تست برخی از کودکان مبتلا به MIS-C برای عفونت فعلی با ویروس COVID-19 منفی است. این بدان معنی است که آنها در حال حاضر ویروسی که باعث COVID-19 می شود ندارند. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که بسیاری از این کودکان در گذشته نزدیک به ویروس COVID-19 آلوده شده‌اند، همانطور که نتایج آزمایش آنتی‌بادی مثبت نشان می‌دهد.

 

آزمایش آنتی بادی با نتیجه مثبت به این معنی است که سیستم ایمنی کودک پروتئین های خون (آنتی بادی) را تولید کرده است که با ویروس COVID-19 مبارزه می کند. گاهی اوقات این آزمایش خون تنها نشانه ای است که نشان می دهد کودک تا به حال آلوده شده است - به این معنی که ممکن است کودک بدون داشتن علائم یا علائم COVID-19 با عفونت مبارزه کرده باشد. با این حال، برخی از کودکان مبتلا به MIS-C در حال حاضر به ویروسی که باعث COVID-19 می شود آلوده هستند. این معمولاً با تشخیص ویروس بر روی سواب گرفته شده از پشت بینی یا گلو تأیید می شود.

 

علاوه بر انجام آزمایش آنتی بادی و ارزیابی بالینی، پزشکان ممکن است برخی از این آزمایش‌ها را برای بررسی التهاب و سایر علائم MIS-C تجویز کنند:

 

تست‌های آزمایشگاهی، مانند آزمایش‌های خون و ادرار، از جمله آزمایش‌هایی که سطح غیرطبیعی نشانگرهای التهابی در خون را بررسی می‌کنند.

 

تست های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس قفسه سینه، اکوکاردیوگرام، سونوگرافی شکم یا سی تی اسکن

 

سایر آزمایشات، بسته به علائم و نشانه ها

 

التهاب می تواند به طور جدی بر قلب، رگ های خونی، کلیه ها، دستگاه گوارش، مغز، پوست یا چشم ها تأثیر بگذارد.

 

وقتی پزشکان به MIS-C مشکوک هستند، برای تشخیص زودهنگام و درمان مناسب باید موارد فعال COVID-19 و همچنین سایر شرایط التهابی مانند بیماری کاوازاکی، سپسیس یا سندرم شوک سمی را رد کنند.

 

 

رفتار

اکثر کودکان مبتلا به MIS-C نیاز به درمان در بیمارستان دارند. برخی نیاز به درمان در بخش مراقبت های ویژه کودکان دارند. درمان معمولاً شامل مراقبت‌های حمایتی و اقداماتی برای کاهش التهاب در هر اندام حیاتی آسیب‌دیده است تا از آسیب دائمی محافظت کند. درمان به نوع و شدت علائم و اینکه کدام اندام‌ها و سایر قسمت های بدن تحت تاثیر التهاب قرار گرفته اند بستگی دارد.

 

مراقبت های حمایتی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

مایعات، اگر سطح آن خیلی کم باشد (کم آبی)

 

اکسیژن برای کمک به تنفس

 

داروهای فشار خون برای عادی سازی فشار خون پایین مرتبط با شوک یا کمک به عملکرد قلب

 

دستگاه تنفس (تهویه هوا)

 

داروهایی که خطر لخته شدن خون را کاهش می دهند، مانند آسپرین یا هپارین

 

در موارد بسیار نادر، اکسیژن‌رسانی غشای خارج بدنی (ECMO) با استفاده از دستگاهی که کار قلب و ریه‌ها را انجام می‌دهد.

 

 

 

انواع دیگر مراقبت

 

 

درمان برای کاهش تورم و التهاب ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

 

آنتی بیوتیک ها

استروئید درمانی

ایمونوگلوبولین داخل وریدی (IVIG)، یک فراورده خونی است که از آنتی بادی تشکیل شده است

انواع دیگر درمان، مانند درمان های هدفمند با هدف کاهش سطوح بالای پروتئین به نام سیتوکین ها، که می تواند باعث التهاب شود.

هیچ مدرکی مبنی بر مسری بودن MIS-C وجود ندارد. اما این احتمال وجود دارد که فرزند شما عفونت فعال با ویروس COVID-19 یا نوع دیگری از عفونت مسری داشته باشد. بنابراین بیمارستان در حین مراقبت از کودک از اقدامات کنترل عفونت استفاده خواهد کرد.

 

 

مقابله و حمایت

اگر کودک به شدت مبتلا به MIS-C باشد، ممکن است احساس اضطراب و ترس شدید داشته باشید. از آنجایی که MIS-C نادر است، احتمالاً کسی را نمی‌شناسید که این تجربه را داشته باشد. برای کمک به مقابله با عوارض عاطفی که می تواند داشته باشد، درخواست حمایت کنید. این می تواند از بحث در مورد احساسات خود با عزیزان و دوستان تا درخواست کمک از یک متخصص سلامت روان متغیر باشد. از تیم مراقبت های بهداشتی خود برای مشاوره کمک بخواهید. به خاطر خود و فرزندتان، سعی نکنید این اضطراب و ناراحتی را خودتان مدیریت کنید.

 

با دریافت غذای سالم، خواب و فعالیت بدنی، بهترین کار را برای مراقبت از خود انجام دهید. تکنیک های مدیریت استرس مانند تنفس عمیق، کشش و مدیتیشن را امتحان کنید تا به شما در گذر از این دوران سخت کمک کند.

 

آماده شدن برای قرار ملاقات 

اگر کودک علائم هشداردهنده اورژانسی MIS-C را نشان داد یا به شدت بیمار با علائم و نشانه‌های دیگر است، او را به نزدیکترین بخش اورژانس ببرید یا با شماره اورژانس تماس بگیرید. به خاطر داشته باشید که برای محافظت از خود و دیگران از ماسک استفاده کنید.

 

اگر علائم کودک شدید نیست، با پزشک اطفال یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی تماس بگیرید. او ممکن است بخواهد کودک را ارزیابی کند یا فوراً شما را به یک متخصص بیماری های عفونی ارجاع دهد.

 

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

 

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

 

 

وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

 

علائم کودک، از جمله زمانی که شروع شد

 

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی

 

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که کودک مصرف می کند، از جمله دوزهای مصرفی

 

هر فعالیت گروهی که اخیراً در آن شرکت کرده است، از جمله تاریخ‌ها

 

سوالاتی که باید از دکتر بپرسید

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً از شما - و فرزندتان، بسته به سن او - سوالاتی می پرسد، ازجمله:

 

• علائم از چه زمانی شروع شد؟

   

  شدت علائم چقدر است؟

   

  آیا برای COVID-19 آزمایش داده است؟

   

  آیا در معرض کسی قرار گرفته است که آزمایش ویروس کووید-19 مثبت بوده است؟

   

  آیا به مدرسه می رود؟

   

  آیا در فعالیت های گروهی اخیر مانند ورزش شرکت داشته است؟

   

  آیا اخیراً با چه کسی در تماس نزدیک بوده است؟

   

آماده شدن برای قرار ملاقات می‌تواند کمک کند تا مطمئن شوید که برای دریافت پاسخ همه سؤالات خود وقت دارید و بدانید که مراحل بعدی چیست و چرا مهم هستند.

 

 

 

مطالب مرتبط