تشخیص

پزشک ممکن است بر اساس علائم و نشانه‌ها و سابقه خواب بیمار را ارزیابی کند.

 

احتمالاً به یک مرکز اختلال خواب ارجاع داده می شوید. در آنجا، یک متخصص خواب می تواند کمک کند نیاز خود را برای ارزیابی بیشتر تعیین کنید. ارزیابی اغلب شامل نظارت یک شبه در مرکز خواب از تنفس و سایر عملکردهای بدن در طول خواب است.


تست خواب خانگی نیز ممکن است یک گزینه باشد. آزمایشات برای تشخیص آپنه خواب عبارتند از:


پلی سومنوگرافی شبانه. در طول این آزمایش، به تجهیزاتی متصل هستید که فعالیت قلب، ریه و مغز، الگوهای تنفس، حرکات دست و پا و سطح اکسیژن خون را هنگام خواب کنترل می‌کند.


تست خواب خانگی. ممکن است پزشک آزمایش‌های ساده‌تری را برای تشخیص آپنه خواب در خانه ارائه دهد. این تست ها معمولا ضربان قلب، سطح اکسیژن خون، جریان هوا و الگوهای تنفسی را اندازه گیری می کنند.

 

اگر نتایج غیرطبیعی باشد، ممکن است پزشک بتواند بدون انجام آزمایشات بیشتر، درمان را تجویز کند. با این حال، دستگاه‌های مانیتورینگ قابل حمل همه موارد آپنه خواب را تشخیص نمی‌دهند، بنابراین ممکن است پزشک همچنان پلی سومنوگرافی را توصیه کند، حتی اگر نتایج اولیه طبیعی باشد.

 

اگر آپنه انسدادی خواب دارید، ممکن است پزشک خانواده، شما را به یک پزشک گوش، حلق و بینی ارجاع دهد تا انسداد بینی یا گلو را رد کند. ارزیابی توسط یک پزشک متخصص قلب یا یک پزشک متخصص در سیستم عصبی (عصب شناس) ممکن است برای جستجوی علل آپنه مرکزی خواب ضروری باشد.


رفتار


فشار مثبت مسیر هوایی (CPAP) کادر گفتگوی پاپ آپ را باز کنید

برای موارد خفیف‌تر آپنه خواب، پزشک شما ممکن است فقط تغییرات سبک زندگی مانند کاهش وزن یا ترک سیگار را توصیه کند. اگر آلرژی بینی دارید، پزشک درمان آلرژی شما را توصیه می کند.

اگر این اقدامات علائم و نشانه های شما را بهبود نمی بخشد یا اگر آپنه شما متوسط ​​تا شدید است، تعدادی درمان دیگر در دسترس هستند.

برخی از دستگاه ها می توانند به باز کردن راه هوایی مسدود شده کمک کنند. در موارد دیگر، ممکن است جراحی لازم باشد.


  • فشار مثبت مداوم راه هوایی (CPAP). اگر آپنه خواب متوسط ​​تا شدید دارید، ممکن است از دستگاهی استفاده کنید که فشار هوا را از طریق یک ماسک در هنگام خواب ارائه می دهد. با CPAP (SEE-pap)، فشار هوا تا حدودی بیشتر از فشار هوای اطراف است و به اندازه ای است که راه های هوایی فوقانی شما را باز نگه می دارد و از آپنه و خروپف جلوگیری می کند.


    اگرچه CPAP رایج ترین و قابل اعتمادترین روش برای درمان آپنه خواب است، برخی افراد آن را دست و پا گیر یا ناراحت کننده می دانند. برخی از افراد از دستگاه CPAP منصرف می‌شوند، اما با تمرین، بیشتر افراد یاد می‌گیرند که کشش تسمه‌های روی ماسک را تنظیم کنند تا تناسب راحت و مطمئنی به دست آورند.


    شاید لازم باشد بیش از یک نوع ماسک را امتحان کنید تا ماسکی راحت پیدا کنید. اگر مشکلی دارید استفاده از دستگاه CPAP را متوقف نکنید. با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید چه تغییراتی می تواند برای افزایش راحتی شما ایجاد شود.


    علاوه بر این، اگر همچنان خروپف می کنید یا با وجود درمان دوباره شروع به خروپف می کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر وزن شما تغییر کند، ممکن است نیاز باشد تنظیمات فشار دستگاه CPAP تنظیم شود.

  • سایر دستگاه های فشار راه هوایی. اگر استفاده از دستگاه CPAP همچنان برای شما مشکل ساز است، ممکن است بتوانید از نوع دیگری از دستگاه فشار راه هوایی استفاده کنید که به طور خودکار فشار را هنگام خواب تنظیم می کند (CPAP خودکار). واحدهایی که فشار مثبت راه هوایی دوسطحی (BPAP) را تامین می کنند نیز در دسترس هستند. اینها فشار بیشتری را هنگام دم و کمتر در هنگام بازدم ایجاد می کنند.

