لقاح داخل رحمی (IUI) - نوعی لقاح مصنوعی - روشی برای درمان ناباروری است.

 

 

اسپرم‌هایی که شسته و غلیظ شده‌اند دقیقاً در زمانی که تخمدان یک یا چند تخمک را برای لقاح آزاد می‌کند، در رحم قرار می‌گیرد.

 

نتیجه مورد انتظار تلقیح داخل رحمی این است که اسپرم به داخل لوله فالوپ شنا کند و تخمک منتظر را بارور کند و در نتیجه حاملگی طبیعی باشد. بسته به دلایل ناباروری، IUI می تواند با چرخه طبیعی یا با داروهای باروری هماهنگ شود.

چرا این کار انجام شده است

توانایی یک زوج برای باردار شدن به عوامل مختلفی بستگی دارد. لقاح داخل رحمی اغلب در زوج هایی استفاده می شود که دارای موارد زیر هستند:

 

اسپرم اهداکننده. برای زنانی که برای باردار شدن نیاز به استفاده از اسپرم اهداکننده دارند، IUI بیشتر برای بارداری استفاده می شود. نمونه‌های اسپرم اهداکننده منجمد از آزمایشگاه‌های تایید شده گرفته می‌شوند و قبل از عمل IUI ذوب می‌شوند.

 

ناباروری بدون دلیل. IUI اغلب به عنوان اولین درمان برای ناباروری غیرقابل توضیح همراه با داروهای تحریک کننده تخمک گذاری انجام می شود.

 

ناباروری مرتبط با اندومتریوز. برای ناباروری مرتبط با اندومتریوز، استفاده از داروها برای به دست آوردن تخمک با کیفیت خوب همراه با انجام IUI اغلب اولین رویکرد درمانی است.

 

ناباروری خفیف با عامل مردانه (ناباروری). تجزیه و تحلیل مایع منی همسرتان که یکی از اولین گام‌ها در ارزیابی پزشکی ناباروری است، ممکن است غلظت اسپرم کمتر از حد متوسط، حرکت ضعیف (تحرک) اسپرم یا ناهنجاری‌هایی در اندازه و شکل اسپرم (مورفولوژی) را نشان دهد. IUI می تواند بر برخی از این مشکلات غلبه کند زیرا آماده سازی اسپرم برای این روش به جداسازی اسپرم های بسیار متحرک و طبیعی از اسپرم های با کیفیت پایین کمک می کند.

 

ناباروری عامل دهانه رحم. دهانه رحم شما، در انتهای پایین رحم، دهانه بین واژن و رحم شما را فراهم می کند. مخاط تولید شده توسط دهانه رحم در حوالی زمان تخمک گذاری محیطی ایده آل برای اسپرم برای حرکت از واژن به لوله های فالوپ فراهم می کند. اما اگر مخاط دهانه رحم بیش از حد غلیظ باشد، ممکن است مانع از حرکت اسپرم شود. خود دهانه رحم نیز ممکن است از رسیدن اسپرم به تخمک جلوگیری کند. جای زخم، مانند آنچه که در اثر بیوپسی یا روش های دیگر ایجاد می شود، می تواند باعث ضخیم شدن دهانه رحم شود. IUI دهانه رحم را دور می زند، اسپرم را مستقیماً در رحم رسوب می دهد و تعداد اسپرم‌های موجود را برای رسیدن به تخمک در انتظار افزایش می دهد.

 

ناباروری عامل تخمک گذاری. IUI همچنین ممکن است برای زنانی که ناباروری ناشی از مشکلات تخمک گذاری، از جمله عدم تخمک گذاری یا کاهش تعداد تخمک دارند، انجام شود.

 

آلرژی به منی. به ندرت، یک زن ممکن است به پروتئین های موجود در مایع منی همسرش حساسیت داشته باشد. انزال به داخل واژن باعث قرمزی، سوزش و تورم در محل تماس مایع منی با پوست می شود. کاندوم می تواند از شما در برابر علائم محافظت کند، اما از بارداری نیز جلوگیری می کند. اگر حساسیت شدید باشد، IUI می تواند موثر باشد، زیرا بسیاری از پروتئین های موجود در مایع منی قبل از قرار دادن اسپرم برداشته می شوند.

 

 

خطرات

 

تلقیح داخل رحمی یک روش نسبتا ساده و ایمن است و خطر عوارض جدی کم است. خطرات عبارتند از:

 

عفونت. خطر کمی برای ایجاد عفونت در نتیجه عمل وجود دارد.

 

لکه بینی. گاهی اوقات فرآیند قرار دادن کاتتر در رحم باعث خونریزی کمی از واژینال می شود. این معمولاً تأثیری بر شانس بارداری ندارد.

