بیماری های مقاربتی (STDs) - یا عفونت های مقاربتی (STIs) - معمولاً از طریق ارتباط جنسی به دست می آیند. ارگانیسم ها (باکتری ها، ویروس ها یا انگل ها) که باعث بیماری های مقاربتی می شود ممکن است از فردی به فرد دیگر در خون، مایع منی یا واژن و مایعات بدن منتقل شود.

گاهی اوقات این اتفاق می تواند به صورت غیرجنسی مانند مادر به نوزاد در بارداری یا زایمان یا از طریق تزریق خون سوزن های مشترک باشد.

بیماری های مقاربتی همیشه علائمی ایجاد نمی کنند. امکان ابتلا به بیماری های مقاربتی از افرادی وجود دارد که کاملاً سالم به نظر می رسند و حتی ممکن است ندانند که عفونت دارند.

علائم

بیماری های مقاربتی (STDs) یا عفونت های مقاربتی (STIs) می توانند طیف وسیعی از علائم و نشانه ها را داشته باشند، همچنین می توانند بدون علامت باشند. به همین دلیل است که ممکن است تا زمانی که عوارض ایجاد شود تشخیص داده نشود و مورد توجه قرار نگیرند. 

 

 

علائم و نشانه هایی که ممکن است نشان دهنده یک بیماری مقاربتی باشد عبارتند از:

 

• زخم یا برجستگی در ناحیه تناسلی یا در ناحیه دهان یا مقعد
• ادرار دردناک یا سوزش
• ترشح از آلت تناسلی
• ترشحات غیرمعمول یا با بوی عجیب واژن
• خونریزی غیرمعمول واژینال
• درد هنگام رابطه جنسی
• غدد لنفاوی دردناک و متورم، به ویژه در کشاله ران و گاهی اوقات گسترده تر
• درد زیر شکم
• تب
• راش روی تنه، دست ها یا پاها

علائم و نشانه‌ها بسته به ارگانیسم،  ممکن است چند روز پس از مواجهه ظاهر شوند یا سال‌ها طول بکشد تا مشکل قابل توجهی داشته باشید.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

فوراً به پزشک مراجعه کنید اگر:

 

• از نظر جنسی فعال هستید و ممکن است در معرض یک بیماری مقاربتی قرار گرفته باشید
• علائم و نشانه های STI  را دارید.
•  
• وقت ملاقات از پزشک بگیرید:
• وقتی قصد ازدواج دارید دارید.
• قبل از شروع رابطه جنسی با همسرتان
•  

علل

بیماری های مقاربتی (STDs) یا عفونت های مقاربتی (STIs) می توانند ناشی از موارد زیر باشند:

 

• باکتری ها (سوزاک، سیفلیس، کلامیدیا)
• انگل ها (تریکومونیازیس)
• ویروس ها (ویروس پاپیلومای انسانی، تبخال تناسلی، HIV )

فعالیت جنسی در گسترش بسیاری از انواع دیگر عفونت ها نقش دارد، اگرچه ممکن است بدون تماس جنسی آلوده شوید. به عنوان مثال می توان به ویروس های هپاتیت A، B و C، شیگلا و ژیاردیا روده اشاره کرد.

 

 

عوامل خطر

هر فردی که از نظر جنسی فعال است در معرض خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی (STD) یا عفونت های مقاربتی (STI) قرار می گیرد. عواملی که ممکن است این خطر را افزایش دهند عبارتند از:

 

• داشتن رابطه جنسی محافظت نشده. نفوذ واژینال یا مقعدی توسط شریک آلوده ای که از کاندوم لاتکس استفاده نمی کند به طور قابل توجهی خطر ابتلا به STI را افزایش می دهد . استفاده نادرست یا ناسازگار از کاندوم نیز می تواند خطر ابتلا را افزایش دهد.

  رابطه جنسی دهانی ممکن است خطر کمتری داشته باشد، اما عفونت ها همچنان می توانند بدون کاندوم لاتکس یا سیلیکون منتقل شوند.

• داشتن تماس جنسی با چندین شریک. هرچه با افراد بیشتری تماس جنسی داشته باشید، خطر ابتلا به آن بیشتر می شود.
• داشتن سابقه بیماری های مقاربتی. داشتن یک بیماری مقاربتی باعث می شود که یک بیماری مقاربتی دیگر بسیار آسان تر شود.
• هر کسی که مجبور به رابطه جنسی یا فعالیت جنسی شود. مقابله با تجاوز یا تجاوز می تواند دشوار باشد، اما مهم است که در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید تا بتوانید غربالگری، درمان و حمایت عاطفی را دریافت کنید.
• سوء استفاده از الکل یا استفاده از مواد مخدر تفریحی. سوء مصرف مواد می تواند قضاوت را مهار کند و فرد را برای مشارکت در رفتارهای مخاطره آمیز آماده تر کند.
• تزریق مواد مخدر. استفاده از سوزن های مشترک باعث گسترش بسیاری از عفونت های جدی از جمله HIV ، هپاتیت B و هپاتیت C می شود.
• جوان بودن. نیمی از بیماری های مقاربتی در افراد بین 15 تا 24 سال رخ می دهد.
• مردانی که برای درمان اختلال نعوظ درخواست تجویز دارو می کنند. مردانی که از پزشک خود برای تجویز داروهایی مانند سیلدنافیل (ویاگرا، رواتیو)، تادالافیل (سیالیس، آدسیرکا) و واردنافیل (لویترا) درخواست می‌کنند، میزان بیشتری از بیماری های مقاربتی دارند. اگر از پزشک خود یکی از این داروها را می خواهید، مطمئن شوید که در مورد اقدامات جنسی ایمن به روز هستید.
•  

انتقال از مادر به نوزاد

برخی از بیماری های مقاربتی - مانند سوزاک، کلامیدیا، اچ آی وی و سیفلیس - می توانند از مادر آلوده به فرزندش در طول بارداری یا زایمان منتقل شوند. بیماری های مقاربتی در نوزادان می تواند باعث مشکلات جدی یا حتی مرگ شود. همه زنان باردار باید از نظر این عفونت ها غربالگری شوند و تحت درمان قرار گیرند.