    وسایل خوراکی. گزینه دیگر پوشیدن یک وسیله دهانی است که برای باز نگه داشتن گلوی شما طراحی شده است. CPAP نسبت به دستگاه های دهانی مؤثرتر است، اما استفاده از دستگاه های دهانی ممکن است آسان تر باشد. برخی برای باز کردن گلوی شما با جلو بردن فک طراحی شده اند که گاهی اوقات می تواند خروپف و آپنه انسدادی خفیف خواب را تسکین دهد.


    تعدادی دستگاه از دندانپزشک شما در دسترس است. ممکن است لازم باشد قبل از پیدا کردن دستگاهی که برای شما مناسب است، دستگاه های مختلفی را امتحان کنید.


    هنگامی که تناسب مناسب را پیدا کردید، باید در طول سال اول به طور مکرر با دندانپزشک خود پیگیری کنید و سپس به طور منظم پس از آن، مطمئن شوید که تناسب هنوز خوب است و علائم و نشانه‌های خود را دوباره ارزیابی کنید.

    درمان مشکلات پزشکی مرتبط علل احتمالی آپنه خواب مرکزی شامل اختلالات قلبی یا عصبی عضلانی است و درمان آن شرایط ممکن است کمک کند.

    اکسیژن مکمل اگر آپنه مرکزی خواب دارید، استفاده از اکسیژن مکمل در هنگام خواب ممکن است کمک کند. اشکال مختلفی از اکسیژن همراه با دستگاه هایی برای رساندن اکسیژن به ریه های شما موجود است.

    سروو تهویه تطبیقی ​​(ASV). این دستگاه جریان هوا که اخیراً تأیید شده است، الگوی تنفس طبیعی شما را یاد می گیرد و اطلاعات را در رایانه داخلی ذخیره می کند. بعد از اینکه به خواب می روید، دستگاه از فشار برای عادی سازی الگوی تنفس شما و جلوگیری از مکث در تنفس شما استفاده می کند.


    به نظر می رسد ASV نسبت به سایر اشکال فشار مثبت راه هوایی در درمان آپنه خواب پیچیده در برخی افراد موفق تر است. با این حال، ممکن است برای افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی غالب و نارسایی قلبی پیشرفته انتخاب خوبی نباشد.


  • عمل جراحی

    جراحی معمولا تنها پس از شکست سایر درمان ها یک گزینه است. به طور کلی، حداقل یک آزمایش سه ماهه از سایر گزینه های درمانی قبل از در نظر گرفتن جراحی پیشنهاد می شود. با این حال، برای تعداد کمی از افراد با مشکلات خاص ساختار فک، این اولین گزینه خوب است.


    گزینه های جراحی ممکن است شامل موارد زیر باشد:


    برداشتن بافت. در طی این روش (uvulopalatopharyngoplasty)، پزشک بافت پشت دهان و بالای گلوی شما را برمی دارد. لوزه ها و آدنوئیدهای شما نیز معمولاً برداشته می شوند.


    این نوع جراحی ممکن است در جلوگیری از لرزش ساختارهای گلو و ایجاد خروپف موفقیت آمیز باشد. این روش کمتر از CPAP موثر است و به عنوان یک درمان قابل اعتماد برای آپنه انسدادی خواب در نظر گرفته نمی شود.


    اگر نمی‌توانید CPAP یا وسایل خوراکی را تحمل کنید، برداشتن بافت‌های پشت گلو با انرژی فرکانس رادیویی (ابلیشن فرکانس رادیویی) ممکن است یک گزینه باشد.


    انقباض بافت. گزینه دیگر این است که بافت پشت دهان و پشت گلو را با استفاده از فرسایش فرکانس رادیویی کوچک کنید. این روش ممکن است برای آپنه خواب خفیف تا متوسط ​​استفاده شود. یک مطالعه نشان داد که این کار اثراتی مشابه برداشت بافت دارد، اما با خطرات جراحی کمتر.

    تغییر موقعیت فک در این روش، فک شما از بقیه استخوان های صورت به سمت جلو حرکت می کند. این امر فضای پشت زبان و کام نرم را بزرگ می‌کند و احتمال انسداد را کمتر می‌کند. این روش به عنوان پیشرفت فک بالا شناخته می شود.

    ایمپلنت ها. میله‌های نرم که معمولاً از پلی استر یا پلاستیک ساخته شده‌اند، پس از دریافت بی‌حسی موضعی، از طریق جراحی در کام نرم کاشته می‌شوند. تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه ایمپلنت ها چقدر خوب کار می کنند مورد نیاز است.

    تحریک اعصاب. برای این کار نیاز به جراحی برای وارد کردن یک محرک برای عصب کنترل کننده حرکت زبان (عصب هیپوگلوسال) است. افزایش تحریک به نگه داشتن زبان در موقعیتی کمک می کند که راه هوایی را باز نگه دارد. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.

