القای زایمان، تحریک انقباضات رحمی در دوران بارداری قبل از شروع زایمان خود به خود برای رسیدن به زایمان طبیعی است. یک پزشک ممکن است القای زایمان را به دلایل مختلف توصیه کند، در درجه اول زمانی که نگرانی برای سلامت مادر یا سلامت کودک وجود دارد. یکی از مهم ترین عوامل در پیش بینی احتمال موفقیت آمیز بودن القای زایمان این است که دهانه رحم چقدر نرم و متسع است.

 

مزایای القای زایمان معمولاً بیشتر از خطرات آن است. اگر باردار هستید، درک اینکه چرا و چگونه القای زایمان انجام می شود می تواند در آمادگی برای زایمان کمک کند.

چرا این کار انجام می شود

برای تعیین اینکه آیا القای زایمان ضروری است، پزشک چندین فاکتور از جمله سلامتی مادر، سلامت جنین، سن بارداری، وزن و اندازه نوزاد، موقعیت جنین در رحم و وضعیت دهانه رحم را ارزیابی می کند.

دلایل القای زایمان عبارتند از:

بارداری پست ترم. به دو هفته از موعد زایمان خود نزدیک می شوید و زایمان به طور طبیعی شروع نشده است.

پارگی غشاء. قبل از زایمان کیسه آب پاره شده است، اما زایمان شروع نشده است.

کوریوآمنیونیت. در رحم خود عفونت دارید.

محدودیت رشد جنین. وزن تخمینی نوزاد کمتر از صدک 10 برای سن حاملگی است.

الیگوهیدرآمنیوس. مایع آمنیوتیک کافی در اطراف نوزاد وجود ندارد.

دیابت بارداری. دیابت دارید که در دوران بارداری ایجاد می شود.

اختلالات فشار خون بالا در بارداری. یک عارضه بارداری دارید که با فشار خون بالا و علائم آسیب به سیستم ارگانی دیگر (پره اکلامپسی)، فشار خون بالا که قبل از بارداری وجود داشته یا قبل از هفته 20 بارداری رخ داده است (فشار خون بالا مزمن) یا فشار خون بالا که بعد از هفته 20 بارداری (فشار خون بارداری) ایجاد می شود.

جدا شدن جفت. جفت قبل از زایمان - به طور جزئی یا کامل - از دیواره داخلی رحم جدا می شود.

برخی شرایط پزشکی. یک وضعیت پزشکی مانند بیماری کلیوی یا چاقی دارید.

القای زایمان انتخابی شروع زایمان برای راحتی در فردی با حاملگی پست ترم است که از نظر پزشکی نیازی به مداخله ندارد. القای زایمان انتخابی ممکن است در برخی موارد مناسب باشد. به عنوان مثال، اگر دور از بیمارستان یا مرکز زایمان زندگی می کنید یا سابقه زایمان سریع دارید، یک القای برنامه ریزی شده ممکن است کمک کند از زایمان بدون مراقبت جلوگیری کنید. در چنین مواردی، پزشک تأیید می‌کند که سن حاملگی جنین حداقل 39 هفته یا بیشتر قبل از القا است تا خطر مشکلات سلامتی برای کودک کاهش یابد.

خطرات

القای زایمان خطرات مختلفی را به همراه دارد، از جمله:

• القاء ناموفق. حدود 75 درصد از مادرانی که برای اولین بار القا می شوند، زایمان طبیعی موفقی خواهند داشت. این بدان معناست که حدود 25 درصد از این زنان، که اغلب با دهانه رحم نارس شروع می‌کنند، ممکن است نیاز به سزارین داشته باشند. پزشک با شما در مورد امکان نیاز به سزارین صحبت خواهد کرد.
• ضربان قلب پایین. داروهایی که برای القای زایمان استفاده می شوند - اکسی توسین یا پروستاگلاندین - ممکن است باعث انقباضات غیرطبیعی یا بیش از حد شوند که می تواند باعث کاهش اکسیژن رسانی و ضربان قلب کودک شود.
• عفونت. برخی از روش‌های القای زایمان، مانند پارگی غشا، ممکن است خطر عفونت را برای مادر و نوزاد افزایش دهد. پارگی طولانی مدت غشا خطر عفونت را افزایش می دهد.
• پارگی رحم. این یک عارضه نادر اما جدی است که در آن رحم در امتداد خط اسکار از یک سزارین قبلی یا جراحی بزرگ رحم باز می‌شود. به ندرت، پارگی رحم در زنانی که قبلاً جراحی رحم نداشته اند نیز ممکن است رخ دهد. سزارین اورژانسی برای جلوگیری از عوارض تهدید کننده حیات لازم است. ممکن است لازم باشد رحم برداشته شود.
• خونریزی بعد از زایمان. القای زایمان خطر منقبض نشدن عضلات رحم را پس از زایمان به درستی افزایش می دهد (آتونی رحم) که می تواند منجر به خونریزی جدی پس از زایمان شود.

