، ممکن است چشم‌هایتان دچار سوزش شوند. ممکن است در شرایط خاصی مانند هواپیما، اتاقی با تهویه مطبوع، دوچرخه سواری یا پس از چند ساعت نگاه کردن به صفحه کامپیوتر، خشکی چشم را تجربه کنید.

 

درمان های خشکی چشم ممکن است شما را راحت تر کند. این درمان ها می تواند شامل تغییر سبک زندگی و قطره چشم باشد. احتمالاً برای کنترل علائم خشکی چشم باید این اقدامات را به طور نامحدود انجام دهید.

 

علائم

علائم و نشانه‌هایی که معمولاً هر دو چشم را تحت تأثیر قرار می‌دهند، ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• سوزش یا احساس خراش در چشم ها
• مخاط رشته ای در داخل یا اطراف چشم 
• حساسیت به نور
• قرمزی چشم
• احساس اینکه چیزی در چشم ها وجود دارد
• مشکل در استفاده از لنزهای تماسی
• مشکل در رانندگی در شب
• اشک ریزی چشم، که پاسخ بدن به حرکت خشکی چشم است
• تاری دید 
•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم و نشانه های طولانی مدت خشکی چشم، از جمله چشم های قرمز، تحریک شده، خسته یا دردناک را داشتید، به پزشک مراجعه کنید. پزشک می تواند اقداماتی را انجام دهد تا مشخص کند چه چیزی چشم ها را آزار می دهد یا شما را به متخصص ارجاع دهد.

 

علل

خشکی چشم به دلایل مختلفی ایجاد می شود که لایه اشکی سالم را مختل می کند. لایه اشکی دارای سه لایه است: روغن های چرب، مایع آبی و مخاط. این ترکیب معمولا سطح چشم را روان، صاف و شفاف نگه می دارد. مشکلات مربوط به هر یک از این لایه ها می‌تواند باعث خشکی چشم شود.

 

دلایل اختلال عملکرد لایه اشک بسیار زیاد است، از جمله تغییرات هورمونی، بیماری خود ایمنی، غدد ملتهب پلک یا بیماری آلرژیک چشم. برای برخی افراد، علت خشکی چشم کاهش تولید اشک یا افزایش تبخیر اشک است.

 

 

 

کاهش تولید اشک

 

خشکی چشم زمانی رخ می دهد که قادر به تولید آب کافی (مایع آبی) نباشید. اصطلاح پزشکی برای این بیماری، کراتوکونژونکتیویت سیکا (ker-uh-toe-kun-junk-tih-VY-tis SIK-uh) است. علل شایع کاهش تولید اشک عبارتند از:

 

 

سالخوردگی

 

برخی شرایط پزشکی از جمله سندرم شوگرن، بیماری آلرژیک چشم، آرتریت روماتوئید، لوپوس، اسکلرودرمی، بیماری پیوند در مقابل میزبان، سارکوئیدوز، اختلالات تیروئید یا کمبود ویتامین A

 

برخی داروها، از جمله آنتی هیستامین ها، داروهای ضد احتقان، درمان جایگزینی هورمونی، داروهای ضد افسردگی و داروهای فشار خون بالا، آکنه، کنترل بارداری و بیماری پارکینسون

 

حساسیت به عصب قرنیه ناشی از استفاده از لنز تماسی، آسیب عصبی یا ناشی از جراحی لیزر چشم است، اگرچه علائم خشکی چشم مربوط به این روش معمولا موقتی است.

 

 

افزایش تبخیر اشک

لایه روغن تولید شده توسط غدد کوچک لبه پلک (غدد میبومین) ممکن است مسدود شود. انسداد غدد میبومین در افراد مبتلا به روزاسه یا سایر اختلالات پوستی شایع تر است.

 

علل شایع افزایش تبخیر اشک عبارتند از:

 

• بلفاریت خلفی (اختلال غدد میبومین)
• پلک زدن کمتر، که برای افراد دارای شرایط خاص مانند پارکینسون رخ می دهد. یا زمانی که در حین فعالیت های شبیه به مطالعه، رانندگی یا کار با رایانه هستید.
• مشکلات پلک، مانند چرخش پلک ها به بیرون (اکتروپیون) و چرخش پلک ها به داخل (انتروپیون)
• آلرژی چشم
• مواد نگهدارنده در قطره های چشمی موضعی
• باد، دود یا هوای خشک
• کمبود ویتامین A
•  

عوامل خطر

عواملی که احتمال خشکی چشم را افزایش می دهند عبارتند از:

 

• سن بالای 50 سال. تولید اشک با افزایش سن کاهش می یابد. خشکی چشم در افراد بالای 50 سال شایع تر است.

