سندرم کودک تکان خورده

سندرم کودک تکان خورده - همچنین به عنوان ضربه به سر، سندرم نوزاد لرزان، آسیب وارده به سر یا سندرم لرزش شلاق شناخته می شود - یک آسیب مغزی جدی است که در نتیجه تکان دادن شدید یک نوزاد یا کودک نوپا ایجاد می شود.

سندرم کودک تکان خورده سلول های مغز کودک را از بین می برد و از دریافت اکسیژن کافی به مغز او جلوگیری می کند. سندرم کودک تکان خورده نوعی کودک آزاری است که می تواند منجر به آسیب دائمی مغز یا مرگ شود.

سندرم کودک تکان خورده قابل پیشگیری است. کمک برای والدینی که در خطر آسیب رساندن به کودک هستند در دسترس است. والدین همچنین می توانند سایر مراقبان را در مورد خطرات سندرم کودک تکان خورده آموزش دهند.

علائم

علائم و نشانه های سندرم کودک تکان خورده عبارتند از:

بی قراری یا تحریک پذیری شدید

مشکل بیدار ماندن

مشکلات تنفسی

بد غذا خوردن

استفراغ

پوست رنگ پریده یا کبود

تشنج

فلج

کما

ممکن است هیچ نشانه ای از آسیب فیزیکی به کودک نبینید. گاهی اوقات صورت کبود می شود. صدماتی که ممکن است فوراً دیده نشوند شامل خونریزی در مغز و چشم، آسیب نخاع، و شکستگی دنده ها، جمجمه، پاها و سایر استخوان ها است. بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم کودک تکان خورده علائم و نشانه های کودک آزاری قبلی را نشان می دهند.

در موارد خفیف سندرم کودک تکان خورده، ممکن است کودک پس از تکان خوردن طبیعی به نظر برسد، اما به مرور زمان ممکن است دچار مشکلات سلامتی یا رفتاری شود.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مشکوک هستید فرزندتان در اثر تکان دادن شدید آسیب دیده است، فوراً کمک بخواهید. با پزشک کودک خود تماس بگیرید یا کودک خود را به نزدیکترین اورژانس ببرید. دریافت فوری مراقبت های پزشکی ممکن است جان فرزندتان را نجات دهد یا از مشکلات جدی سلامتی جلوگیری کند.

علل

نوزادان عضلات گردن ضعیفی دارند و اغلب برای حمایت از سر سنگین خود تلاش می کنند. اگر کودک به شدت تکان بخورد، مغز شکننده او در داخل جمجمه به جلو و عقب حرکت می کند. این باعث کبودی، تورم و خونریزی می شود.

سندرم کودک تکان خورده معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که والدین یا مراقب کودک به‌دلیل ناامیدی یا عصبانیت، شدیداً نوزاد یا کودک نوپا را تکان می‌دهند - اغلب به این دلیل که کودک گریه خود را متوقف نمی‌کند.

سندرم تکان خوردن کودک معمولاً به دلیل پریدن کودک روی زانو، افتادن جزئی یا حتی بازی خشن ایجاد نمی شود.

عوامل خطر

موارد زیر ممکن است باعث شود والدین یا مراقبان، کودک را به زور تکان دهند و باعث سندرم کودک تکان خورده شوند:

انتظارات غیر واقعی از نوزادان
جوان بودن یا تک فرزندی
استرس
خشونت خانگی
مصرف الکل یا مواد مخدر
موقعیت های خانوادگی ناپایدار
افسردگی
سابقه بدرفتاری در کودکی

همچنین، مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سندرم کودک تکان خورده هستند.

عوارض

حتی تکان دادن کوتاه نوزاد می تواند باعث آسیب مغزی غیرقابل برگشت شود. بسیاری از کودکان مبتلا به سندرم کودک تکان خورده می میرند.

بازماندگان سندرم کودک تکان خورده ممکن است به مراقبت های پزشکی مادام العمر برای شرایطی مانند موارد زیر نیاز داشته باشند:

نابینایی جزئی یا کامل
تأخیر در رشد، مشکلات یادگیری یا مسائل رفتاری
ناتوانی ذهنی
اختلالات تشنجی
فلج مغزی

جلوگیری

کلاس‌های آموزشی جدید والدین می‌تواند به والدین کمک کند تا خطرات تکان‌های شدید را بهتر درک کنند و ممکن است نکاتی را برای آرام کردن کودک گریان و مدیریت استرس ارائه دهند.

هنگامی که کودک گریان نمی تواند آرام شود، ممکن است وسوسه شوید که هر کاری را امتحان کنید تا اشک هایش بند بیاید - اما مهم است که همیشه با کودک خود به آرامی رفتار کنید. هیچ چیز تکان دادن کودک را توجیه نمی کند.

اگر در مدیریت احساسات یا استرس ناشی از والدین مشکل دارید، به دنبال کمک باشید. پزشک کودک ممکن است شما را به یک مشاور یا سایر ارائه دهندگان سلامت روان ارجاع دهد.

اگر افراد دیگری در مراقبت از فرزندتان کمک می کنند - چه یک پرستار، خواهر یا برادر یا پدربزرگ و مادربزرگ - مطمئن شوید که آنها از خطرات سندرم کودک تکان خورده آگاه هستند.