بیماری بورگر یک بیماری نادر شریان ها و وریدهای بازوها و پاها است. در بیماری بورگر – که ترومبوآنژیت انسدادی نیز نامیده می‌شود – رگ‌های خونی ملتهب، متورم می‌شوند و می‌توانند با لخته شدن خون (ترومبی) مسدود شوند.

این در نهایت به بافت‌های پوست آسیب می‌زند و ممکن است در اثر ضربه و قانقاریا ایجاد شود. بیماری بورگر معمولاً ابتدا در دست ها و پاها ظاهر می شود و در نهایت ممکن است نواحی بزرگ تری از بازوها و پاها را درگیر کند.

تقریباً همه افرادی که به بیماری بورگر مبتلا می شوند سیگار می‌کشند یا از اشکال دیگر تنباکو مانند جویدن تنباکو استفاده می‌کنند. ترک انواع دخانیات تنها راه برای جلوگیری از بیماری بورگر است. برای کسانی که ترک نمی کنند، قطع تمام یا بخشی از اندام گاهی ضروری است.

علائم

علائم بیماری بورگر عبارتند از:

گزگز یا بی حسی در دست ها یا پاها

دست ها یا پاهای رنگ پریده، قرمز یا کبود

دردی که ممکن است در پاها  یا در بازوها و دستان  بیاید و برود. این درد ممکن است زمانی رخ دهد که از دست‌ها یا پاهای خود استفاده می‌کنید و زمانی که آن فعالیت را متوقف می‌کنید، یا زمانی که در حالت استراحت هستید، کاهش می‌یابد.

التهاب در امتداد سیاهرگ درست زیر سطح پوست (به دلیل لخته شدن خون در ورید)

انگشتان دست و پا که هنگام قرار گرفتن در معرض سرما رنگ پریده می شوند (پدیده رینود)

زخم های باز دردناک در انگشتان دست و پا

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر فکر می کنید ممکن است علامت یا علائم بیماری بورگر را داشته باشید، به پزشک خود مراجعه کنید.

علل

علت دقیق بیماری بورگر ناشناخته است. در حالی که استفاده از تنباکو به وضوح در ایجاد بیماری بورگر نقش دارد، مشخص نیست که چگونه این کار را انجام می دهد. تصور می شود که مواد شیمیایی موجود در تنباکو ممکن است پوشش رگ های خونی  را تحریک کرده و باعث تورم آنها شود.

متخصصان گمان می کنند که برخی افراد ممکن است استعداد ژنتیکی برای این بیماری داشته باشند. همچنین ممکن است این بیماری در اثر یک پاسخ خود ایمنی ایجاد شود که در آن سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافت سالم حمله می کند.

عوامل خطر

مصرف تنباکو

سیگار کشیدن خطر ابتلا به بیماری بورگر را تا حد زیادی افزایش می دهد. اما بیماری بورگر می تواند در افرادی که از هر شکلی از تنباکو استفاده می کنند، از جمله سیگار برگ و تنباکوی جویدنی رخ دهد.

افرادی که با استفاده از تنباکوی خام سیگارهای دستی می کشند و افرادی که بیش از یک پاکت و نیم سیگار در روز می کشند، ممکن است بیشترین خطر ابتلا به بیماری بورگر را داشته باشند. میزان ابتلا به بیماری بورگر در مناطقی از مدیترانه، خاورمیانه و آسیا که سیگار کشیدن زیاد شایع‌تر است، بالاترین میزان است.

بیماری مزمن لثه

شکست طولانی مدت لثه ها با ایجاد بیماری بورگر مرتبط است، دلیل این ارتباط هنوز مشخص نیست.

جنسیت

بیماری بورگر در مردان بسیار شایع تر از زنان است. با این حال، این تفاوت ممکن است با افزایش مصرف سیگار در مردان مرتبط باشد.

سن

این بیماری برای اولین بار در افراد کمتر از 45 سال ظاهر می شود.

عوارض

اگر بیماری بورگر تشدید شود، جریان خون در بازوها و پاها کاهش می یابد. این به دلیل انسداد است که رسیدن خون به نوک انگشتان دست و پا را سخت می کند. بافت هایی که خون دریافت نمی کنند، اکسیژن و مواد مغذی مورد نیاز برای زنده ماندن را دریافت نمی کنند.

این می تواند باعث مرگ پوست و بافت انتهای انگشتان دست و پا شود. علائم و نشانه های قانقاریا عبارتند از پوست سیاه یا کبود، از دست دادن احساس در انگشت یا پا آسیب دیده، و بوی بد از ناحیه آسیب دیده. قانقاریا یک بیماری جدی است که معمولاً نیاز به قطع انگشت آسیب دیده دارد.

جلوگیری

مصرف تنباکو را به هر شکلی ترک کنید

تقریباً همه کسانی که به بیماری بورگر مبتلا هستند، به شکلی از تنباکو استفاده کرده‌اند، به ویژه سیگار. برای پیشگیری از بیماری بورگر، مهم است که از تنباکو استفاده نکنید.

ترک سیگار می تواند سخت باشد. اگر شما هم جزو افراد سیگاری هستید، احتمالاً در گذشته سعی کرده اید آن را ترک کنید. هیچ وقت برای شروع دوباره دیر نیست. با پزشک خود در مورد استراتژی هایی که در ترک سیگار کمک می کند صحبت کنید.