در حالی که طلاق و جدایی رویدادهای مهم زندگی کودک هستند، با حمایت مناسب، اکثر کودکان به خوبی با جدایی در دراز مدت سازگار می شوند.

تنها درصد کمی از کودکان دچار مشکلات مهمی می شوند که آنها را در درازمدت تحت تاثیر قرار می دهد. آنها ممکن است کمی بیشتر در معرض مشکلات رفتاری و بین فردی و اضطراب یا افسردگی باشند.

در بیشتر موارد، نحوه کنار آمدن والدین با فروپاشی زناشویی است که بر فرزندان تأثیر می گذارد. درگیری بین والدین می تواند برای فرزندان بسیار مضر باشد، چه قبل و چه بعد از جدایی.

در خانه‌ای که در آن خشم، آزار کلامی یا خشونت فیزیکی زیاد وجود دارد، کودکان می‌توانند احساس مزمن ترس و عدم احساس امنیت را درونی کنند. جدایی قرار گرفتن فرزند شما در معرض تعارض را کاهش می‌دهد و فضای امنی را به او می دهد تا از مسائلی که والدین با یکدیگر دارند، دور شود.

به طور کلی، بلافاصله قبل و بعد از جدایی کودکان بیشتر از همه ناراحت می شوند. غم و ترس احساسات عادی هستند. اگر بتوانید احساسات خود را با خیال راحت بیان کنید، به کودک امکان می دهد موقعیت دشوار را درک کند. در بیشتر موارد، فرزند شما طی یکی دو سال آینده با وضعیت جدید خود سازگار می‌شود.

طلاق چگونه می تواند بر فرزندان تاثیر بگذارد؟

روشی که طلاق یا جدایی بر فرزندان شما تأثیر می گذارد - و نحوه واکنش آنها - به چندین چیز بستگی دارد. این شامل:

موقعیت

سن فرزندان و رشد آنها

خلق و خوی و شخصیت فردی کودکان

برای هر کودکی متفاوت است.

اضطراب

بسیاری از کودکان خود را به خاطر درگیری والدین سرزنش می کنند. کودکان بیشتر نگران این موضوع هستند که در آینده چه اتفاقی برایشان خواهد افتاد.

طلاق می تواند به معنای تغییرات بزرگی در زندگی کودکان باشد. آنها ممکن است نگران موارد زیر باشند:

• جایی که زندگی خواهند کرد
• زندگی در 2 خانه
• پیوستن به یک خانواده ترکیبی
• ندیدن والدینشان
• والدین برای همیشه غمگین می شوند
  

غم و اندوه

خانواده ها مرکز زندگی کودکان هستند. هنگامی که کانون خانواده به هم می خورد، ممکن است فرزندتان غمگین شود. درک و پذیرش از دست دادن خانواده برای آنها بسیار دشوار است. اما اگر درگیری شدید وجود داشته باشد، ممکن است یک عنصر تسکین وجود داشته باشد.

کودکان نیز مانند بزرگسالان، پیچیدگی و طیف وسیعی از احساسات را در مورد طلاق تجربه می کنند. اما آنها ابزار یکسانی برای ابراز وجود یا کنار آمدن با چالش ها ندارند.

پسرفت

کودک شما ممکن است احساسات طاقت فرسایی را تجربه کند و شروع به رفتار متفاوتی برای مقابله با آنها کند. برخی از کودکان دچار یک پسرفت در رفتار می شوند.

آنها ممکن است:

• چسبنده تر شود
• شروع به خیس کردن تخت کنند
• نخواهند به مدرسه بروند
• دچار فروپاشی عاطفی یا عصبانیت شدید شوند

ناباوری

طبیعی است که فرزندان والدینی که طلاق می‌گیرند، خیال پردازی کنند که والدینشان دوباره به هم می‌رسند. درک اینکه چه زمانی ازدواج به پایان رسیده است، به خصوص برای کودکان کوچکتر سخت است. پاسخ دادن به این باور فرزندتان مبنی بر اینکه احتمال ندارد والدینش دوباره با هم باشند، می تواند بسیار چالش برانگیز باشد.

چگونه از فرزند خود حمایت کنیم

در این زمان کارهای زیادی می توانید برای حمایت از فرزندتان انجام دهید.

با او صحبت کنید: لازم نیست تمام جزئیات را به فرزندتان بگویید اما مهم است که به او صادقانه بگویید چه اتفاقی در حال رخ دادن است. چیزها را به گونه ای توضیح دهید که بتوانند بفهمند و به آنها اطمینان دهید که همه چیز درست خواهد شد و هر دو شما هنوز آنها را دوست دارید.