   

  زن بودن. کمبود اشک در زنان بیشتر دیده می شود، به خصوص اگر تغییرات هورمونی را به دلیل بارداری، استفاده از قرص های ضد بارداری یا یائسگی تجربه کنند.

   

  رژیم غذایی حاوی ویتامین A کم که در جگر، هویج و کلم بروکلی یافت می شود یا اسیدهای چرب امگا 3 که در ماهی، گردو و روغن های گیاهی وجود دارد کم است.

   

  استفاده از لنزهای تماسی یا داشتن سابقه جراحی انکساری.

   

عوارض

افراد دارای خشکی چشم ممکن است این عوارض را تجربه کنند:

• عفونت های چشمی. اشک از سطح چشم در برابر عفونت محافظت می کند. بدون اشک کافی، ممکن است خطر عفونت چشم را افزایش دهید.
• آسیب به سطح چشم. در صورت عدم درمان، خشکی شدید چشم ممکن است منجر به التهاب چشم، ساییدگی سطح قرنیه، زخم قرنیه و از دست دادن بینایی شود.
• کاهش کیفیت زندگی. خشکی چشم می تواند فعالیت های عادی مثل مطالعه را مختل کند.
•  

جلوگیری 

اگر دچار خشکی چشم می شوید، به موقعیت هایی که به احتمال زیاد باعث علائم می شوند توجه کنید. سپس راه هایی برای اجتناب از این موقعیت ها پیدا کنید تا از علائم خشکی چشم جلوگیری کنید. برای مثال:

 

از وزش هوا در چشم خودداری کنید. سشوار، بخاری ماشین، کولر یا پنکه را به سمت چشمان خود هدایت نکنید.

 

رطوبت را به هوا اضافه کنید. در زمستان، یک دستگاه مرطوب کننده هوا می تواند رطوبت را به هوای خشک داخل خانه اضافه کند.

 

استفاده از عینک آفتابی یا سایر عینک های محافظ را در نظر بگیرید. برای جلوگیری از باد و هوای خشک می توان سپرهای ایمنی را به قسمت بالایی و کناری عینک اضافه کرد. در مورد سپرها از جایی که عینک خود را می خرید بپرسید.

 

در طول کارهای طولانی مدت، استراحت چشمی داشته باشید. اگر در حال مطالعه یا انجام کار دیگری هستید که نیاز به تمرکز بینایی دارد، استراحت های دوره ای چشم را انجام دهید. برای چند دقیقه چشمان خود را ببندید. یا برای چند ثانیه مکرر پلک بزنید تا اشک هایتان به طور یکنواخت روی چشمانتان پخش شود.

 

از محیط خود آگاه باشید. هوا در ارتفاعات بالا، مناطق بیابانی و هواپیماها می تواند بسیار خشک باشد. هنگامی که در چنین محیطی وقت می گذرانید، ممکن است مفید باشد که مکرراً چند دقیقه چشمان خود را ببندید تا تبخیر اشک به حداقل برسد.

 

صفحه کامپیوتر خود را زیر سطح چشم قرار دهید. اگر صفحه نمایش رایانه شما بالاتر از سطح چشم باشد، برای مشاهده صفحه، چشمان خود را بازتر باز می کنید. صفحه نمایش رایانه خود را زیر سطح چشم قرار دهید تا چشمان خود را به این اندازه باز نکنید. این ممکن است به کاهش تبخیر اشک در بین پلک زدن کمک کند.

 

سیگار را ترک کنید و از دود سیگار خودداری کنید. اگر سیگار می‌کشید، از پزشکتان کمک بخواهید تا یک استراتژی ترک سیگار را طراحی کنید که به احتمال زیاد برایتان مؤثر است. اگر سیگار نمی کشید، از افرادی که سیگار می کشند دوری کنید. دود می تواند علائم خشکی چشم را بدتر کند.

 

به طور مرتب از اشک مصنوعی استفاده کنید. اگر خشکی چشم مزمن دارید، حتی زمانی که چشمانتان احساس خوبی دارند، از قطره های چشمی استفاده کنید تا آنها را به خوبی روان نگه دارید.