تشخیص

برای ارزیابی وضعیت فرزندتان، آسیب شناس گفتار-زبان، علائم و سابقه پزشکی کودک شما را بررسی می کند، ماهیچه های مورد استفاده برای گفتار را مورد بررسی قرار می دهد و نحوه تولید صداها، کلمات و عبارات گفتاری را بررسی می کند.

 

آسیب شناس گفتار-زبان همچنین مهارت های زبانی کودک شما مانند واژگان، ساختار جمله و توانایی درک گفتار او را ارزیابی می کند. 

 

تشخیص CAS تنها بر اساس هیچ آزمایش یا مشاهده نیست. بستگی به الگوی مشکلاتی دارد که دیده می شود. تست‌های ویژه‌ای که در طول ارزیابی انجام می‌شود به سن کودک شما، توانایی همکاری و شدت مشکل گفتاری بستگی دارد.

 

گاهی اوقات تشخیص CAS ممکن است دشوار باشد، به خصوص زمانی که کودک خیلی کم صحبت می کند یا در تعامل با آسیب شناس گفتار و زبان مشکل دارد.

 

مهم است که تشخیص دهید آیا کودک شما علائم CAS را نشان می دهد یا خیر، زیرا CAS متفاوت از سایر اختلالات گفتاری درمان می شود. آسیب شناس گفتار زبان کودک شما ممکن است بتواند یک رویکرد درمانی مناسب را برای کودک شما تعیین کند، حتی اگر تشخیص در ابتدا نامشخص باشد.

 

آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست های شنوایی. پزشک شما ممکن است آزمایشات شنوایی را برای تعیین اینکه آیا مشکلات شنوایی می تواند به مشکلات گفتاری کودک شما کمک کند یا خیر تجویز کند.

ارزیابی زبانی- حرکتی. آسیب شناس گفتار و زبان کودک شما لب ها، زبان، فک و کام کودک شما را از نظر مشکلات ساختاری، مانند بند زبان یا شکاف کام، یا سایر مشکلات مانند تون عضلانی پایین معاینه می کند. تون عضلانی پایین معمولاً با CAS مرتبط نیست، اما ممکن است نشانه ای از شرایط دیگر باشد.

آسیب شناس گفتار و زبان کودک شما نحوه حرکت لب ها، زبان و فک کودک شما را در فعالیت هایی مانند دمیدن، لبخند زدن و بوسیدن مشاهده خواهد کرد.

ارزیابی گفتار. توانایی کودک شما در ساختن صداها، کلمات و جملات در حین بازی یا سایر فعالیت ها مشاهده می شود. ممکن است از کودک شما خواسته شود که برای دیدن اینکه آیا او در ساختن صداهای خاص یا بیان کلمات یا هجاهای خاص مشکل دارد یا خیر، تصاویری را نامگذاری کند.

 

آسیب شناس گفتار و زبان کودک شما ممکن است هماهنگی و نرمی حرکت کودک شما در گفتار را در حین انجام وظایف گفتاری ارزیابی کند. برای ارزیابی هماهنگی حرکت کودکتان در گفتار، ممکن است از کودکتان خواسته شود هجاهایی مانند «پا-تا-کا» را تکرار کند یا کلماتی مانند «پروتک» را بگوید.

 

اگر کودک شما بتواند جملاتی را تولید کند، آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما آهنگ و ریتم گفتار کودک شما را مشاهده می کند، مانند اینکه چگونه بر هجاها و کلمات تاکید می کند.

 

آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما ممکن است با ارائه نشانه هایی مانند گفتن کلمه یا صدا آهسته تر یا ارائه نشانه های لمسی به صورت او به او کمک کند تا دقیق تر باشد.

رفتار

آسیب شناسان گفتار زبان ممکن است آپراکسی گفتار دوران کودکی (CAS) را با بسیاری از درمان ها درمان کنند.

گفتار درمانی

آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما معمولاً درمانی را ارائه می دهد که بر تمرین هجاها، کلمات و عبارات تمرکز دارد.