 

 

عوارض

از آنجایی که بسیاری از افراد در مراحل اولیه یک بیماری مقاربتی (STD) یا عفونت مقاربتی (STI) هیچ علامتی را تجربه نمی کنند، غربالگری برای STI در پیشگیری از عوارض مهم است.

 

 

عوارض احتمالی عبارتند از:

 

• درد لگن
• عوارض بارداری
• التهاب چشم
• آرتروز
• بیماری التهابی لگن
• ناباروری
• بیماری قلبی
• برخی از سرطان ها، مانند سرطان های دهانه رحم و رکتوم مرتبط با HPV
•  

جلوگیری

راه های مختلفی برای جلوگیری یا کاهش خطر ابتلا به بیماری های مقاربتی (STDs) یا عفونت های مقاربتی (STIs) وجود دارد.

• پرهیز کنید. موثرترین راه برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی، خودداری از رابطه جنسی است.
• با یک شریک غیر آلوده بمانید. یکی دیگر از راه‌های مطمئن برای جلوگیری از بیماری های مقاربتی، ماندن در یک رابطه طولانی‌مدت تک‌همسری است که در آن هر دو نفر فقط با یکدیگر رابطه جنسی دارند و هیچ یک از طرفین به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.

• واکسن بزنید. واکسیناسیون زودهنگام، قبل از تماس جنسی، در پیشگیری از انواع خاصی از بیماری‌های مقاربتی نیز موثر است. واکسن هایی برای پیشگیری از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV)، هپاتیت A و هپاتیت B در دسترس هستند.

  
  

  واکسن هپاتیت B معمولا به نوزادان تزریق می شود و واکسن هپاتیت A برای کودکان 1 ساله توصیه می شود. هر دو واکسن برای افرادی که از قبل در برابر این بیماری ها مصون نیستند و برای کسانی که در معرض خطر عفونت هستند، مانند مصرف کنندگان مواد IV توصیه می شود.

• از کاندوم به طور مداوم و صحیح استفاده کنید. برای هر رابطه جنسی، از یک کاندوم لاتکس جدید استفاده کنید. هرگز از روان کننده های روغنی، مانند وازلین، با کاندوم لاتکس  استفاده نکنید.

  کاندوم های ساخته شده از غشاهای طبیعی توصیه نمی شوند زیرا در پیشگیری از بیماری‌های مقاربتی موثر نیستند . به خاطر داشته باشید که در حالی که کاندوم ها خطر قرار گرفتن در معرض بیشتر بیماری‌های مقاربتی را کاهش می دهند، اما محافظت کمتری از بیماری‌های مقاربتی ناشی از زخم های تناسلی مانند HPV یا تبخال ایجاد می کنند. همچنین، اشکال دیگر پیشگیری از بارداری، مانند قرص‌های ضد بارداری خوراکی یا دستگاه‌های داخل رحمی (IUD) در برابر بیماری‌های مقاربتی محافظت نمی‌کنند .

• الکل مصرف نکنید و از مواد مخدر استفاده نکنید. اگر تحت تأثیر قرار دارید، احتمال خطرات جنسی بیشتر است.
• برقراری ارتباط. قبل از هر تماس جنسی، با شریک زندگی خود در مورد انجام رابطه جنسی ایمن تر صحبت کنید. مطمئن شوید که به طور خاص در مورد اینکه چه فعالیت هایی خوب هستند و چه فعالیت هایی خوب نیستند، توافق دارید.

• پروفیلاکسی قبل از مواجهه (PrEP) را در نظر بگیرید. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) استفاده از داروهای ترکیبی امتریسیتابین به همراه تنوفوویر دیزوپروکسیل فومارات (Truvada) و امتریسیتابین به همراه تنوفوویر آلافنامید (Descovy) را برای کاهش خطر ابتلا به عفونت HIV مقاربتی در افرادی که در معرض خطر بسیار بالایی هستند، تایید کرده است.

  پزشک این داروها را برای پیشگیری از اچ آی وی، تنها در صورتی تجویز می کند که قبلاً به عفونت HIV مبتلا نشده باشید . قبل از شروع مصرف PrEP و سپس هر سه ماه تا زمانی که آن را مصرف می کنید ، به آزمایش HIV نیاز دارید . پزشک همچنین عملکرد کلیه را قبل از تجویز ترووادا آزمایش می کند و هر شش ماه یکبار آزمایش آن را ادامه می دهد. اگر هپاتیت B دارید، باید قبل از شروع درمان توسط یک متخصص بیماری های عفونی یا کبد مورد ارزیابی قرار بگیرید.

  این داروها باید هر روز دقیقاً طبق دستور مصرف شوند. اگر روزانه از ترووادا استفاده کنید، می توانید احتمال ابتلا به HIV از طریق رابطه جنسی را بیش از 90 درصد کاهش دهید. استفاده از روش‌های اضافی، مانند کاندوم، می‌تواند احتمال بیماری را حتی بیشتر کاهش دهد. برای جلوگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی  رابطه جنسی ایمن داشته باشید.

•