زایمان فورسپس نوعی زایمان واژینال کمکی است. گاهی اوقات در طول زایمان طبیعی نیاز است.

در زایمان با فورسپس، یک پزشک فورسپس - ابزاری به شکل یک جفت قاشق بزرگ یا انبر سالاد - را روی سر کودک می‌کشد تا به هدایت نوزاد از کانال زایمان کمک کند. این معمولاً در حین انقباض انجام می شود در حالی که مادر فشار می آورد.

اگر زایمان پیشرفت نمی کند یا ایمنی نوزاد به زایمان فوری بستگی دارد، ممکن است پزشک زایمان با فورسپس را در مرحله دوم زایمان توصیه کند.

اگرچه ممکن است زایمان فورسپس در طول زایمان کودک توصیه شود، اما ممکن است با خطرات خاصی همراه باشد. اگر زایمان فورسپس ناموفق باشد، ممکن است به زایمان سزارین نیاز باشد.

چرا این کار انجام می شود

اگر زایمان معیارهای خاصی را داشته باشد - دهانه رحم به طور کامل گشاد شده باشد، غشاهای شما پاره شده باشد، و کودک با سر به کانال زایمان فرود آمده باشد، ممکن است زایمان در نظر گرفته شود، اما نمی توانید نوزاد را به بیرون هل دهید. زایمان فورسپس فقط در یک مرکز زایمان یا بیمارستانی که در صورت نیاز می توان سزارین انجام داد، مناسب است.

پزشک ممکن است زایمان فورسپس را توصیه کند اگر:

فشار می آورید، اما زایمان پیشرفت نمی کند. اگر بعد از مدت معینی پیشرفتی نداشته باشید، زایمان طولانی تلقی می شود.

ضربان قلب کودک حاکی از وجود مشکل است. اگر به طور کامل گشاد شده اید، نوزاد در کانال زایمان کم است، و پزشک در مورد تغییرات در ضربان قلب کودک نگران است، ممکن است زایمان فوری ضروری باشد. در چنین حالتی، او ممکن است زایمان فورسپس را توصیه کند.

یک نگرانی سلامتی دارید. اگر شرایط پزشکی خاصی دارید - مانند بیماری قلبی یا فشار خون بالا - پزشک ممکن است مدت زمان فشار را محدود کند.

پزشک ممکن است نسبت به زایمان فورسپس هشدار دهد اگر:

کودک شرایطی دارد که بر استحکام استخوان‌هایش تأثیر می‌گذارد، مانند استخوان‌زایی ناکامل، یا یک اختلال خونریزی مانند هموفیلی دارد.

سر کودک هنوز از نقطه وسط کانال زایمان عبور نکرده است.

موقعیت سر کودک مشخص نیست.

شانه ها یا بازوهای کودک از طریق کانال زایمان هدایت می شوند.

کودک ممکن است به دلیل بزرگی یا بزرگی لگن نتواند از لگن عبور کند.

خطرات

زایمان فورسپس احتمالاً می تواند خطر آسیب را برای مادر و نوزاد ایجاد کند.

خطرات احتمالی عبارتند از:

درد در ناحیه پرینه - بافت بین واژن و مقعد - پس از زایمان

پارگی دستگاه تناسلی تحتانی

مشکل در ادرار کردن یا تخلیه مثانه

بی اختیاری ادرار یا مدفوع کوتاه مدت یا طولانی مدت (ادرار یا مدفوع غیرارادی) در صورت پارگی شدید

آسیب به مثانه یا مجرای ادرار - لوله ای که مثانه را به خارج از بدن متصل می کند.

پارگی رحم - هنگامی که دیواره رحم پاره می شود، که می تواند به نوزاد یا جفت اجازه دهد تا به داخل حفره شکمی مادر هل داده شود.

ضعیف شدن ماهیچه‌ها و رباط‌هایی که از اندام‌های لگنی حمایت می‌کنند، که باعث می‌شود اندام‌های لگنی در لگن پایین بیفتند (پرولاپس اندام لگن)

در حالی که بیشتر این خطرات به طور کلی با زایمان واژینال نیز مرتبط است، احتمال بیشتری برای زایمان با فورسپس وجود دارد.

پزشک ممکن است قبل از قرار دادن فورسپس، اپیزیوتومی - برش بافت بین واژن و مقعد - را نیز انجام دهد.