وقتی که CAS نسبتاً شدید است، ممکن است کودک شما به گفتار درمانی مکرر، سه تا پنج بار در هفته نیاز داشته باشید. با بهبود فرزندتان، دفعات گفتار درمانی ممکن است کاهش یابد.

کودکان مبتلا به CAS به طور کلی از درمان فرد فرد می برند. درمان فردی به کودک شما این امکان را دارید که در طول هر جلسه زمان بیشتری برای تمرین گفتار داشته باشید.

مهم است که کودکان مبتلا به CAS در طول هر جلسه گفتار درمانی تمرین زیادی برای گفتن کلمات و عبارات داشته باشند. گفتن کلمات یا عبارات به کودکان زمان و تمرینCASنیاز دارد.

از آنجایی که کودکان مبتلا به CAS در برنامه ریزی حرکات برای گفتار مشکل دارند، توجه ویژه به کودک شما را به صدا و احساس حرکات گفتاری می کند.

آسیب شناسان گفتار زبان ممکن است از انواع نشانه ها در درمان استفاده شود. به عنوان مثال، شناسنامه گفتار-زبان کودک شما ممکن است از کودک شما بخواهد که با دقت گوش کند و او را ببیند که کلمه یا عبارت مورد نظر را با دهان خود شکل می دهد.

آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما ممکن است صورت کودک شما را در حالی که صداها یا هجاهای خاص تولید می کند لمس کند. به عنوان مثال، شناسنامه گفتار-زبان کودک شما ممکن است از دستان برای کودک شما برای گفتن «اوو» لب هایش را کند.

هیچ رویکرد گفتار درمانی واحدی برای درمان CAS سیستم ترین روش نشان داده نشده است. اما، برخی از اصول کلی مهم گفتار درمانی برای CAS عبارتند از:

• تمرین های گفتاری. گفتار درمانگر کودک در تمرینات گفتاری شما می توانید، مانند اینکه از کودک شما کلمات یا عباراتی را انتخاب کنید در طول یک جلسه درمان را انتخاب کنید.
• تمرینات صدا و حرکت. از کودک شما می‌خواهد که به سخنان آسیب گفتار-زبان گوش می‌دهد و هنگام گفتن کلمه یا عبارت مورد نظر، مراقب دهان او باشد. با تماشای دهان آسیب شناس گفتار-زبان، کودک شما حرکات همراه با صداها را نیز می بیند.
• تمرین صحبت کردن. کودک شما به احتمال زیاد هجاها، کلمات یا عبارات را به جای صداهای مجزا در طول گفتار درمانی تمرین می کند. کودکان مبتلا بهCASبه تمرین در انجام حرکات از یک صدا به صدای دیگر نیاز دارند.
• تمرین حروف صدا دار. از آنجایی که خیلی از کودکان مبتلا بهCASصداهای مصوت را تحریف می کنند، آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما ممکن است کلماتی را برای تمرین کودک شما انتخاب کند که حاوی حروف صدادار در انواع مختلف باشد. برای مثال، ممکن است از فرزندتان خواسته شود که بگوید «سلام»، «من» و «نیش» یا «بیرون»، «پایین» و «خانه».
• مشکل سریع. اگر کودک شما CAS شدید دارد، کودک شما ممکن است در ابتدا از مجموعه کوچکی از کلمات تمرینی استفاده کند و به بهبود فرزندتان تعداد کلمات را برای تمرین افزایش دهد.

تمرین گفتار در خانه

از آنجایی که تمرین گفتار بسیار مهم است، آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما ممکن است شما را تشویق کند که در تمرین گفتار فرزندتان در خانه مشارکت کنید.

آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما ممکن است کلمات و عباراتی را برای تمرین با کودک در خانه به شما بدهد که او در گفتار درمانی یاد گرفته است. هر جلسه تمرین در خانه می تواند کوتاه باشد، مثلاً پنج دقیقه، و می توانید دو بار در روز با کودک خود تمرین کنید.

