بزرگ شدن سینه در مردان (ژنیکوماستی)

بررسی اجمالی

ژنیکوماستی (guy-nuh-koh-MAS-tee-uh) افزایش مقدار بافت غده سینه در پسران یا مردان است که به دلیل عدم وجود هورمون های استروژن و تستوسترون ایجاد می شود. ژنیکوماستی می تواند هر دو سینه را تحت تاثیر قرار دهد، گاهی اوقات به طور ناهموار.

نوزادان، پسران که در سن بلوغ هستند و مردان مسن ممکن است در نتیجه تغییرات طبیعی در سطح هورمون دچار ژنیکوماستی شوند، اگرچه دلایل دیگری نیز وجود دارد.

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. درآمد تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

به طور کلی، ژنیکوماستی یک مشکل جدی نیست، اما کنار آمدن با این وضعیت می تواند دشوار باشد. مردان و پسران مبتلا به ژنیکوماستی گاهی اوقات در سینه خود درد دارند و ممکن است احساس خجالت کنند.

ژنیکوماستی ممکن است خود به خود از بین برود. اگر ادامه داشته باشد، دارو یا جراحی ممکن است کمک کند.

علائم

علائم و نشانه های ژنیکوماستی عبارتند از:

بافت سینه متورم
حساسیت سینه

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر علائم زیر را دارید به پزشک مراجعه کنید:

تورم
درد یا حساسیت
ترشحات نوک سینه در یک یا هر دو سینه

علل

ژنیکوماستی با کاهش میزان هورمون تستوسترون در مقایسه با استروژن ایجاد می شود. این کاهش می تواند ناشی از شرایطی باشد که اثرات تستوسترون را مسدود می کند، تستوسترون را کاهش می دهد یا سطح استروژن را افزایش می دهد.

چندین چیز می تواند تعادل هورمونی را بر هم بزند، از جمله موارد زیر:

تغییرات هورمونی طبیعی

هورمون های تستوسترون و استروژن ویژگی های جنسی را در مردان و زنان کنترل می کنند. تستوسترون ویژگی های مردانه مانند توده عضلانی و موهای بدن را کنترل می کند. استروژن ویژگی های زنانه از جمله رشد سینه ها را کنترل می کند.

بیشتر مردم استروژن را به عنوان یک هورمون منحصراً زنانه می‌دانند، اما مردان نیز آن را تولید می‌کنند - البته معمولاً در مقادیر کم. سطوح استروژن مردانه که خیلی بالا هستند یا با سطح تستوسترون در تعادل نیستند، می توانند باعث ژنیکوماستی شوند.

ژنیکوماستی در نوزادان بیش از نیمی از نوزادان پسر به دلیل اثرات استروژن مادرشان با سینه های بزرگ به دنیا می آیند. به طور کلی، بافت سینه متورم در عرض دو تا سه هفته پس از تولد از بین می رود.
ژنیکوماستی در دوران بلوغ. ژنیکوماستی ناشی از تغییرات هورمونی در دوران بلوغ نسبتا شایع است. در بیشتر موارد، بافت متورم سینه بدون درمان طی شش ماه تا دو سال از بین می‌رود.
ژنیکوماستی در بزرگسالان شیوع ژنیکوماستی دوباره در سنین 50 تا 69 سالگی به اوج خود می‌رسد. حداقل از هر 4 مرد در این گروه سنی 1 نفر مبتلا می شود.

داروها

تعدادی از داروها می توانند باعث ژنیکوماستی شوند. این شامل:

آنتی آندروژن ها، برای درمان بزرگی پروستات، سرطان پروستات و سایر شرایط استفاده می شود. به عنوان مثال می توان به فلوتامید، فیناستراید (Proscar، Propecia) و اسپیرونولاکتون (Aldactone، Carospir) اشاره کرد.
استروئیدهای آنابولیک و آندروژن ها، که توسط پزشکان برای شرایط خاص تجویز می‌شوند یا گاهی اوقات توسط ورزشکاران به صورت غیرقانونی برای ساخت عضله و افزایش عملکرد استفاده می‌شوند.
داروهای ایدز، ژنیکوماستی می تواند در مردانی که HIV مثبت هستند و یک رژیم درمانی به نام درمان ضد رتروویروسی بسیار فعال دریافت می کنند ایجاد شود. Efavirenz (Sustiva) بیشتر از سایر داروهای HIV با ژنیکوماستی همراه است.
داروهای ضد اضطراب، مانند دیازپام (والیوم)
داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای
آنتی بیوتیک ها
داروهای زخم، مانند داروی بدون نسخه سایمتیدین (Tagamet HB)
درمان سرطان
داروهای قلبی، مانند دیگوکسین (لانوکسین) و مسدود کننده های کانال کلسیم
داروهای تخلیه کننده معده، مانند متوکلوپرامید (Reglan)

