سندرم بروگادا (brew-GAH-dah) یک اختلال ریتم قلب نادر، اما بالقوه تهدید کننده زندگی است که گاهی ارثی است.

افراد مبتلا به سندرم بروگادا در معرض خطر افزایش ریتم قلب نامنظم هستند که از حفره های پایینی قلب (بطن ها) شروع می شود.

درمان های سندرم بروگادا شامل اقدامات پیشگیرانه مانند اجتناب از داروهای تشدید کننده و کاهش تب است. در صورت لزوم، درمان ممکن است شامل یک دستگاه پزشکی به نام دفیبریلاتور قلبی قابل کاشت (ICD) نیز باشد.

علائم

بسیاری از افراد مبتلا به سندرم بروگادا نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. سندرم بروگادا اغلب علائم قابل توجهی ایجاد نمی کند.

علائم و نشانه هایی که ممکن است با سندرم بروگادا مرتبط باشد عبارتند از:

سرگیجه

غش کردن

نفس نفس زدن، تنفس سخت، به خصوص در شب

ضربان قلب نامنظم یا تپش قلب

ضربان قلب بسیار سریع و پر هرج و مرج

تشنج

یکی از علائم اصلی سندرم بروگادا، یک نتیجه غیرطبیعی در الکتروکاردیوگرام (ECG) است، آزمایشی که فعالیت الکتریکی قلب را اندازه گیری می کند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

علائم و نشانه های سندرم بروگادا مشابه برخی دیگر از مشکلات ریتم قلب است. مهم است که به پزشک خود مراجعه کنید تا متوجه شوید که آیا سندرم بروگادا یا مشکل دیگری در ریتم قلب باعث علائم می شود یا خیر.

اگر غش می کنید و فکر می کنید ممکن است به دلیل یک بیماری قلبی باشد، به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید.

اگر والدین، خواهر و برادر یا فرزند شما مبتلا به سندرم بروگادا تشخیص داده شده اند، ممکن است بخواهید از پزشک خود بپرسید که آیا باید آزمایشی انجام دهید تا ببینید آیا در معرض خطر سندرم بروگادا هستید یا خیر.

علل

سندرم بروگادا یک اختلال ریتم قلب است. هر ضربان قلب توسط یک تکانه الکتریکی ایجاد می شود که توسط سلول های خاص در حفره فوقانی سمت راست قلب ایجاد می شود. منافذ کوچکی که کانال نامیده می شوند، روی هر یک از این سلول ها این فعالیت الکتریکی را هدایت می کنند که باعث می شود قلب به تپش برسد.

در سندرم بروگادا، نقص در این کانال‌ها باعث می‌شود که ضربان قلب به طور غیرعادی تند شود و ریتم قلبی خطرناکی ایجاد کند (فیبریلاسیون بطنی).

در نتیجه قلب خون کافی را به بقیه بدن پمپاژ نمی کند. اگر ریتم غیرطبیعی برای مدت کوتاهی طول بکشد، ممکن است غش کنید. اگر ضربان غیر طبیعی قلب متوقف نشود، مرگ ناگهانی قلبی ممکن است رخ دهد.

سندرم بروگادا ممکن است ناشی از موارد زیر باشد:

ناهنجاری ساختاری در قلب، که تشخیص آن ممکن است سخت باشد

عدم تعادل در مواد شیمیایی که به ارسال سیگنال های الکتریکی از طریق بدن کمک می کند (الکترولیت ها)

استفاده از داروهای تجویزی خاص یا کوکائین

عوامل خطر

عوامل خطر برای سندرم بروگادا عبارتند از:

سابقه خانوادگی سندرم بروگادا. این بیماری اغلب از طریق خانواده ها (به صورت ارثی) منتقل می شود. اگر سایر اعضای خانواده سندرم بروگادا داشته اند، شما نیز در معرض خطر ابتلا به آن هستید.

مرد بودن. مردان بیشتر از زنان مبتلا به سندرم بروگادا تشخیص داده می شوند.

نژاد. سندرم بروگادا در آسیایی ها بیشتر از سایر نژادها رخ می دهد.

تب. تب باعث سندرم بروگادا نمی شود، اما می تواند قلب را تحریک کند و باعث غش یا ایست قلبی ناگهانی در فرد مبتلا به سندرم بروگادا، به ویژه در کودکان شود.

عوارض

عوارض سندرم بروگادا نیاز به مراقبت های پزشکی اورژانسی دارد. آنها عبارتند از:

ایست قلبی ناگهانی. اگر فوراً درمان نشود، این از دست دادن ناگهانی عملکرد قلب، تنفس و هوشیاری، که اغلب هنگام خواب رخ می دهد، کشنده است. با مراقبت های پزشکی سریع و مناسب، بقا امکان پذیر است.

غش کردن. اگر سندرم بروگادا دارید و غش می کنید، به مراقبت های پزشکی اورژانسی مراجعه کنید.

جلوگیری

اگر فردی در خانواده مبتلا به سندرم بروگادا باشد، می توان آزمایش ژنتیکی انجام داد تا مشخص شود که آیا شما به این بیماری مبتلا هستید یا در معرض خطر آن هستید یا نه.

مطالب مرتبط