ایمپلنت آلت تناسلی دستگاهی است که در داخل آلت تناسلی قرار می گیرد تا به مردان مبتلا به اختلال نعوظ (ED) اجازه نعوظ را بدهد. کاشت آلت تناسلی معمولاً پس از شکست سایر درمان‌ها برای ED توصیه می‌شود.

 

دو نوع اصلی ایمپلنت آلت تناسلی وجود دارد، نیمه سخت و بادی. هر نوع کاشت آلت تناسلی متفاوت عمل می کند و مزایا و معایب مختلفی دارد.

 

قرار دادن ایمپلنت آلت تناسلی نیاز به جراحی دارد. قبل از انتخاب ایمپلنت آلت تناسلی، مطمئن شوید که جراحی شامل خطرات احتمالی، عوارض و مراقبت‌های بعدی را می‌دانید.

چرا این کار انجام می شود

برای اکثر مردان، اختلال نعوظ را می توان با داروها یا استفاده از پمپ آلت تناسلی (دستگاه انقباض خلاء) با موفقیت درمان کرد. اگر کاندیدای درمان های دیگر نیستید یا نمی توانید با استفاده از روش های دیگر نعوظ کافی برای فعالیت جنسی داشته باشید، ممکن است کاشت آلت تناسلی را در نظر بگیرید.

 

ایمپلنت آلت تناسلی همچنین می تواند برای درمان موارد شدید بیماری استفاده شود که باعث ایجاد اسکار در داخل آلت تناسلی می شود که منجر به نعوظ منحنی و دردناک (بیماری پیرونی) می‌شود.

 

کاشت آلت تناسلی برای همه مناسب نیست. پزشک ممکن است در مورد کاشت آلت تناسلی در موارد زیر هشدار دهد:

 

• ED که موقعیتی است، نتیجه یک تعارض رابطه یا بالقوه قابل برگشت 
• عفونت، مانند عفونت ریوی یا عفونت مجاری ادرار
• دیابتی که به خوبی کنترل نشده است

به خاطر داشته باشید که در حالی که ایمپلنت آلت تناسلی به مردان امکان نعوظ را می دهد، میل یا احساس جنسی را افزایش نمی دهد. بیشتر ایمپلنت ها، آلت تناسلی را بزرگتر از اندازه طبیعی در زمان جراحی نمی کنند. در واقع، آلت تناسلی در حالت نعوظ ممکن است کمی کوتاهتر از گذشته باشد.

 

خطرات

خطرات جراحی کاشت آلت تناسلی عبارتند از:

• عفونت. مانند هر جراحی دیگری، عفونت امکان پذیر است. اگر آسیب نخاعی یا دیابت داشته باشید، ممکن است در معرض خطر ابتلا به عفونت باشید.
• مشکلات ایمپلنت. طرح‌های جدید ایمپلنت آلت تناسلی قابل اعتماد هستند، اما در موارد نادری ممکن است ایمپلنت‌ها نادرست عمل کنند. جراحی برای برداشتن، ترمیم یا جایگزینی ایمپلنت شکسته ضروری است.
• فرسایش یا چسبندگی داخلی. در برخی موارد، ایمپلنت ممکن است به پوست داخل آلت تناسلی بچسبد یا پوست داخل آلت تناسلی را از بین ببرد. به ندرت، ایمپلنت از طریق پوست می شکند. این مشکلات گاهی با عفونت مرتبط هستند.
•  

درمان عفونت

عفونت های بعد از جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً در چند هفته اول یا احتمالاً سال ها بعد رخ می‌دهد. عفونت های اولیه می توانند باعث تورم کیسه بیضه، تجمع چرک و تب شوند. عفونت های بعدی ممکن است شامل درد طولانی مدت مداوم یا مکرر باشد.

جراحی برای برداشتن ایمپلنت احتمالاً برای درمان عفونت ضروری است. جایگزینی ایمپلنت آلت تناسلی می تواند پیچیده باشد و می تواند منجر به تجمع بافت اسکار و کاهش طول آلت تناسلی شود.

 

 

روش انجام 

در ابتدا، در مورد کاشت آلت تناسلی با پزشک یا اورولوژیست خود صحبت خواهید کرد. در طول ویزیت، پزشک احتمالاً موارد زیر را انجام خواهد داد:

 

• سابقه پزشکی را مرور می کند. برای پاسخ به سؤالات در مورد شرایط پزشکی فعلی و گذشته، به ویژه تجربه خود با ED آماده باشید. در مورد داروهایی که مصرف می‌کنید یا اخیراً مصرف کرده‌اید، و همچنین هر گونه جراحی که انجام داده‌اید، صحبت کنید.