مواد مخدر و الکل

موادی که می توانند باعث ژنیکوماستی شوند عبارتند از:

الکل
آمفتامین ها که برای درمان اختلال کمبود توجه/بیش فعالی استفاده می شود
ماری جوانا
هروئین
متادون (متادوز، دولوفین)

شرایط سلامتی

چندین بیماری می توانند با تأثیر بر تعادل طبیعی هورمون ها باعث ژنیکوماستی شوند. این شامل:

هیپوگنادیسم. شرایطی که با تولید طبیعی تستوسترون تداخل دارند، مانند سندرم کلاین فلتر یا نارسایی هیپوفیز، می توانند با ژنیکوماستی همراه باشند.
سالخوردگی. تغییرات هورمونی که با افزایش سن طبیعی رخ می دهد می تواند باعث ژنیکوماستی شود، به خصوص در مردانی که اضافه وزن دارند.
تومورها برخی از تومورها، مانند تومورهایی که بیضه ها، غدد فوق کلیوی یا غده هیپوفیز را درگیر می کنند، می توانند هورمون هایی تولید کنند که تعادل هورمونی مردانه و زنانه را تغییر می دهند.
پرکاری تیروئید در این شرایط، غده تیروئید بیش از حد هورمون تیروکسین تولید می کند.
نارسایی کلیه. حدود نیمی از افرادی که تحت درمان دیالیز قرار می گیرند، به دلیل تغییرات هورمونی، ژنیکوماستی را تجربه می کنند.
نارسایی کبد و سیروز. تغییرات در سطح هورمون مربوط به مشکلات کبدی و داروهای سیروز با ژنیکوماستی مرتبط است.
سوء تغذیه و گرسنگی. هنگامی که بدن شما از تغذیه کافی محروم می شود، سطح تستوسترون کاهش می یابد در حالی که سطح استروژن ثابت است و باعث عدم تعادل هورمونی می شود. ژنیکوماستی همچنین ممکن است زمانی رخ دهد که تغذیه طبیعی از سر گرفته شود.

محصولات گیاهی

روغن های گیاهی مانند درخت چای یا اسطوخودوس که در شامپوها، صابون ها یا لوسیون ها استفاده می‌شوند با ژنیکوماستی مرتبط هستند. این احتمالاً به دلیل فعالیت ضعیف استروژنی آنها است.

عوامل خطر

عوامل خطر ژنیکوماستی عبارتند از:

بلوغ
سن بالا
استفاده از استروئیدهای آنابولیک یا آندروژن ها برای افزایش عملکرد ورزشی
برخی از شرایط سلامتی، از جمله بیماری کبد و کلیه، بیماری تیروئید، تومورهای فعال هورمونی، و سندرم کلاین فلتر

عوارض

ژنیکوماستی عوارض جسمی کمی دارد، اما می تواند باعث مشکلات روانی یا عاطفی ناشی از ظاهر شود.

جلوگیری

چند عامل وجود دارد که می توانید آنها را کنترل کنید که ممکن است خطر ابتلا به ژنیکوماستی را کاهش دهد:

از مواد مخدر استفاده نکنید به عنوان مثال می توان به استروئیدها و آندروژن ها، آمفتامین ها، هروئین و ماری جوانا اشاره کرد.
از الکل اجتناب کنید.
داروهای خود را مرور کنید اگر داروهایی مصرف می کنید که باعث ژنیکوماستی می شوند، از پزشک خود بپرسید که آیا گزینه های دیگری وجود دارد یا خیر.

مطالب مرتبط