 

بارداری های متعدد. خود IUI با افزایش خطر بارداری چند قلو - دوقلو، سه قلو یا بیشتر مرتبط نیست. اما، زمانی که با داروهای تحریک کننده تخمک گذاری هماهنگ شود، خطر بارداری چند قلو به میزان قابل توجهی افزایش می یابد. بارداری چند قلو خطرات بیشتری نسبت به یک بارداری تکی دارد، از جمله زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد.

 

 

روش انجام

 

تلقیح داخل رحمی شامل هماهنگی دقیق قبل از عمل واقعی است:

 

تهیه نمونه مایع منی. شریک زندگی یک نمونه مایع منی را در مطب دکتر ارائه می دهد، یا یک ویال اسپرم اهداکننده منجمد را می توان ذوب و آماده کرد. از آنجایی که عناصر غیر اسپرم در مایع منی می توانند واکنش هایی را در بدن زن ایجاد کنند که در لقاح اختلال ایجاد می کند، نمونه به گونه ای شسته می شود که اسپرم بسیار فعال و طبیعی را از اسپرم با کیفیت پایین تر و سایر عناصر جدا می کند. احتمال بارداری با استفاده از یک نمونه کوچک و بسیار غلیظ از اسپرم سالم افزایش می یابد.

 

نظارت بر تخمک گذاری. از آنجایی که زمان IUI بسیار مهم است، نظارت بر علائم تخمک گذاری قریب الوقوع بسیار مهم است. برای انجام این کار، می‌توانید از کیت پیش‌بینی تخمک‌گذاری ادرار در خانه استفاده کنید که تشخیص می‌دهد بدن افزایش یا ترشح هورمون جسم زرد (LH) را تولید می‌کند. یا یک روش تصویربرداری که به پزشک اجازه می دهد تخمدان ها و رشد تخمک را تجسم کند (سونوگرافی ترانس واژینال) می تواند انجام شود. همچنین ممکن است تزریق گنادوتروپین جفتی انسانی (HCG) یا داروهایی داده شود تا یک یا چند تخمک را در زمان مناسب تخمک گذاری کنید.

 

تعیین زمان بندی بهینه. بیشتر IUI ها یک یا دو روز پس از تشخیص تخمک گذاری انجام می شود. پزشک دیگر برنامه‌ای برای زمان‌بندی عمل و آنچه که باید انتظار داشته باشید مشخص می‌کند.

 

 

آنچه می توانید انتظار داشته باشید

 

ویزیت برای لقاح داخل رحمی حدود 15 تا 20 دقیقه طول می کشد و معمولا در مطب یا کلینیک پزشک انجام می شود. خود عمل IUI فقط یک یا دو دقیقه طول می کشد و نیازی به دارو یا مسکن ندارد. پزشک یا یک پرستار آموزش دیده خاص این روش را انجام می دهد.

 

 

در طول روش

 

در حالی که روی تخت دراز کشیده اید، پاهای خود را در رکاب قرار می دهید و یک اسپکولوم در واژن قرار می گیرد - مشابه آنچه در طی تست پاپ تجربه می کنید. در طول عمل، پزشک یا پرستار:

 

یک ویال حاوی نمونه ای از اسپرم سالم را به انتهای یک لوله بلند، نازک و انعطاف پذیر (کاتتر) متصل می‌کند.

 

کاتتر را وارد واژن، از دهانه رحم و داخل رحم می کند.

 

نمونه اسپرم را از طریق لوله به داخل رحم فشار می دهد.

 

کاتتر و به دنبال آن اسپکولوم را خارج می کند.

 

 

بعد از عمل

 

پس از تلقیح، از شما خواسته می شود که برای مدت کوتاهی به پشت دراز بکشید. پس از پایان عمل، می توانید لباس بپوشید و به فعالیت های عادی روزانه خود بپردازید. ممکن است یک یا دو روز بعد از عمل مقداری لکه بینی خفیف را تجربه کنید.

 

 

نتایج

 

قبل از انجام تست بارداری خانگی دو هفته صبر کنید. آزمایش خیلی زود می تواند نتیجه ای به همراه داشته باشد که:

 

منفی اشتباه. اگر هورمون های بارداری هنوز در سطح قابل اندازه گیری قرار نگرفته باشند، نتیجه آزمایش ممکن است منفی باشد، زمانی که در واقع باردار هستید.

 

مثبت کاذب. اگر از داروهای تحریک کننده تخمک گذاری مانند HCG استفاده می کنید، دارویی که هنوز در بدن در گردش است می تواند حاملگی را در زمانی که واقعا باردار نیستید نشان دهد.

 

پزشک ممکن است دستور دهد که حدود دو هفته پس از نتیجه کیت خانگی خود برای آزمایش خون که در تشخیص هورمون های بارداری بعد از لقاح حساس تر است، مراجعه کنید.

 

اگر باردار نشدید، ممکن است قبل از رفتن به سایر درمان‌های باروری دوباره IUI را امتحان کنید. اغلب، از همان روش درمانی برای سه تا شش ماه استفاده می شود تا شانس بارداری به حداکثر برسد.