برونشیولیت

بررسی اجمالی

برونشیولیت یک بیماری شایع ریه در کودکان خردسال و نوزادان است. باعث ایجاد احتقان در راه های هوایی کوچک (برونشیول‌ها) می شود. برونشیولیت معمولاً همیشه توسط یک عامل ایجاد می شود. به طور معمول، زمان اوج آن در ماه های زمستان است.

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

برونشیولیت با علائمی شبیه علائم سرماخوردگی شروع می شود، اما سپس به سرفه، خس خس سینه و گاهی مشکلی در تنفس پیش می آید. علائم برونشیولیت ممکن است چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشد.

اکثر کودکان با مراقبت در خانه بهتر می شوند. درصد کمی از کودکان نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند.

علائم

در چند روز اول، علائم و نشانه ها مشابه سرماخوردگی است:

آبریزش بینی
گرفتگی بینی
سرفه کردن
تب خفیف (همیشه وجود ندارد)

پس از این، ممکن است یک هفته یا بیشتر مشکل تنفسی یا صدای سوت هنگام بازدم کودک (خس خس سینه) وجود داشته باشد.

خیلی از نوزادان نیز آسیب گوش (اوتیت میانی) دارند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر وادار کردن کودک به خوردن یا نوشیدن مشکل است و درمان او سخت تر می شود، با پزشک کودک خود تماس بگیرید. این امر به ویژه در مواردی مهم است که فرزند شما کمتر از 12 هفته سن داشته باشد یا سایر عوامل خطر برونشیولیت را داشته باشد - از جمله زایمان زودرس یا بیماری قلبی یا ریوی.

علائم و نشانه های زیر دلیل مراجعه فوری به پزشک هستند:

صدای خس خس شنیدنی
نفس بسیار سریع - بیش از 60 نفس در دقیقه (تاکی پنه) - و به صورت کم عمق
تنفس سخت - به نظر می رسد که دنده ها هنگام استنشاق نوزاد به سمت داخل می مکند
ظاهر تنبل یا بی حال
امتناع از نوشیدن کافی، یا نفس کشیدن خیلی سریع برای خوردن یا نوشیدن
کبودی پوست به خصوص لب ها و ناخن ها (سیانوز)

علل

برونشیولیت زمانی اتفاق می‌افتد که یک ویروس، برونشیول‌ها را که کوچک‌ترین راه‌های هوایی در ریه‌ها هستند، آلوده کند. عفونت باعث تورم و التهاب برونشیول ها می شود. مخاط در این راه های هوایی جمع می شود که جریان آزادانه هوا را به داخل و خارج از ریه ها دشوار می کند.

بیشتر موارد برونشیولیت توسط ویروس سن‌سیشیال تنفسی (RSV) ایجاد می شود. RSV یک ویروس رایج است که تقریباً هر کودک را تا 2 سالگی مبتلا می کند. شیوع عفونت RSV هر زمستان رخ می دهد، و افراد می توانند مجدداً آلوده شوند، زیرا به نظر نمی رسد عفونت قبلی باعث ایمنی پایدار شود. برونشیولیت همچنین می تواند توسط سایر ویروس ها، از جمله ویروس هایی که باعث آنفولانزا یا سرماخوردگی می شوند، ایجاد شود.

ویروس هایی که باعث برونشیولیت می شوند به راحتی پخش می شوند. هنگامی که فرد بیمار سرفه، عطسه یا صحبت می کند، می توانید آنها را از طریق قطرات موجود در هوا دریافت کنید. همچنین می توانید با لمس اشیاء مشترک - مانند ظروف، حوله یا اسباب بازی ها - و سپس لمس چشم، بینی یا دهان خود، آنها را دریافت کنید.

عوامل خطر

برونشیولیت معمولاً کودکان زیر 2 سال را تحت تأثیر قرار می دهد. نوزادان کمتر از 3 ماه بیشتر در معرض خطر ابتلا به برونشیولیت هستند زیرا ریه ها و سیستم ایمنی آنها هنوز به طور کامل توسعه نیافته اند.

