بیهوشی عمومی ترکیبی از داروهایی است که قبل از جراحی یا سایر روش های پزشکی شما را در حالت خواب قرار می دهد. تحت بیهوشی عمومی، به دلیل بیهوشی کامل، دردی احساس نمی کنید. در بیهوشی عمومی معمولا از ترکیبی از داروهای داخل وریدی و گازهای استنشاقی استفاده می شود.

 

بیهوشی عمومی چیزی فراتر از خوابیدن است، اگرچه احتمالاً چنین احساسی خواهد داشت. اما مغز بیهوش شده به سیگنال ها یا رفلکس های درد پاسخ نمی دهد.

 

متخصص بیهوشی یک پزشک آموزش دیده ویژه است که در بیهوشی تخصص دارد. در حالی که تحت بیهوشی هستید، متخصص بیهوشی بر عملکردهای حیاتی بدن نظارت می کند و تنفس را مدیریت می‌کند.

 

در بسیاری از بیمارستان ها، یک متخصص بیهوشی و یک پرستار بیهوشی معتبر (CRNA) در طول عمل با هم کار می کنند.



چرا این کار انجام می شود

متخصص بیهوشی یا پرستار بیهوشی همراه با پزشک بهترین گزینه بیهوشی را بر اساس نوع جراحی که انجام می دهید، سلامت کلی و ترجیحات فردی شما توصیه می کنند. برای برخی از روش ها، تیم ممکن است بیهوشی عمومی را توصیه کند. اینها شامل رویه هایی است که ممکن است:

زمان زیادی ببرد.

منجر به از دست دادن قابل توجه خون می شود.

شما را در معرض یک محیط سرد قرار می دهد.

بر تنفس (به ویژه جراحی قفسه سینه یا بالای شکم) تأثیر می گذارد.

 

سایر اشکال بیهوشی، مانند آرامبخشی سبک همراه با بی حسی موضعی (برای یک منطقه کوچک) یا بی حسی منطقه ای (برای قسمت بزرگتری از بدن)، ممکن است برای روش های درگیر بیشتر مناسب نباشد.

 

 

خطرات

بیهوشی عمومی به طور کلی بسیار بی خطر است. اکثر افراد، حتی آنهایی که شرایط سلامتی قابل توجهی دارند، می توانند بدون مشکل جدی تحت بیهوشی عمومی قرار گیرند.

 

در واقع، خطر عوارض بیشتر به نوع عملی که انجام می دهید و سلامت جسمی عمومی بستگی دارد، نه به نوع بیهوشی.

 

افراد مسن یا کسانی که مشکلات پزشکی جدی دارند، به ویژه آنهایی که تحت روش های گسترده تری قرار می گیرند، ممکن است در معرض افزایش خطر گیجی، ذات الریه، یا حتی سکته مغزی و حمله قلبی باشند.


شرایط خاصی که می تواند خطر عوارض را در حین جراحی افزایش دهد عبارتند از:

سیگار کشیدن

تشنج

آپنه انسدادی خواب

چاقی

فشار خون بالا

دیابت

سکته های مغزی

سایر شرایط پزشکی مربوط به قلب، ریه ها یا کلیه ها

داروهایی مانند آسپرین که می توانند خونریزی را افزایش دهند.

حساسیت دارویی

سابقه واکنش های نامطلوب به بیهوشی

این خطرات بیشتر به خود جراحی مربوط می شود تا بیهوشی.

 

 

آگاهی از بیهوشی

تخمین ها متفاوت است، اما از هر 1000 نفر حدود 1 یا 2 نفر ممکن است در طول بیهوشی عمومی تا حدی بیدار باشند و چیزی را تجربه کنند که آگاهی حین عمل ناخواسته نامیده می شود. حتی نادرتر است که درد را تجربه کنید، اما این نیز می تواند رخ دهد.

 

به دلیل شل‌کننده‌های عضلانی که قبل از جراحی تجویز می‌شود، افراد نمی‌توانند حرکت کنند یا صحبت کنند تا به پزشکان اطلاع دهند که بیدار هستند یا درد دارند. برای برخی از بیماران، این ممکن است باعث مشکلات روانی طولانی مدت، مشابه اختلال استرس پس از سانحه شود.

 

این پدیده به قدری نادر است که ایجاد ارتباطات واضح دشوار است. برخی از عواملی که ممکن است دخیل باشند عبارتند از:

جراحی اضطراری

زایمان سزارین

افسردگی

استفاده از داروهای خاص

مشکلات قلبی یا ریوی

دوزهای بیهوشی کمتر از مقدار لازم در طول عمل استفاده شود.