    ایجاد یک گذرگاه هوایی جدید (تراکئوستومی). اگر درمان های دیگر شکست خورده اند و آپنه خواب شدید و تهدید کننده زندگی دارید، ممکن است به این شکل از جراحی نیاز داشته باشید. در این روش، جراح شما یک سوراخ در گردن شما ایجاد می کند و یک لوله فلزی یا پلاستیکی را وارد می کند که از طریق آن تنفس می کنید.


    در طول روز دهانه را پوشیده نگه می دارید. اما در شب شما آن را باز می کنید تا اجازه دهید هوا به داخل و خارج از ریه های شما عبور کند و از مجرای مسدود شده هوا در گلو عبور کنید.

      سایر انواع جراحی ممکن است به کاهش خروپف و کمک به درمان آپنه خواب با پاک کردن یا بزرگ کردن مجاری هوا کمک کند:
      - جراحی برای برداشتن لوزه های بزرگ یا آدنوئید
      - جراحی کاهش وزن ( چاقی )


شیوه زندگی و درمان های خانگی

در برخی موارد، خودمراقبتی ممکن است راهی برای مقابله با آپنه انسدادی خواب و احتمالاً آپنه خواب مرکزی باشد. این نکات را امتحان کنید:


کاهش وزن اضافی. حتی یک کاهش وزن جزئی ممکن است به تسکین انقباض گلو کمک کند. در برخی موارد، در صورت بازگشت به وزن سالم، آپنه خواب می تواند برطرف شود، اما در صورت بازیابی وزن مجدد می تواند عود کند.

ورزش. ورزش منظم می تواند به کاهش علائم آپنه انسدادی خواب حتی بدون کاهش وزن کمک کند. سعی کنید در بیشتر روزهای هفته 30 دقیقه فعالیت متوسط ​​داشته باشید، مانند پیاده روی سریع.

از مصرف الکل و برخی داروها مانند آرام بخش ها و قرص های خواب آور خودداری کنید. اینها ماهیچه های پشت گلو را شل می کنند و در تنفس اختلال ایجاد می کنند.

به جای اینکه به پشت بخوابید به پهلو یا شکم بخوابید. خوابیدن به پشت می تواند باعث شود زبان و کام نرم در پشت گلو قرار بگیرند و راه هوایی شما را مسدود کنند. برای اینکه هنگام خواب روی پشت خود غلت نزنید، سعی کنید یک توپ تنیس را به پشت لباس خواب خود بچسبانید. دستگاه‌های تجاری نیز وجود دارند که وقتی در خواب به پشت می‌چرخید، می‌لرزند.

سیگار نکش اگر سیگاری هستید، به دنبال منابعی باشید که به شما در ترک سیگار کمک کند.


آماده شدن برای قرار ملاقات شما

اگر شما یا همسرتان مشکوک به آپنه خواب هستید، با پزشک مراقبت های اولیه خود تماس بگیرید. در برخی موارد، ممکن است بلافاصله به یک متخصص خواب ارجاع داده شوید.


در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.


آنچه شما می توانید انجام دهید

وقتی قرار ملاقات گذاشتید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مثلاً رژیم غذایی خود را اصلاح کنید یا یک دفترچه خاطرات خواب داشته باشید.


فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:


- علائم شما، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسد.

- اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله سابقه خانوادگی اختلال خواب

- تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزهای مصرفی


سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید


در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید تا به شما کمک کند اطلاعات دریافتی را به خاطر بسپارید. از آنجایی که شریک رختخواب شما ممکن است بیشتر از شما از علائم شما آگاه باشد، همراهی او ممکن است کمک کند.


برای آپنه خواب، برخی از سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:


- محتمل ترین علت علائم من چیست؟

- به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟ آیا این آزمایشات نیاز به آمادگی خاصی دارد؟

- آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا طولانی مدت؟

- چه درمان هایی در دسترس هستند؟

- به نظر شما کدام درمان برای من بهتر است؟

- من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

- آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً از شما سؤالاتی می پرسد، از جمله:


- آیا علائم شما مداوم بوده است یا می آیند و می روند؟

- علائم شما چقدر شدید است؟

- همسرتان علائم شما را چگونه توصیف می کند؟

- آیا می دانید در طول خواب تنفس شما قطع می شود؟ اگر چنین است، چند بار در شب؟

- آیا چیزی وجود دارد که به علائم شما کمک کرده باشد؟

- آیا چیزی مانند وضعیت خواب یا مصرف الکل علائم شما را بدتر می کند؟


کاری که در این بین می توانید انجام دهید


- سعی کنید به پهلو بخوابید.

- چهار تا شش ساعت قبل از خواب از الکل خودداری کنید.

- داروهایی که باعث خواب آلودگی شما می شود مصرف نکنید.

- اگر خواب‌آلود هستید، از رانندگی اجتناب کنید.