• یک معاینه فیزیکی انجام دهید. برای اطمینان از اینکه ایمپلنت آلت تناسلی بهترین گزینه برای شما است، پزشک یک معاینه فیزیکی از جمله معاینه کامل اورولوژی انجام می دهد. پزشک وجود و ماهیت ED را تأیید می کند و مطمئن می شود که ED به روش دیگری قابل درمان نیست.

  او همچنین سعی خواهد کرد تعیین کند که آیا دلیلی وجود دارد که جراحی کاشت آلت تناسلی احتمالاً باعث عوارض شود یا خیر. پزشک توانایی در استفاده از دستانتان را نیز بررسی خواهد کرد، زیرا برخی از ایمپلنت های آلت تناسلی به مهارت دستی بیشتری نسبت به سایرین نیاز دارند.

• در مورد انتظارات خود بحث کنید. مطمئن شوید که این روش شامل چه مواردی می شود و نوع کاشت آلت تناسلی که برای شما مناسب تر است را درک کرده اید. همچنین مهم است که بدانید این روش دائمی و غیرقابل برگشت در نظر گرفته می شود.

  پزشک همچنین مزایا و خطرات، از جمله عوارض احتمالی را توضیح خواهد داد. در حالت ایده آل، شما شریک زندگی خود را در بحث با پزشک خود وارد خواهید کرد.

•  

انواع ایمپلنت آلت تناسلی

دو نوع اصلی ایمپلنت آلت تناسلی وجود دارد:

• ایمپلنت های بادی. دستگاه‌های بادی، رایج‌ترین نوع کاشت آلت تناسلی هستند که می‌توانند برای ایجاد نعوظ باد شوند و در مواقع دیگر تخلیه شوند. ایمپلنت های بادی سه تکه از یک مخزن پر از مایع کاشته شده در زیر دیواره شکم، یک پمپ و یک دریچه رهاسازی در داخل کیسه بیضه و دو سیلندر بادی در داخل آلت تناسلی استفاده می کنند.

  برای رسیدن به نعوظ، سیال را از مخزن به داخل سیلندرها پمپ می کنید. پس از آن، دریچه داخل کیسه بیضه را آزاد می کنید تا مایع را دوباره به مخزن تخلیه کنید. مدل دو تکه به روشی مشابه کار می کند، اما مخزن مایع بخشی از پمپ کاشته شده در کیسه بیضه است.

• میله های نیمه سخت. دستگاه های Semirigid همیشه محکم هستند. آلت تناسلی را می توان برای فعالیت جنسی از بدن دور و برای پنهان کردن به سمت بدن خم کرد.

  ایمپلنت آلت تناسلی قابل تنظیم یک دستگاه نیمه سخت با یک سری بخش مرکزی با یک فنر در هر انتهای آن است. می تواند موقعیت های رو به بالا و پایین را بهتر از سایر میله های نیمه سخت حفظ کند.

   

طرح های خاص دیگر می توانند برای آلت تناسلی کوتاه شده یا بزرگتر از حد متوسط ​​مناسب باشند. برخی از ایمپلنت های آلت تناسلی بادی نیز با پوشش های آنتی بیوتیکی موجود هستند که ممکن است به کاهش خطر عفونت کمک کند.

 

 

مقایسه انواع ایمپلنت

هنگام انتخاب نوع کاشت آلت تناسلی، ترجیحات شخصی و سابقه پزشکی خود را در نظر بگیرید. پزشک ممکن است یک نوع طرح را بر اساس سن، خطر عفونت و شرایط سلامتی، جراحات یا درمان‌های پزشکی که در گذشته داشته‌اید، پیشنهاد دهد.

 

نوع کاشت آلت تناسلی	طرفداران	منفی
بادی سه تکه	طبیعی ترین و سفت ترین نعوظ را ایجاد می کند هنگام تخلیه، شلی ایجاد می کند	نسبت به هر ایمپلنت دیگری قطعات بیشتری دارد که ممکن است خراب شود به یک مخزن در داخل شکم نیاز دارد
بادی دو تکه	هنگام تخلیه، شلی ایجاد می کند	از نظر مکانیکی پیچیده تر از ایمپلنت نیمه سخت است نسبت به ایمپلنت سه تکه نعوظ محکم کمتری را ارائه می دهد
میله نیمه سخت	به دلیل تعداد کم قطعات احتمال خرابی کمی دارد استفاده از آن برای کسانی که مهارت ذهنی یا دستی محدودی دارند آسان است	نتیجه آلت تناسلی است که همیشه کمی سفت است فشار مداوم به داخل آلت تناسلی وارد می کند که می تواند باعث آسیب شود ممکن است به سختی زیر لباس پنهان شود

