سرطان ولو (سرطان فرج)، نوعی سرطان است که در سطح خارجی دستگاه تناسلی زنانه ایجاد می شود. فرج ناحیه ای از پوست است که مجرای بیرونی و واژن را احاطه کرده است که شامل کلیتوریس و لابیا می شود.

سرطان فرج معمولاً به صورت توده یا زخم ایجاد می شود که عامل ایجاد خارش می شود. ممکن است در هر سنی رخ دهد، سرطان فرج بیشتر در افراد مسن تشخیص داده می شود.

درمان شامل جراحی برای برداشتن سرطان و مقدار کمی از بافت سالم اطراف آن است. گاهی اوقات جراحی این سرطان نیاز به برداشتن کل فرج دارد. هر چه سرطان فرج زودتر تشخیص داده شود، احتمال کمتری وجود دارد که یک جراحی برای درمان مورد نیاز باشد.

 

علائم

علائم و نشانه های سرطان فرج ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

• خارشی که از بین نمی رود

   

  درد و حساسیت

   

  خونریزی غیر از قاعدگی

   

  تغییرات پوستی، مانند تغییر رنگ یا ضخیم شدن

   

  توده، برجستگی های زگیل مانند یا زخم باز

•  

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

در صورت مشاهده علائم مداوم که شما را نگران می کند، از پزشک مراقبت های اولیه یا متخصص زنان خود وقت ملاقات بگیرید.

 

 

علل

مشخص نیست چه چیزی باعث سرطان فرج می شود.

به طور کلی، پزشکان می دانند که سرطان زمانی شروع می شود که یک سلول (جهش) در DNA خود ایجاد می کند. DNA حاوی این است که به سلول می گوید چه کاری انجام دهد. جهش ها به سلول می گویند که به سرعت رشد کرده و تقسیم شود. سلول و فرزندان آن زمانی به زندگی خود ادامه می دهند که سایر سلول های طبیعی بمیرند. سلول های انباشته شده، توموری را تشکیل می دهند که ممکن است سرطانی باشد، به بافت مجاور حمله کرده و به سایر قسمت های بدن گسترش می یابد.

 

انواع سرطان فرج

نوع سلولی که سرطان فرج در آن شروع می شود به پزشک کمک می کند موثرترین درمان را برنامه ریزی کند. شایع ترین انواع سرطان فرج عبارتند از:

 

کارسینوم سلول سنگفرشی ولو. این سرطان در سلول های نازک و صافی که سطح فرج را پوشانده اند شروع می شود. اکثر سرطان های فرج، کارسینوم سلول سنگفرشی هستند.

 

ملانوم ولو. این سرطان در سلول های تولید کننده رنگدانه موجود در پوست فرج شروع می شود.

 

 

عوامل خطر

 

اگرچه علت دقیق سرطان فرج مشخص نیست، به نظر می رسد عوامل خاصی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند، از جمله:

 

افزایش سن. خطر ابتلا به سرطان فرج با افزایش سن افزایش می یابد، اگرچه ممکن است در هر سنی رخ دهد. میانگین سنی در هنگام تشخیص 65 سال است.

 

قرار گرفتن در معرض ویروس پاپیلومای انسانی (HPV).  HPV یک عفونت مقاربتی است که خطر ابتلا به چندین سرطان از جمله سرطان فرج و سرطان دهانه رحم را افزایش می دهد. بسیاری از افراد جوان و فعال از نظر جنسی در معرض HPV قرار دارند، اما برای بیشتر افراد این عفونت خود به خود از بین می رود. برای برخی، عفونت باعث تغییرات سلولی و افزایش خطر ابتلا به سرطان در آینده می شود.

 

سیگار کشیدن. سیگار خطر ابتلا به سرطان فرج را افزایش می دهد.

 

داشتن سیستم ایمنی ضعیف. افرادی که برای سرکوب سیستم ایمنی دارو مصرف می کنند، مانند افرادی که تحت پیوند عضو قرار گرفته اند، و کسانی که دارای شرایطی هستند که سیستم ایمنی را ضعیف می کند، مانند ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، در معرض خطر ابتلا به سرطان فرج هستند.

 

داشتن سابقه بیماری های پیش سرطانی فرج. نئوپلازی داخل اپیتلیال ولو یک وضعیت پیش سرطانی است که خطر ابتلا به سرطان ولو را افزایش می دهد. اکثر موارد نئوپلازی داخل اپیتلیال ولو هرگز به سرطان تبدیل نمی شوند، اما تعداد کمی از آنها به سرطان مهاجم فرج تبدیل می شوند. به همین دلیل، پزشک ممکن است درمان برای برداشتن ناحیه سلول‌های غیرطبیعی و بررسی‌های دوره‌ای را توصیه کند.

 

داشتن یک بیماری پوستی شامل فرج. لیکن اسکلروزوس که باعث نازک شدن و خارش پوست فرج می‌شود، خطر ابتلا به سرطان فرج را افزایش می دهد.

 

پیشگیری

خطر ابتلا به عفونت های مقاربتی را کاهش دهید

 

برای کاهش خطر ابتلا به سرطان فرج، خطر ابتلا به عفونت مقاربتی HPV را کاهش دهید:

 

هر بار که رابطه جنسی دارید از کاندوم استفاده کنید. کاندوم ممکن است خطر ابتلا به HPV را کاهش دهد اما نمی تواند به طور کامل در برابر آن محافظت کند.

 

واکسن HPV را دریافت کنید. کودکان و بزرگسالان جوان ممکن است واکسن HPV را در نظر بگیرند، که در برابر سویه‌های ویروسی که تصور می‌شود بیشترین موارد سرطان فرج را ایجاد می‌کنند، محافظت می‌کند.

 

از پزشک خود در مورد معاینات لگن سوال کنید

از پزشک خود بپرسید که چند بار باید تحت معاینه لگن قرار بگیرید. این معاینات به پزشک اجازه می دهد تا به صورت بصری فرج را بررسی کند و به صورت دستی اندام های تناسلی داخلی را برای بررسی ناهنجاری ها مشاهده کند.

 

در مورد عوامل خطر سرطان فرج و سایر سرطان های لگن با پزشک خود صحبت کنید تا مناسب ترین برنامه معاینه غربالگری را  تعیین کند.