در طول نظارت فعال برای سرطان پروستات، پزشک به دقت سرطان پروستات را برای هرگونه تغییر زیر نظر دارد. نظارت فعال برای سرطان پروستات گاهی اوقات مدیریت انتظاری یا انتظار مراقب نامیده می شود.

در طول نظارت فعال برای سرطان پروستات، هیچ درمان سرطانی ارائه نمی شود. این به این معنی است که از داروها، اشعه و جراحی استفاده نمی شود. آزمایش های دوره ای برای بررسی علائم رشد سرطان انجام می شود.

اگر سرطان کوچک است، انتظار می رود خیلی آهسته رشد کند، محدود به یک ناحیه از پروستات باشد و  علائمی ایجاد نکند، می توانید نظارت فعالی را برای سرطان پروستات در نظر بگیرید.

اگر مشکلات سلامتی دیگری دارید که امید به زندگی را محدود می کند، نظارت فعال برای سرطان پروستات نیز ممکن است یک رویکرد منطقی باشد.

چرا این کار انجام می شود

نظارت فعال بر سرطان پروستات برای جلوگیری از عوارض جانبی درمان در مردان با خطر بسیار کم پیشرفت سرطان پروستات استفاده می شود.

از آنجایی که سرطان پروستات بسیار آهسته رشد می کند، مردانی که با سرطان بسیار کوچک تشخیص داده می شود، ممکن است هرگز علائم و نشانه های بیماری را نداشته باشند. بسیاری ممکن است قبل از اینکه سرطان به اندازه کافی بزرگ شود که نیاز به درمان داشته باشد، طول عمر عادی خود را داشته باشند.

نظارت فعال برای سرطان پروستات ممکن است مناسب باشد اگر:

سرطان کوچک است. اگر سرطان زود تشخیص داده شود، در حالی که هنوز کوچک و محدود به یک ناحیه از پروستات است، نظارت فعال ممکن است انتخاب معقولی باشد.

نمره گلیسون پایین است. نظارت فعال ممکن است برای مردان با نمره گلیسون پایین (معمولاً 6 یا کمتر) مناسب باشد، که نشان دهنده نوع کمتر تهاجمی و کندتر رشد سرطان است.

مشکلات سلامتی جدی دیگری دارید. اگر مشکلات سلامتی پیشرفته دیگری مانند بیماری شدید قلبی دارید که امید به زندگی را محدود می کند و ممکن است با درمان سرطان پروستات بدتر شود، ممکن است نظارت فعال را انتخاب کنید.

خطرات 

خطرات نظارت فعال بر سرطان پروستات عبارتند از:

اضطراب. ممکن است مضطرب باشید و در مورد وضعیت سرطان خود احساس عدم اطمینان داشته باشید.

قرار ملاقات های مکرر پزشکی. مردانی که نظارت فعال را انتخاب می کنند باید هر چند ماه یکبار با پزشک خود ملاقات کنند.

رشد سرطان. سرطان می تواند در حالی که منتظر هستید رشد کرده و گسترش یابد. اگر سرطان گسترش یابد، ممکن است فرصت را برای درمان موثر از دست بدهید.

گزینه های درمانی کمتر. اگر سرطان گسترش یابد، ممکن است گزینه های کمتری برای درمان داشته باشید. گزینه های درمانی ممکن است شدیدتر از درمان های مورد استفاده برای سرطان های بسیار کوچک باشد.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

در طول نظارت فعال، معمولاً هر چند ماه یکبار، برای نظارت بر سرطان به طور منظم با پزشک خود ملاقات خواهید کرد.

در این ملاقات‌ها، پزشک ممکن است آزمایش‌ها و روش‌های زیر را انجام دهد:

معاینه رکتال دیجیتال. در طول یک معاینه دیجیتالی رکتوم، پزشک غده پروستات را با قرار دادن انگشت روانکاری شده و دستکش دار در رکتوم معاینه می کند. پزشک می تواند سطح پروستات را احساس کند و ارزیابی کند که آیا سرطان رشد کرده است یا خیر.

آزمایش خون PSA. آزمایش PSA میزان آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) را در خون اندازه گیری می‌کند. اگر PSA افزایش یابد، ممکن است نشان دهنده رشد سرطان باشد.

سونوگرافی یا تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI). اگر آزمایش‌های دیگر نگرانی‌هایی را ایجاد کند، ممکن است پزشک از سونوگرافی ترانس رکتال یا MRI برای ارزیابی بیشتر پروستات استفاده کند. در طول سونوگرافی، یک پروب کوچک، به اندازه و شکل یک سیگار برگ، وارد رکتوم می شود. کاوشگر از امواج صوتی برای ایجاد تصویری از غده پروستات استفاده می کند. در طول MRI، در داخل دستگاهی دراز می‌کشید که از امواج رادیویی برای ایجاد تصاویر مقطعی از پروستات استفاده می کند.

جمع آوری سلول های پروستات (بیوپسی پروستات). معمولاً یک سال پس از شروع نظارت فعال، جمع آوری نمونه سلول ها از داخل پروستات توصیه می شود. بیوپسی ممکن است گاهی تکرار شود، همانطور که پزشک توصیه می کند تا مشخص شود که سرطان چقدر رشد کرده است و امتیاز گلیسون دوباره ارزیابی شود تا ببیند آیا سرطان در حال رشد آهسته است یا خیر.

نتایج

بسیاری از مردانی که نظارت فعال را برای سرطان پروستات انتخاب می کنند، هرگز تحت درمان سرطان پروستات قرار نمی گیرند. سرطان ممکن است هرگز رشد نکند و این مردان ممکن است طول عمر عادی خود را داشته باشند.

اما برخی از مردان ممکن است سرطان پروستات خود را درمان کنند اگر:

سرطان سریعتر از حد انتظار شروع به رشد می کند.

سرطان در خارج از یک منطقه محدود در پروستات پخش می شود.

سرطان باعث ایجاد علائم و نشانه هایی می شود.

گزینه های درمانی سرطان پروستات به وضعیت خاص بیمار بستگی دارد، اما ممکن است شامل جراحی، داروها و پرتودرمانی باشد.