بگذارید بدانند که مقصر نیستند. بچه ها ممکن است نگران باشند که اگر مادر و پدر بتوانند از دوست داشتن یکدیگر دست بردارند، آیا می توانند از دوست داشتن فرزندان خود دست بردارند. به آنها اطمینان دهید که هرگز این اتفاق نخواهد افتاد.

آنها ممکن است از شما سؤالات دشواری بپرسند، بنابراین قبل از پاسخ دادن به دقت فکر کنید و آماده باشید که دوباره و دوباره به همان سؤالات پاسخ دهید. سعی کنید گفتگو را باز و آسان نگه دارید.

آنها را تشویق کنید تا در مورد احساسات خود صحبت کنند و نگرانی های خود را به اشتراک بگذارند، به یاد داشته باشید که کودکان کوچکتر ممکن است در بیان خود مشکل داشته باشند. به آنها کمک کنید تا احساسات خود را در قالب کلمات بیان کنند - و مطمئن شوید که به آنها گوش می دهید. گوش کنید تا بفهمید، نه اینکه صرفاً پاسخ دهید.

هرگز فرزندتان را در مورد اتفاقاتی که در خانه والدین دیگر می گذرد سوال پیچ نکنید: فرزند شما باید به روابط حمایتی و محبت آمیز با هر دو والدین ادامه دهد. و همچنین با بزرگسالان دیگر مانند پدربزرگ و مادربزرگ و دوستان. پرسیدن از آنها در مورد اتفاقاتی که در خانه والدین دیگر می افتد باعث می شود فرزند شما احساس کند که بین والدین خود درمانده شده است. 

نسبت به والد دیگر احترام قائل باشید و از تعارض بپرهیزید: وقتی والدین به یکدیگر حمله می کنند یا از یکدیگر انتقاد می کنند، برای کودکان مضر است. تعارض قوی‌ترین پیش‌بینی‌کننده سازگاری ضعیف کودک پس از جدایی است، به ویژه اگر تعارض شدید باشد (مانند آزار کلامی یا خشونت فیزیکی) یا اگر تعارض در مورد آنها باشد.

کودکان هرگز نباید باور کنند که آنها باعث درگیری شده اند. آنها هرگز نباید طرفی را بگیرند و یا واسطه شما باشند. بحث را به حداقل برسانید و راهی برای برقراری ارتباط محترمانه با والدین دیگر پیدا کنید. مطمئن شوید که آنها در مورد تحولات زندگی فرزندتان مانند مدرسه، مسائل بهداشتی، رویدادها و مناسبت های اجتماعی مطلع هستند.

برنامه های روتین کودک خود را حفظ کنید : مهم است که تغییرات و اختلالات را به حداقل برسانید. حتی اگر آنها بین 2 خانه زندگی می کنند، سعی کنید روال منظم کودک خود را حفظ کنید. این به آنها کمک می‌کند تا احساس امنیت کنند. فعالیت‌های منظم و قرارهای بازی خود را حفظ کنید. اگر چیزهایی که برای او مهم هستند تغییر نکنند، فرزند شما احساس امنیت بیشتری می کند. همه چیز را آرام نگه دارید و روی مسائل عملی تمرکز کنید.

فرزندتان را در تصمیم‌گیری مشارکت دهید : حتی اگر از هم جدا شده‌اید، هر دوی شما هنوز والدین خواهید بود و سال‌های آینده درگیر زندگی یکدیگر خواهید بود. حتی بعد از طلاق هم می توانید یک خانواده باشید. از فرزندتان نظر بخواهید و احساسات و نیازهای او را بپذیرید. 

زمانی را برای سرگرمی اختصاص دهید: وقتی همه ناراحت هستند و استرس دارند، مهم است که زمانی را برای تفریح ​​اختصاص دهید. به پیاده روی بروید، دوچرخه سواری کنید، موسیقی بگذارید و فعال باشید، با هم فیلم ببینید یا فقط یک کار خودجوش انجام دهید.

به دنبال حمایت باشید : اگر نگران فرزندتان هستید، از متخصص کمک بگیرید.

از کجا کمک بگیریم

گذر از یک جدایی یا طلاق می تواند تجربه ای دردناک و استرس زا باشد. اگر شما یا کسی که می شناسید در حال طلاق است، یا اگر فرزندتان برای مقابله با جدایی به حمایت نیاز دارد، مراکز مشاوره مختلفی وجود دارد که می توانید برای کمک به آنها مراجعه کنید.