عوامل دیگری که با افزایش خطر برونشیولیت در نوزادان و موارد شدیدتر مرتبط هستند عبارتند از:

تولد زودرس
بیماری زمینه ای قلب یا ریه
سیستم ایمنی ضعیف
قرار گرفتن در معرض دود تنباکو
کودکانی که هرگز از شیر مادر تغذیه نکرده اند (کودکانی که با شیر مادر تغذیه می شوند از مزایای ایمنی بدن مادر برخوردار می شوند)
تماس با چند کودک، مانند مهد کودک
گذراندن زمان در محیط های شلوغ
داشتن خواهر و برادری که به مدرسه می روند یا خدمات مراقبت از کودک دریافت می کنند و عفونت را به خانه می آورند.

عوارض

عوارض برونشیولیت شدید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

لب‌ها یا پوست کبود(سیانوز)، ناشی از کمبود اکسیژن
مکث در تنفس (آپنه)، که به احتمال زیاد در نوزادان نارس و در نوزادان در دو ماه اول زندگی رخ می دهد.
کم آبی بدن
سطوح پایین اکسیژن و نارسایی تنفسی

در صورت بروز این موارد، ممکن است کودک نیاز به بستری در بیمارستان داشته باشد. در نارسایی شدید تنفسی، ممکن است نیاز باشد که یک لوله در نای وارد شود تا به تنفس کودک کمک کند تا زمانی که عفونت سیر خود را طی کند.

اگر کودک نارس به دنیا آمده است، بیماری قلبی یا ریوی دارد یا سیستم ایمنی ضعیفی دارد، به دقت مراقب علائم اولیه برونشیولیت باشید. عفونت می تواند به سرعت شدید شود. در چنین مواردی، کودک معمولاً نیاز به بستری شدن در بیمارستان خواهد داشت.

جلوگیری

از آنجایی که ویروس هایی که باعث برونشیولیت می شوند از فردی به فرد دیگر سرایت می کنند، یکی از بهترین راه های پیشگیری از آن شستن مکرر دست ها است – به خصوص قبل از دست زدن به نوزاد در هنگام سرماخوردگی یا سایر بیماری های تنفسی. همچنین استفاده از ماسک صورت در این زمان مناسب است.

اگر کودک مبتلا به برونشیولیت است، او را تا پایان بیماری در خانه نگه دارید تا از سرایت آن به دیگران جلوگیری کنید.

سایر روش های رایج برای کمک به مهار عفونت عبارتند از:

تماس با افرادی که تب یا سرماخوردگی دارند را محدود کنید. اگر کودک تازه متولد شده است، به خصوص نوزاد نارس، از قرار گرفتن در معرض افراد مبتلا به سرماخوردگی، مخصوصا در دو ماه اول زندگی خودداری کنید.
سطوح را تمیز و ضد عفونی کنید. سطوح و اشیایی را که به طور مکرر لمس می شوند، مانند اسباب بازی ها و دستگیره های در، تمیز و ضد عفونی کنید. این امر به ویژه در صورتی که یکی از اعضای خانواده بیمار باشد مهم است.
سرفه و عطسه را بپوشانید. دهان و بینی خود را با دستمال بپوشانید. سپس دستمال را دور بیندازید و دستان خود را بشویید یا از ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل استفاده کنید.
از لیوان نوشیدنی خود استفاده کنید. از استفاده مشترک با دیگران خودداری کنید، به خصوص اگر یکی از اعضای خانواده شما بیمار است.
دست ها را مرتب بشویید. دست های خود و فرزندتان را مرتب بشویید. هنگامی که از خانه دور هستید، یک ضدعفونی کننده دست مبتنی بر الکل را برای خود و فرزندتان در دسترس داشته باشید.
تغذیه با شیر مادر. عفونت‌های تنفسی در نوزادانی که از شیر مادر تغذیه می‌کنند کمتر شایع است.

واکسن ها و داروها

هیچ واکسنی برای شایع ترین دلایل برونشیولیت ( RSV و رینوویروس) وجود ندارد. با این حال، واکسن آنفولانزای سالانه برای همه افراد بالای 6 ماه توصیه می شود.

نوزادانی که در معرض خطر ابتلا به RSV هستند، مانند نوزادانی که زودتر از موعد به دنیا آمده اند یا با بیماری قلبی یا ریوی یا دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند، ممکن است داروی پالیویزوماب (Synagis) برای جلوگیری از خطر ابتلا به RSV داده شود.

مطالب مرتبط

اشعه ایکس قفسه سینه