القای زایمان برای همه مناسب نیست.  ممکن است گزینه مناسبی نباشد اگر:

• قبلاً یک سزارین با یک برش کلاسیک یا جراحی بزرگ رحم انجام داده اید.
• جفت دهانه رحم را مسدود می کند (جفت سرراهی)
• کودک شما ابتدا به سمت باسن خوابیده است (درازکش) یا به پهلو
• یک عفونت تبخال تناسلی فعال دارید.
• بند ناف قبل از زایمان به داخل واژن می لغزد (پرولاپس بند ناف)

اگر قبلاً سزارین شده‌اید و زایمان کرده اید، پزشک از مصرف برخی داروها برای کاهش خطر پارگی رحم اجتناب می‌کند.

روش انجام

القای زایمان در بیمارستان یا مرکز زایمان انجام می شود، جایی که شما و نوزادتان می توانید تحت نظر باشید و خدمات زایمان به راحتی در دسترس است. با این حال، برخی اقدامات ممکن است قبل از پذیرش انجام شود.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

در طول روش

روش های مختلفی برای القای زایمان وجود دارد. بسته به شرایط، پزشک ممکن است:

• دهانه رحم را کامل معاینه کند. گاهی اوقات پروستاگلاندین های مصنوعی، که معمولاً در داخل واژن قرار می گیرند، برای نازک کردن یا نرم کردن (رسیدن) دهانه رحم استفاده می شوند. پس از استفاده از پروستاگلاندین، انقباضات و ضربان قلب کودک کنترل می شود. در موارد دیگر، یک لوله کوچک (کاتتر) با یک بالون بادی در انتهای دهانه رحم وارد می شود. پر کردن بالون با نمک و قرار دادن آن در قسمت داخلی دهانه رحم به رسیدن دهانه رحم کمک می کند.
• پارگی کیسه آمنیوتیک. با این روش که به نام آمنیوتومی نیز شناخته می‌شود، پزشک یک سوراخ کوچک در کیسه آمنیوتیک با یک قلاب پلاستیکی ایجاد می‌کند. هنگامی که کیسه باز می شود، ممکن است جریان گرمی از مایع را احساس کنید که به عنوان شکستن آب نیز شناخته می شود. آمنیوتومی تنها در صورتی انجام می شود که دهانه رحم تا حدی گشاد و نازک شده باشد و سر کودک در عمق لگن باشد. ضربان قلب کودک قبل و بعد از عمل کنترل می شود. پزشک مایع آمنیوتیک را از نظر وجود مواد زائد مدفوع (مکونیوم) بررسی می کند.
• از داروی داخل وریدی استفاده کنید. در بیمارستان،   ممکن است به صورت داخل وریدی یک نسخه مصنوعی از اکسی توسین (Pitocin) - هورمونی که باعث انقباض رحم می شود - به شما بدهند. اکسی توسین در تسریع (افزایش) زایمانی که قبلاً شروع شده است مؤثرتر از آن است که به عنوان یک عامل رسیدن دهانه رحم باشد. انقباضات و ضربان قلب کودک به طور مداوم کنترل می شود.

به خاطر داشته باشید که پزشک ممکن است از ترکیبی از این روش ها برای القای زایمان استفاده کند.

مدت زمان شروع زایمان بستگی به این دارد که دهانه رحم در زمان شروع القا چقدر رسیده است، تکنیک‌های القای مورد استفاده و اینکه بدن چگونه به آنها پاسخ می دهد. اگر دهانه رحم برای رسیدن به زمان نیاز دارد، ممکن است چند روز طول بکشد تا زایمان شروع شود. اگر فقط به کمی فشار نیاز دارید، ممکن است ظرف چند ساعت کودک خود را در آغوش بگیرید.

بعد از عمل

در بیشتر موارد، القای زایمان منجر به زایمان واژینال موفقیت آمیز می شود. اگر القای زایمان ناموفق باشد، ممکن است لازم باشد القای دیگری را امتحان کنید یا سزارین کنید.

اگر زایمان واژینال موفقی پس از القا داشته باشید، ممکن است هیچ پیامدی برای بارداری های بعدی نداشته باشید. اگر القاء منجر به سزارین شود، پزشک می‌تواند به شما در تصمیم‌گیری برای انجام زایمان طبیعی با بارداری بعدی یا برنامه‌ریزی مجدد سزارین کمک کند.