تشخیص

شناسایی سوء استفاده یا بی توجهی می تواند دشوار باشد. این امر مستلزم ارزیابی دقیق موقعیت، از جمله بررسی علائم فیزیکی و رفتاری است. 

عواملی که ممکن است در تعیین کودک آزاری در نظر گرفته شوند عبارتند از:

معاینه فیزیکی، شامل ارزیابی صدمات یا علائم و نشانه‌های مشکوک به سوء استفاده یا غفلت

آزمایشات آزمایشگاهی، اشعه ایکس یا آزمایشات دیگر

اطلاعاتی در مورد تاریخچه پزشکی و رشد کودک

توصیف یا مشاهده رفتار کودک

مشاهده تعاملات بین والدین یا مراقبان و کودک

گفتگو با والدین یا مراقبین

در صورت امکان با کودک صحبت کنید

شناسایی زودهنگام کودک آزاری می تواند با جلوگیری از سوء استفاده و جلوگیری از وقوع آزار در آینده، کودکان را ایمن نگه دارد.

درمان

درمان می تواند به کودکان و والدین در شرایط سوء استفاده کمک کند. اولویت اول تضمین ایمنی و حفاظت از کودکانی است که مورد آزار قرار گرفته اند. درمان مداوم بر پیشگیری از سوء استفاده در آینده و کاهش عواقب روانی و جسمی طولانی مدت سوء استفاده متمرکز است.

مراقبت پزشکی

در صورت لزوم، به کودک کمک کنید تا مراقبت های پزشکی مناسب را بگیرد. اگر کودک علائمی از آسیب دیدگی یا تغییر در هوشیاری دارد، فوراً به دنبال مراقبت پزشکی باشید. ممکن است مراقبت های بعدی با پزشک یا سایر ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مورد نیاز باشد.

روان درمانی

صحبت با یک متخصص سلامت روان می تواند:

به کودکی که مورد آزار قرار گرفته است کمک کنید تا دوباره اعتماد کند

رفتار و روابط عادی را به کودک بیاموزید

مدیریت تعارض و افزایش عزت نفس را به کودک آموزش دهید

چندین نوع مختلف درمان ممکن است موثر باشد، مانند:

درمان شناختی رفتاری متمرکز بر تروما. این نوع درمان به کودکی که مورد آزار قرار گرفته است کمک می کند تا احساسات ناراحت کننده را بهتر مدیریت کند و با خاطرات مربوط به تروما مقابله کند. در نهایت، والدین حامی که کودک را مورد آزار قرار نداده اند و کودک در کنار هم دیده می شوند تا کودک بتواند دقیقاً به والدین بگوید که چه اتفاقی افتاده است.

روان درمانی کودک و والدین. این درمان بر بهبود رابطه والد-کودک و ایجاد دلبستگی قوی‌تر بین این دو تمرکز دارد.

روان درمانی همچنین می تواند به والدین کمک کند:

ریشه های سوء استفاده را کشف کنید

روش های موثر برای کنار آمدن با ناامیدی های اجتناب ناپذیر زندگی را بیاموزید

راهبردهای فرزندپروری سالم را بیاموزید

اگر کودک هنوز در خانه است، خدمات اجتماعی ممکن است برای بازدید از خانه برنامه ریزی کنند و مطمئن شوند که نیازهای ضروری مانند غذا در دسترس هستند. کودکانی که به دلیل خطرناک بودن وضعیت خانه شان در مراکز نگهداری قرار می گیرند، اغلب به خدمات و درمان های بهداشت روان نیاز دارند.

مکان هایی که باید برای کمک به آنها مراجعه کنید

اگر به کمک نیاز دارید زیرا در معرض خطر سوء استفاده از کودک هستید یا فکر می‌کنید شخص دیگری از کودکی سوء استفاده کرده یا او را نادیده گرفته است، سازمان‌هایی وجود دارند که می‌توانند اطلاعات و ارجاعاتی را در اختیار شما قرار دهند، مانند: تلفن اورژانس اجتماعی (123)

مقابله و حمایت

اگر کودکی به شما گفت که مورد آزار قرار گرفته است، وضعیت را جدی بگیرید. ایمنی کودک از همه مهمتر است. در اینجا کاری است که می توانید انجام دهید:

کودک را تشویق کنید تا به شما بگوید چه اتفاقی افتاده است. آرام بمانید و به کودک اطمینان دهید که صحبت کردن در مورد این تجربه اشکالی ندارد، حتی اگر کسی او را به سکوت تهدید کرده باشد. روی گوش دادن تمرکز کنید نه تحقیق. سوالات اصلی نپرسید - به کودک اجازه دهید آنچه را که اتفاق افتاده توضیح دهد و سؤالات دقیق را به متخصصان بسپارید.

به کودک یادآوری کنید که او مسئول این آزار نیست. مسئولیت کودک آزاری بر عهده فرد آزارگر است. بارها و بارها بگویید «تقصیر تو نیست». ممکن است بگویید: «خیلی متاسفم که آسیب دیدی»، «خوشحالم که به من گفتی» و «هر کاری از دستم بر بیاید برای کمک به شما انجام خواهم داد». اجازه دهید کودک بداند که در هر زمانی برای صحبت کردن یا به سادگی گوش دادن در دسترس هستید.

گزارش سوء استفاده را به پلیس بدهید. مقامات گزارش را بررسی خواهند کرد و در صورت لزوم اقداماتی را برای اطمینان از ایمنی کودک انجام خواهند داد.

به کودک کمک کنید ایمن بماند. با جدا کردن آزاردهنده و کودک و نظارت در صورت حضور آزارگر، امنیت کودک را تضمین کنید. در صورت نیاز به کودک کمک کنید تا مراقبت های پزشکی را دریافت کند.

ممکن است به کودک کمک کنید تا به دنبال مشاوره یا سایر درمان های بهداشت روانی باشد. گروه های حمایتی متناسب با سن نیز می توانند مفید باشند.

اگر سوء استفاده در مدرسه اتفاق افتاده است، علاوه بر گزارش آن به پلیس، مطمئن شوید که مدیر مدرسه از وضعیت آگاه است.