اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی در زنان

تشخیص

ارزیابی پزشکی برای آنورگاسمی معمولاً شامل موارد زیر است:

تاریخچه پزشکی کامل ممکن است در مورد سابقه جنسی، انجام عمل جراحی و رابطه فعلی شما بپرسد. اجازه ندهید خجالت شما را از دادن پاسخ های صریح باز دارد. این سوالات سرنخ هایی را در مورد مشکل شما ارائه می دهد.
معاینه پزشک احتمالاً یک معاینه عمومی برای بررسی علل اختلال ارگاسم یا آنورگاسمی، مانند یک وضعیت پزشکی انجام می دهد. پزشک شما همچنین ممکن است منطقه تناسلی شما را بررسی کند تا ببیند آیا دلیل یا تشریحی وجود دارد برای عدم وجود ارگاسم یا خیر.

تبلیغات

کلینیک مایو شرکت ها یا محصولات را تایید نمی کند. تبلیغات از ماموریت غیرانتفاعی ما پشتیبانی می کند.

تبلیغات و حمایت مالی

درمان

درمان آنگاسمی به علت علائم شما بستگی دارد. ممکن است شامل تغییرات سبک زندگی، درمان و دارو باشد.

تغییر سبک زندگی و درمان

برای اکثر زنان، بخش کلیدی درمان شامل مسائل مربوط به رابطه و استرس های روزمره است. شناخت بدن و انواع حرکت های مختلف می تواند کمک کننده باشد.

بدن خود را بهتر درک کنید. درک آناتومی خود و نحوه و مکان مورد علاقه شما برای لمس می تواند منجر به رضایت جنسی بهتر شود. اگر به یک دوره آموزشی در مورد آناتومی دستگاه تناسلی خود نیاز دارید، از پزشک خود بخواهید که منبع آموزشی ارائه دهد یا بدن خود را در آینه بررسی کنید. برای اینکه بفهمید چه نوع لمسی برای شما بهترین است، می توانید بدن خود را با همسرتان کاوش کنید.
فعالیت جنسی را افزایش دهید. زنانی که هرگز به ارگاسم نرسیده اند ممکن است به اندازه کافی تحریک جنسی نداشته باشند. اکثر زنان برای رسیدن به ارگاسم نیاز به تحریک مستقیم یا غیر مستقیم کلیتوریس دارند.

تغییر موقعیت های جنسی می تواند باعث تحریک بیشتر کلیتورال در حین دخول به واژن شود. استفاده از دست یا خیال پردازی و فانتزی‌های سالم در حین رابطه جنسی نیز می تواند به شروع ارگاسم کمک کند.

با هم به دنبال مشاورهباشید. یک مشاور می‌تواند به شما کمک کند تا درگیری‌های موجود در روابط خود را که می‌توانید برای ارگاسم تأثیر بگذارید، حل کنید.
سکس درمانی را امتحان کنید. درمانگران جنسی در درمان های جنسی تخصص دارند. درمان شامل آموزش جنسی، کمک به مهارت‌های ارتباطی و تمرین‌های رفتاری است که شما و همسرتان در خانه امتحان می‌کنید.

درمان های پزشکی

درمان شرایط زمینه ای. اگر یک وضعیت پزشکی مانع از توانایی شما برای ارگاسم می شود، درمان علت ممکن است مشکل شما را حل کند. تغییر یا اصلاح داروهای شناخته شده برای مهار ارگاسم نیز ممکن است علائم شما را از بین ببرد.
استروژن درمانی برای دوران پساقائدگی. اگر آنورگاسمی با علائم یائسگی، مانند تعریق شبانه و گرگرفتگی همراه باشد، درمان سیستمیک استروژن - با قرص، چسب یا ژل - ممکن است این علائم را تسکین دهد و پاسخ جنسی را بهبود بخشد.

استروژن درمانی موضعی. به شکل یک کرم واژینال یا یک شیاف یا حلقه با رهش آهسته که در واژن خود قرار می دهد - می تواند جریان خون به واژن را افزایش دهد و به بهبود حرکت جنسی کمک کند.

تستوسترون درمانی

تستوسترون در عملکرد جنسی زنان نقش دارد، اما اینکه چقدر نقش مهمی دارد نامشخص است. جایگزینی تستوسترون در زنان بحث برانگیز است و توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای اختلال عملکرد جنسی در زنان تایید نشده است.

علاوه بر این، می تواند عوارض جانبی از جمله آکنه، موهای زائد بدن (هیرسوتیسم) و طاسی با الگوی مردانه ایجاد کند. به نظر می رسد تستوسترون برای زنانی که سطح تستوسترون پایینی دارند در نتیجه جراحی برداشتن تخمدان ها (اووفورکتومی) موثرتر باشد.
اگر تصمیم به استفاده از این درمان دارید، پزشک باید اثرات آن را بر روی شما کنترل کند.

طب جایگزین

قبل از استفاده از درمان های طبیعی، که می تواند عوارض ایجاد کند و با سایر داروها تداخل داشته باشد، با پزشک خود صحبت کنید.

مقابله و حمایت

مشکل شما در رسیدن به ارگاسم می تواند برای شما و همسرتان ناامید کننده باشد. به علاوه، تمرکز روی نقطه اوج می تواند مشکل را بدتر کند.

بیشتر زوج‌ها آن جنس هیجان‌انگیز و زمین‌لرزه‌ای را که در فیلم‌های بزرگسالان ظاهر می‌شود، ندارند. بنابراین سعی کنید انتظارات خود را مجدداً تنظیم کنید. به جای ارگاسم روی لذت و صمیمیت متقابل تمرکز کنید. لذت پایدار به اندازه ارگاسم رضایت بخش است.