کم شنوایی ممکن است جزئی باشد - کودک نمی تواند صداهای خاصی را بشنود - یا می تواند کامل باشد. ممکن است موقت یا دائمی باشد و ممکن است توسط طیف وسیعی از عوامل احتمالی ایجاد شود. از آنجایی که شنوایی برای رشد زبان مهم است، تشخیص زودهنگام و درمان هر گونه کم شنوایی مهم است.

انواع و علل کم شنوایی چیست؟

داشتن کم شنوایی (اختلال) به این معنی است که کودک مقداری شنوایی در یک یا هر دو گوش خود را از دست داده است.

کم شنوایی انواع و درجات مختلفی دارد و با توجه به میزان از دست دادن شنوایی و اینکه کدام قسمت از گوش آسیب دیده است توضیح داده می شود. از دست دادن همچنین به عنوان خفیف، متوسط، متوسط ​​تا شدید، شدید یا عمیق توصیف می شود.

از دست دادن شنوایی همچنین به صورت خفیف، متوسط، متوسط ​​ تا شدید، شدید یا عمیق توضیح داده می شود. 2 نوع اصلی اختلال شنوایی وجود دارد: "رسانا" و "حسی عصبی". داشتن هر دو نوع، "زیان مختلط" نامیده می شود.

کم شنوایی رسانایی زمانی رخ می دهد که چیزی با امواج صوتی که از قسمت های بیرونی و میانی گوش به گوش داخلی حرکت می کنند تداخل ایجاد کند.

این می تواند به دلیل انسداد موم، عفونت گوش میانی (اوتیت میانی)، تجمع مایع در گوش میانی یا آسیب به استخوان های ریز گوش میانی باشد. کم شنوایی انتقالی ممکن است موقت یا دائمی باشد.

کم شنوایی حسی عصبی به دلیل وجود مشکل در درونی ترین قسمت گوش یا عصب حامل شنوایی، «عصب شنوایی» ایجاد می شود. این بیماری می تواند ناشی از رشد غیرطبیعی گوش داخلی، آسیب فیزیکی به گوش داخلی، آسیب به گوش در اثر بیماری هایی مانند مننژیت و سرخجه یا تومور باشد.

کم شنوایی حسی عصبی معمولا دائمی است. گاهی اوقات مشکل گوش داخلی باعث ایجاد مشکلاتی در تعادل می شود. کودکانی که هم مشکلات شنوایی و هم مشکلات تعادلی دارند ممکن است رشد مهارت های حرکتی خود را به تاخیر بیاندازند.

علائم کم شنوایی چیست؟

مواردی که باید به آنها توجه کرد، زیرا می توانند نشانه های کاهش شنوایی احتمالی باشند:

- صداهای بلند تا 4 ماهگی کودک را وحشت زده نمی کند یا کودک به سمت منبع صدا نمی چرخد.

- فرزندتان فقط وقتی شما را می بیند متوجه حضورتان می شود.

- کودک صداهای دیگری به جز غرغره و سایر صداهای ارتعاشی که بتواند احساس کند تولید نمی کند.

- رشد گفتار به تأخیر می افتد 

• - به نظر می رسد که کودک را در 14 ماهگی وقتی صدا می زنید نمی شنود - یا به نام خود پاسخ نمی‌دهد یا کلمات ساده ای را نمی گوید.
• - تا 24 ماهگی نمی تواند دستورالعمل های ساده را دنبال کند.
• - برخی صداها را می شنود اما برخی صداها را نمی شنود.
• - در ثابت نگه داشتن سر خود مشکل دارد یا به کندی می‌نشیند یا راه می‌رود.
• 
  
• تشخیص کم شنوایی

شنوایی نوزادان در چند هفته اول زندگی آزمایش می شود. بیشتر نوزادان قبل از خروج از بیمارستان مورد آزمایش قرار می گیرند تا به شناسایی افرادی که ممکن است نیاز به آزمایش شنوایی و عملکرد گوش میانی بیشتری داشته باشند، کمک کند.

نوزادان با کم شنوایی احتمالی به یک متخصص شنوایی (شنوایی شناس) ارجاع داده می شوند، که برای تشخیص نوع و میزان کم شنوایی آزمایشات تخصصی تری انجام می دهد. درک علت به تعیین بهترین درمان کمک می کند.

کم شنوایی چگونه درمان می شود؟

درمان کم شنوایی به علت و شدت آن بستگی دارد اما می تواند شامل موارد زیر باشد:

- داروها، مانند آنتی بیوتیک ها برای عفونت گوش

- عفونت های مکرر گوش ممکن است گاهی با گرومت درمان شوند.

- برداشتن یک جسم خارجی یا موم

- جراحی، مانند قرار دادن لوله برای کمک به تخلیه مایع از گوش

- سمعک یا فناوری دیگری برای تقویت صداها یا کمک به شنوایی

- کاشت حلزون برای کم شنوایی شدید یا عمیق

• - گفتار درمانی

• - کمک گرفتن از یک معلم متخصص ناشنوایان برای کمک به بهترین استفاده از هر گونه شنوایی باقی مانده. 

  - هرچه زودتر کم شنوایی شناسایی و درمان شود، برای زبان، یادگیری و رشد کلی کودک بهتر است.

• مهمترین چیز برای رشد کودک این است که بتواند ارتباط برقرار کند. طیف وسیعی از گزینه ها در دسترس هستند، از جمله زبان گفتاری، زبان اشاره یا ترکیبی از زبان اشاره و زبان گفتاری برای صحبت کردن.
  

• کودکان مبتلا به کم شنوایی نیاز به معاینه شنوایی، گوش و چشم دارند. کودکان کوچکتر باید به طور منظم آزمایش شوند زیرا کانال های گوش آنها در حال رشد و تغییر شکل است. معاینه منظم چشم مهم است زیرا راه اصلی کودک برای یادگیری و برقراری ارتباط از طریق بینایی است.

• 
  

• درباره تربیت کودک ناشنوا بیشتر بدانید.