قبل از جراحی ایمپلنت آلت تناسلی ممکن است به موارد زیر نیز نیاز داشته باشید:

 

• از مصرف برخی داروها خودداری کنید. پزشک ممکن است توصیه کند که به طور موقت مصرف آسپرین و داروهای ضد التهابی را متوقف کنید، که می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
• ترتیب یک ماشین برای رفتن به خانه را بدهید. از پزشک خود بپرسید که چه زمانی می توانید پس از جراحی به خانه بروید. جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً شامل یک شب اقامت است.
• غذا و مایعات را محدود کنید. بعد از نیمه شب قبل از جراحی چیزی نخورید یا ننوشید یا از دستورالعمل های خاص پزشک خود پیروی کنید.
•  

آنچه می توانید انتظار داشته باشیدقبل از عمل

جراحی کاشت آلت تناسلی معمولاً در یک مرکز جراحی یا بیمارستان انجام می شود. پزشک ممکن است دارویی بدهد تا شما را در طول جراحی بیهوش کند (بیهوشی عمومی) یا دارویی که درد در قسمت پایین بدن را مسدود کند (بی حسی نخاعی).

پزشک آنتی بیوتیک IV برای کمک به جلوگیری از عفونت می دهد. محل جراحی نیز بلافاصله قبل از جراحی تراشیده می شود تا خطر عفونت کاهش یابد.

 

در حین جراحی

ممکن است یک لوله (کاتتر) از طریق آلت تناسلی به مثانه وارد شود تا در مرحله ای از جراحی ادرار را جمع آوری کند. جراح برشی را در زیر سر آلت تناسلی، در پایه آلت تناسلی یا در قسمت تحتانی شکم ایجاد می‌کند.

در مرحله بعد، جراح بافت اسفنجی آلت تناسلی را که معمولاً در حین نعوظ پر از خون می شود، می کشد. این بافت در داخل هر یک از دو حفره توخالی به نام corpora cavernosa قرار دارد.

 

جراح اندازه مناسب ایمپلنت را انتخاب کرده و سیلندرهای ایمپلنت را داخل آلت تناسلی قرار می دهد. همه اندازه ها به اندازه های دقیق بدن شما سفارشی می شوند.

اگر پزشک در حال کاشت یک دستگاه بادی دو تکه است، یک پمپ و دریچه در داخل کیسه بیضه قرار داده می شود. برای یک دستگاه سه تکه، پزشک از طریق یک برش داخلی، یک مخزن مایع را در زیر دیواره شکم خواهد کاشت.

هنگامی که دستگاه در جای خود قرار گرفت، جراح برش ها را بسته و می دوزد. جراحی کاشت آلت تناسلی معمولا 45 دقیقه تا یک ساعت طول می کشد.

 

بعد از جراحی

پس از جراحی کاشت آلت تناسلی، احتمالاً باید از داروهایی برای کاهش درد استفاده کنید. درد خفیف ممکن است برای چند هفته ادامه داشته باشد. همچنین ممکن است برای جلوگیری از عفونت به مدت یک هفته نیاز به مصرف آنتی بیوتیک داشته باشید.

پزشک ممکن است توصیه کند که آلت تناسلی خود را در قسمت پایین شکم نگه دارید و در طول فرآیند بهبودی به سمت ناف خود تنظیم کنید تا از انحنای رو به پایین جلوگیری کنید.

پزشک دستورالعمل های خاصی را در مورد اینکه چه زمانی می توانید فعالیت های عادی خود را از سر بگیرید، ارائه می دهد. اکثر مردان حدود چهار تا شش هفته پس از جراحی می توانند فعالیت بدنی شدید و فعالیت جنسی را از سر بگیرند. احتمالاً باید به پزشک مراجعه کنید تا بخیه های شما در حدود دو هفته دیگر برداشته شود.

در این مرحله، پزشک ممکن است توصیه کند که ایمپلنت‌های بادی آلت تناسلی را دو بار در روز به طور کامل باد کنید تا یاد بگیرید که از آنها استفاده کنید و ناحیه اطراف سیلندرها را بکشید.

 

نتایج

اگرچه ایمپلنت آلت تناسلی تهاجمی ترین و کمتر انتخاب شده ترین درمان برای اختلال نعوظ است، اکثر مردان و شرکای آنها رضایت خود را از این دستگاه گزارش می دهند. بقای دستگاه 10 ساله بین 60 تا 80 درصد است.

 

 

مطالب مرتبط