کودکان همچنین باید کلمات و عبارات را در موقعیت های زندگی واقعی تمرین کنند. موقعیت هایی ایجاد کنید که برای کودک شما مناسب باشد که کلمه یا عبارت را خود به خود بیان کند. به عنوان مثال، از فرزندتان بخواهید هر بار که مادر وارد اتاق می شود، بگوید «سلام، مامان». تمرین کلمات یا عبارات در موقعیت های زندگی واقعی، گفتن کلمات تمرینی را به طور خودکار برای کودک شما آسان تر می کند.

روش های ارتباطی جایگزین

اگر فرزند شما اختلال گفتاری شدید دارد و نمی تواند به طور موثر ارتباط برقرار کند، روش های ارتباطی جایگزین می تواند بسیار مفید باشد.

روش‌های ارتباطی جایگزین ممکن است شامل زبان اشاره یا حرکات طبیعی مانند اشاره کردن یا تظاهر به خوردن یا نوشیدن باشد. به عنوان مثال، کودک شما می تواند از علائم برای برقراری ارتباط استفاده کند که او یک کوکی می خواهد. گاهی اوقات وسایل الکترونیکی مانند تبلت های الکترونیکی می توانند در برقراری ارتباط مفید باشند.

اغلب مهم است که از روش های ارتباطی جایگزین استفاده کنید. استفاده از این روش‌ها ممکن است به کودک شما کمک کند هنگام تلاش برای برقراری ارتباط کمتر ناامید شود. همچنین ممکن است به کودک شما کمک کند تا مهارت های زبانی مانند واژگان و توانایی کنار هم قرار دادن کلمات در جملات را توسعه دهد.

با بهبود گفتار، این استراتژی ها و دستگاه ها ممکن است دیگر لازم نباشند.

روش های درمانی برای مشکلات همزیستی

بسیاری از کودکان مبتلا به CAS نیز در رشد زبان خود تاخیر دارند و ممکن است برای رفع مشکلات زبانی خود نیاز به درمان داشته باشند.

کودکان مبتلا به CAS که مشکلات حرکتی ظریف و درشت در بازوها یا پاهای خود دارند ممکن است به فیزیوتراپی یا کاردرمانی نیاز داشته باشند.

اگر کودک مبتلا به CAS بیماری پزشکی دیگری داشته باشد، درمان موثر برای آن وضعیت ممکن است برای بهبود گفتار کودک مهم باشد.

درمان هایی که برای CAS مفید است

برخی از درمان ها برای بهبود گفتار کودکان مبتلا به CAS مفید نیستند. به عنوان مثال، هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد تمرینات برای تقویت عضلات گفتار به بهبود گفتار در کودکان مبتلا به CAS کمک می کند.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

شما و خانواده تان می توانید با فرزندتان در خانه کار کنید تا مهارت های گفتاری و زبانی او را بهبود ببخشید. تمرین در خانه، علاوه بر جلسات گفتار درمانی کودک، ممکن است به پیشرفت کودک شما کمک کند.

هنگام تمرین مهارت های گفتاری و زبانی فرزندتان را تشویق و حمایت کنید. حمایت شما می‌تواند به فرزندتان کمک کند که احساس کند حالش خوب است و پیشرفت می‌کند.

اگر کودک شما در فیزیوتراپی یا کاردرمانی و همچنین گفتار درمانی شرکت می کند، انواع مختلف درمان را در زمان های مختلف برنامه ریزی کنید تا کودک شما از درمان خیلی خسته نشود.

مقابله و حمایت

داشتن فرزندی که در برقراری ارتباط مشکل دارد ممکن است دشوار باشد. تعدادی گروه حمایتی برای والدین کودکان مبتلا به آپراکسی گفتاری دوران کودکی وجود دارد. گروه‌های پشتیبانی ممکن است مکانی را به شما پیشنهاد دهند تا افرادی را بیابید که شرایط شما را درک می‌کنند و می‌توانند تجربیات مشابهی را به اشتراک بگذارند.