اشتباهات متخصص بیهوشی، مانند عدم نظارت بر بیمار یا عدم اندازه گیری میزان بیهوشی در سیستم بیمار



در طول عمل

 

روش انجام

بیهوشی عمومی ماهیچه های دستگاه گوارش و راه هوایی را شل می کند که از عبور غذا و اسید از معده به ریه ها جلوگیری می کند. همیشه دستورات پزشک خود را در مورد پرهیز از خوردن و نوشیدن قبل از جراحی دنبال کنید.

 

معمولاً از شش ساعت قبل از عمل ناشتا بودن ضروری است. ممکن است بتوانید تا چند ساعت قبل مایعات شفاف بنوشید.

 

ممکن است پزشک به شما بگوید که برخی از داروهای معمولی خود را با یک جرعه کوچک آب در طول زمان ناشتا مصرف کنید. داروهای خود را با پزشک خود در میان بگذارید.

 

ممکن است لازم باشد حداقل یک هفته قبل از عمل از مصرف برخی داروها مانند آسپرین و برخی دیگر از داروهای رقیق کننده خون بدون نسخه خودداری کنید. این داروها ممکن است باعث ایجاد عوارض در حین جراحی شوند.

 

برخی از ویتامین ها و داروهای گیاهی مانند جینسینگ، سیر، جینکو بیلوبا، خار مریم، کاوا و غیره ممکن است باعث ایجاد عوارض در حین جراحی شوند. در مورد انواع مکمل های غذایی که مصرف می کنید قبل از جراحی با پزشک خود صحبت کنید.

 

اگر دیابت دارید، در مورد هر گونه تغییر در داروهای خود در طول دوره ناشتایی با پزشک خود صحبت کنید. معمولاً صبح روز جراحی از داروهای خوراکی دیابت استفاده نمی کنید. اگر انسولین مصرف می کنید، پزشک ممکن است دوز کاهش یافته را توصیه کند.

 

اگر آپنه خواب دارید، وضعیت خود را با پزشک خود در میان بگذارید. متخصص بیهوشی باید تنفس را در حین و بعد از جراحی به دقت کنترل کند.

 

 

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

قبل از عمل

قبل از انجام بیهوشی عمومی، متخصص بیهوشی با شما صحبت خواهد کرد و ممکن است در مورد موارد زیر سؤالاتی بپرسد:

سابقه سلامتی

داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و مکمل های گیاهی

حساسیت ها

تجربیات گذشته شما با بیهوشی


این به متخصص بیهوشی کمک می کند تا داروهایی را انتخاب کند که برای شما بی خطرترین باشند.

 

 

در طول عمل

متخصص بیهوشی معمولاً داروهای بیهوشی را از طریق یک خط داخل وریدی در بازو تحویل می دهد. گاهی اوقات ممکن است گازی به شما داده شود که از طریق ماسک تنفس می کنید. کودکان ممکن است ترجیح دهند با ماسک بخوابند.

 

هنگامی که به خواب می روید، متخصص بیهوشی ممکن است لوله ای را به داخل دهان و نای وارد کند. این لوله تضمین می کند که اکسیژن کافی دریافت می کنید و از ریه ها در برابر خون یا مایعات دیگر مانند مایعات معده محافظت می کند. قبل از اینکه پزشکان لوله را وارد کنند تا ماهیچه های نای شل شوند، به شما شل کننده های عضلانی داده می شود.

 

پزشک ممکن است از گزینه های دیگری مانند ماسک راه هوایی حنجره برای کمک به مدیریت تنفس در حین جراحی استفاده کند.

 

فردی از تیم مراقبت بیهوشی شما را به طور مداوم در هنگام خواب تحت نظر دارد. او داروها، تنفس، دما، مایعات و فشار خون را در صورت نیاز تنظیم می کند. هر مشکلی که در طول جراحی رخ دهد با داروهای اضافی، مایعات و گاهی اوقات با تزریق خون اصلاح می شود.

 

 

بعد از عمل

وقتی جراحی کامل شد، متخصص بیهوشی داروها را معکوس می کند تا شما را بیدار کند. به آرامی یا در اتاق عمل یا اتاق ریکاوری از خواب بیدار خواهید شد. احتمالاً وقتی برای اولین بار از خواب بیدار می شوید، احساس گیجی و کمی سردرگمی خواهید کرد. ممکن است عوارض جانبی رایجی داشته باشید، مانند:

حالت تهوع

استفراغ

دهان خشک

گلو درد

دردهای عضلانی

خارش

لرزیدن

خواب آلودگی

گرفتگی صدا خفیف

 

همچنین ممکن است بعد از بیدار شدن از بیهوشی عوارض جانبی دیگری مانند درد را تجربه کنید. تیم مراقبت از بیهوشی در مورد درد و سایر عوارض جانبی از شما سوال خواهند کرد. عوارض جانبی به شرایط فردی شما و نوع جراحی بستگی دارد. پزشک ممکن است پس از عمل داروهایی برای کاهش درد و حالت تهوع بدهد.