بررسی اجمالی

هپاتیت C یک عفونت ویروسی است که باعث التهاب کبد می‌شود و گاهی منجر به آسیب جدی کبد می شود. ویروس هپاتیت (HC از طریق خون آلوده پخش می شود.

تا همین اواخر، درمان هپاتیت C نیاز به تزریق هفتگی و داروهای خوراکی داشت که بسیاری از افراد مبتلا به HCV به دلیل سایر مشکلات سلامتی یا عوارض جانبی غیرقابل قبول نمی توانستند از آنها استفاده کنند.

این در حال تغییر است. امروزه، HCV مزمن معمولاً با داروهای خوراکی که هر روز به مدت دو تا شش ماه مصرف می شود، قابل درمان است.

با این حال، حدود نیمی از افراد مبتلا به HCV نمی‌دانند که آلوده هستند، عمدتاً به این دلیل که علائمی ندارند، که ممکن است دهه‌ها طول بکشد تا ظاهر شود. به همین دلیل، گروه ویژه خدمات پیشگیرانه توصیه می کند که همه بزرگسالان 18 تا 79 سال، حتی آنهایی که علائم یا بیماری شناخته شده کبدی ندارند، از نظر هپاتیت C غربالگری شوند. بزرگترین گروه در معرض خطر شامل تمام افرادی است که بین سال‌های 1945 و 1965 متولد شده‌اند - جمعیتی که احتمال ابتلا به این بیماری پنج برابر بیشتر از متولدین سال‌های دیگر است.

علائم

عفونت طولانی مدت با ویروس هپاتیت C به عنوان هپاتیت C مزمن شناخته می شود. هپاتیت C مزمن معمولاً یک عفونت "بی صدا" برای سال های طولانی است، تا زمانی که این ویروس به اندازه کافی به کبد آسیب برساند که علائم و نشانه های بیماری کبدی را ایجاد کند.

 

علائم و نشانه ها عبارتند از:

 

به راحتی خونریزی می کند

به راحتی کبود می شود

خستگی

اشتهای ضعیف

تغییر رنگ زرد پوست و چشم (یرقان)

ادرار تیره رنگ

خارش پوست

تجمع مایع در شکم

تورم در پاها

کاهش وزن

گیجی، خواب آلودگی و تکلم (آنسفالوپاتی کبدی)

عروق خونی عنکبوتی مانند روی پوست (آنژیوم عنکبوتی)

هر عفونت مزمن هپاتیت C با یک مرحله حاد شروع می شود. هپاتیت C حاد معمولاً تشخیص داده نمی‌شود زیرا به ندرت علائم ایجاد می کند. هنگامی که علائم و نشانه ها وجود دارد، ممکن است شامل زردی همراه با خستگی، حالت تهوع، تب و درد عضلانی باشد. علائم حاد یک تا سه ماه پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شود و دو هفته تا سه ماه طول می کشد.

 

عفونت حاد هپاتیت C همیشه مزمن نمی شود. برخی از افراد پس از مرحله حاد، HCV را از بدن خود پاک می کنند، نتیجه ای که به عنوان پاکسازی خود به خودی ویروس شناخته می شود. در مطالعات انجام شده بر روی افراد مبتلا به HCV حاد، میزان پاکسازی خود به خودی ویروس از 15% تا 25% متغیر بوده است. هپاتیت C حاد نیز به خوبی به درمان ضد ویروسی پاسخ می دهد.

          

علل

عفونت هپاتیت C توسط ویروس هپاتیت (C (HCV ایجاد می شود. عفونت زمانی گسترش می یابد که خون آلوده به ویروس وارد جریان خون یک فرد غیر آلوده شود.

 

در سطح جهانی، HCV در چندین شکل مجزا وجود دارد که به عنوان ژنوتیپ شناخته می شوند. هفت ژنوتیپ مجزای HCV و بیش از 67 زیرگروه شناسایی شده است. 

اگرچه هپاتیت C مزمن بدون در نظر گرفتن ژنوتیپ ویروس عفونی یک دوره مشابه را دنبال می کند، توصیه های درمانی بسته به ژنوتیپ ویروسی متفاوت است.

عوامل خطر

خطر عفونت هپاتیت C افزایش می یابد اگر:

 

یک کارمند مراقبت های بهداشتی هستید که در معرض خون آلوده قرار گرفته است، که اگر سوزن عفونی پوست را سوراخ کند ممکن است اتفاق بیفتد.

تا به حال مواد مخدر غیرقانونی تزریق یا استنشاق کرده باشید

HIV داشته باشید

سوراخ کردن یا خالکوبی در یک محیط ناپاک با استفاده از تجهیزات غیر استریل

قبل از سال 1992 انتقال خون یا پیوند عضو دریافت کرده اید

کنسانتره فاکتور انعقادی را قبل از سال 1987 دریافت کرده اید

درمان های همودیالیز را برای مدت طولانی دریافت کرده اید

از زنی با عفونت هپاتیت C متولد شده اید

در زندان بوده اید

متولدین بین سال های 1945 تا 1965، گروه سنی با بالاترین شیوع عفونت هپاتیت C

عوارض

عفونت هپاتیت C که در طول سالیان متمادی ادامه می یابد می‌تواند عوارض قابل توجهی ایجاد کند، مانند:

 

اسکار کبد (سیروز). پس از چندین دهه عفونت هپاتیت C، سیروز ممکن است رخ دهد. جای زخم در کبد، عملکرد کبد را دشوار می‌کند.

سرطان کبد. تعداد کمی از افراد مبتلا به عفونت هپاتیت C ممکن است به سرطان کبد مبتلا شوند.

نارسایی کبد. سیروز پیشرفته ممکن است باعث توقف عملکرد کبد شود.

جلوگیری

با رعایت اقدامات احتیاطی زیر از خود در برابر عفونت هپاتیت C محافظت کنید:

 

استفاده از داروهای غیرقانونی را متوقف کنید، به خصوص اگر آنها را تزریق می کنید. اگر از داروهای غیرقانونی استفاده می کنید، کمک بگیرید.

در مورد سوراخ کردن بدن و خالکوبی احتیاط کنید. اگر می خواهید پیرسینگ یا خالکوبی انجام دهید، به دنبال یک مرکز معتبر باشید. از قبل در مورد نحوه تمیز کردن تجهیزات سؤال بپرسید. اطمینان حاصل کنید که کارکنان از سوزن های استریل استفاده می کنند. اگر کارمندان به سؤالات شما پاسخ نمی‌دهند، به دنبال مرکز دیگری بگردید.

رابطه جنسی ایمن را تمرین کنید. انتقال جنسی بین زوج های تک همسر ممکن است رخ دهد، اما خطر آن کم است.