خطرات احتمالی برای کودک - هرچند نادر - شامل موارد زیر است:

آسیب های جزئی صورت در اثر فشار فورسپس

ضعف موقت در عضلات صورت (فلج صورت)

ترومای خارجی جزئی چشم

شکستگی جمجمه

خونریزی در داخل جمجمه

تشنج

علائم جزئی روی صورت نوزاد پس از زایمان فورسپس طبیعی و موقتی است. صدمات جدی نوزاد پس از زایمان فورسپس نادر است.

روش انجام

قبل از اینکه پزشک زایمان فورسپس را در نظر بگیرد، ممکن است راه های دیگری را برای تشویق به پیشرفت زایمان امتحان کند. برای مثال، او ممکن است داروی بیهوشی را برای تشویق موثرتر هل دادن تنظیم کند. برای تحریک انقباضات قوی تر، گزینه دیگر ممکن است داروی داخل وریدی باشد - معمولاً یک نسخه مصنوعی از هورمون اکسی توسین (Pitocin).

همچنین ممکن است در مورد روش های جایگزین برای زایمان فورسپس، از جمله تلاش برای زایمان با کمک خلاء یا اقدام به سزارین بپرسید.

اگر قبلاً به شما بی‌حسی منطقه‌ای داده نشده است، اگر این روش به دلیل اضطراری (ضربان قلب کودک در حال کاهش است) انجام نشود، پزشک احتمالاً به شما یک بی‌حسی اپیدورال یا نخاعی می‌دهد. یکی از اعضای تیم پزشکی یک کاتتر در مثانه قرار می دهد تا آن را از ادرار تخلیه کند. پزشک همچنین ممکن است برشی در بافت بین واژن و مقعد ایجاد کند (اپیزیوتومی) تا به سهولت زایمان کمک کند.

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

در طول روش

در حین زایمان فورسپس، به پشت دراز می کشید، کمی متمایل می شوید و پاهای خود را از هم باز می‌کنید. ممکن است از شما خواسته شود که دسته‌هایی را در هر طرف تخت بگیرید تا در حین هل دادن خود را محکم کنید.

بین انقباضات، پزشک دو یا چند انگشت را در داخل واژن و در کنار سر کودک قرار می دهد. سپس او به آرامی یک قسمت از پنس را بین دست خود و سر کودک می لغزاند و سپس قسمت دیگر پنس را در طرف دیگر سر کودک قرار می دهد. فورسپس در کنار هم قفل می شود تا سر کودک را در بین آن قرار دهد.

در طی چند انقباض بعدی، فشار می آورید و پزشک از فورسپس استفاده می کند تا به آرامی کودک را از طریق کانال زایمان هدایت کند.

اگر سر کودک رو به بالا باشد، پزشک ممکن است از فورسپس برای چرخاندن سر کودک در بین انقباضات استفاده کند.

اگر زایمان قطعی باشد، پزشک قبل از اینکه وسیع‌ترین قسمت سر نوزاد از کانال زایمان عبور کند، قفل آن را باز کرده و خارج می‌کند. از طرف دیگر، ممکن است فورسپس را برای کنترل پیشروی سر کودکتان در جای خود نگه دارد.

زایمان فورسپس همیشه موفقیت آمیز نیست. اگر زایمان با کمک فورسپس موفقیت آمیز نباشد، ممکن است پزشک سزارین را برای زایمان توصیه کند. او همچنین ممکن است استفاده از فنجان متصل به پمپ خلاء را برای زایمان کودک (استخراج با خلاء) به عنوان جایگزین توصیه کند. ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی وضعیت زایمان را ارزیابی می‌کند و تصمیم می‌گیرد که کدام گزینه - فورسپس یا استخراج خلاء - انتخاب مناسبی برای شماست.

اگر پزشک فورسپس را اعمال می کند اما قادر به حرکت دادن نوزاد نیست، سزارین احتمالا بهترین گزینه است.

بعد از عمل

پس از زایمان، پزشک شما را از نظر هرگونه پارگی که ممکن است توسط فورسپس ایجاد شده باشد، معاینه می کند. هر گونه پارگی ترمیم می شود. همچنین کودک از نظر هر گونه نشانه ای از عوارض تحت نظر خواهد بود.

وقتی به خانه می روید

اگر در حین زایمان اپیزیوتومی یا پارگی واژن داشتید، ممکن است زخم برای چند هفته درد داشته باشد. 

در حالی که در حال بهبودی هستید، انتظار داشته باشید که ناراحتی به تدریج بهبود یابد. اگر درد بدتر شد، تب کردید یا علائم عفونت را مشاهده کردید، با پزشک خود تماس بگیرید.

اگر نمی توانید حرکات روده خود را کنترل کنید (بی اختیاری مدفوع)، با پزشک خود مشورت کنید.