آماده شدن برای قرار معاینه

کودک شما احتمالاً با مراجعه به پزشک آموزش دیده در زمینه مراقبت و درمان عمومی کودکان (متخصص اطفال) یا پزشک آموزش دیده در درمان کودکان مبتلا به بیماری های عصبی (متخصص مغز و اعصاب کودکان) شروع می کند. سپس فرزند شما به یک متخصص شرایط گفتار و زبان (آسیب شناس گفتار و زبان) ارجاع داده می شود.

از آنجایی که قرار ملاقات ها زمان محدودی دارند، و از آنجایی که اغلب موارد زیادی برای صحبت وجود دارد، بهتر است برای قرار ملاقات فرزندتان به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما و فرزندتان کمک می کند تا آماده شوید و از پزشک و آسیب شناس گفتار زبان فرزندتان چه انتظاری دارید.

آنچه شما می توانید انجام دهید

• علائمی را که فرزندتان تجربه می کند، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد، یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا مکمل هایی که کودکتان مصرف می کند، همراه داشته باشد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک و آسیب شناس گفتار و زبان فرزندتان بپرسید.
• یک کپی از گزارش مراحل بعدی و برنامه آموزشی فردی از آسیب شناسه گفتار-زبان کودک خود بیاورید اگر کودک شما قبلاً توسط آسیب شناس گفتار-زبان ویزیت شده است.

زمان شما با پزشک یا آسیب شناس گفتار زبان فرزندتان محدود است، بنابراین تهیه فهرستی از سؤالات از قبل به شما کمک می کند تا بهترین استفاده را از زمان با هم داشته باشید. برای آپراکسی گفتار در دوران کودکی (CAS)، برخی از سوالات اساسی که باید از آسیب شناس گفتار-زبان بپرسید عبارتند از:

- آیا فرزند من CAS یا هر مشکل گفتاری یا زبان دیگری دارد؟

- CAS چیست؟

- CAS چه تفاوتی با سایر انواع اختلالات گفتاری دارد؟

- آیا وضعیت فرزندم بهتر می شود؟

- چه درمان هایی در دسترس است و کدام را توصیه می کنید؟

- برای کمک به فرزندم در خانه چه کنم؟

- آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

علاوه بر سؤالاتی که برای پرسیدن از پزشک یا آسیب شناس گفتار زبان فرزندتان آماده کرده اید، در هر زمانی که چیزی متوجه نشدید، از پرسیدن سؤالات در طول قرار خود دریغ نکنید.

از آسیب شناس گفتار و زبان فرزندتان چه انتظاری دارید؟

آسیب شناس گفتار-زبان کودک شما احتمالاً تعدادی سؤال از شما می پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آنها ممکن است زمان بیشتری را برای پرسیدن سؤالات در مورد تشخیص و درمان توصیه شده کودک شما فراهم کند. آسیب شناس گفتار و زبان کودک شما ممکن است بپرسد:

- اولین بار چه زمانی در مورد رشد گفتار فرزندتان نگرانی داشتید؟

- آیا فرزند شما غرغر می کرد؟ به عنوان مثال، آیا فرزند شما صداهای غوغایی تولید می کند و سپس هجاهایی مانند «با بابا» یا «دا-دا-دا» تولید می کند؟ اگر چنین است، چه زمانی شروع شد؟

- فرزند شما چه زمانی اولین کلمه خود را گفت؟

- چه زمانی کودک شما پنج کلمه در دایره لغات خود داشت که اغلب از آنها استفاده می کرد؟

- فرزند شما در حال حاضر چند کلمه در واژگان خود دارد که برای اکثر مردم قابل درک باشد؟

- فرزند شما از چه راه های دیگری ارتباط برقرار می کند؟ به عنوان مثال، آیا فرزندتان اشاره می‌کند، اشاره می‌کند، نشانه‌هایی می‌دهد یا چیزهایی را انجام می‌دهد؟

- آیا کسی در خانواده شما مشکلات گفتاری یا زبانی داشته است؟

- آیا فرزند شما عفونت گوش داشته است؟ حدودا چند عفونت گوش داشته است؟

- چه زمانی شنوایی فرزند شما آزمایش شد؟ آیا کم شنوایی تشخیص داده شد؟

• 
  
• علائم و علل