جراحی ایمپلنت دندان روشی است که ریشه‌های دندان را با پایه‌های فلزی و پیچ‌شکل جایگزین می‌کند و دندان‌های آسیب‌دیده یا از دست رفته را با دندان‌های مصنوعی جایگزین می‌کند که بسیار شبیه به دندان‌های واقعی هستند. جراحی ایمپلنت دندان می‌تواند جایگزین مناسبی برای پروتزها یا بریج‌هایی باشد که به خوبی روی هم قرار نمی‌گیرند و می‌تواند گزینه‌ای را در زمانی که فقدان ریشه‌های طبیعی دندان اجازه پروتزها یا جایگزینی دندان‌های بریج را نمی‌دهد، ارائه دهد.

 

نحوه انجام جراحی ایمپلنت دندان به نوع ایمپلنت و وضعیت استخوان فک بستگی دارد. جراحی ایمپلنت دندان ممکن است شامل چندین روش باشد. مزیت اصلی ایمپلنت ها پشتیبانی محکم از دندان های جدید است – فرآیندی که نیاز به ترمیم استخوان محکم در اطراف ایمپلنت دارد. از آنجایی که این ترمیم استخوان به زمان نیاز دارد، این روند می تواند ماه ها طول بکشد.

 

چرا این کار انجام شده است

ایمپلنت های دندانی با جراحی در استخوان فک قرار می گیرند، جایی که به عنوان ریشه دندان های از دست رفته عمل می کنند. از آنجایی که تیتانیوم موجود در ایمپلنت‌ها با استخوان فک ترکیب می‌شود، ایمپلنت‌ها نمی‌لغزند، صدا ایجاد نمی‌کنند یا به استخوان آسیب نمی‌رسانند. و مواد نمی توانند مانند دندان‌های طبیعی که از پل های معمولی پشتیبانی می کنند پوسیدگی پیدا کنند.

 

 

به طور کلی، ایمپلنت دندان ممکن است مناسب باشد، اگر:

 

یک یا چند دندان از دست رفته داشته باشید.

 

استخوان فکی داشته باشید که به رشد کامل رسیده باشد.

 

استخوان کافی برای محکم کردن ایمپلنت ها داشته باشید یا قادر به پیوند استخوان باشید.

 

بافت های دهان سالم داشته باشید.

 

شرایط سلامتی ندارید که بر بهبود استخوان تأثیر بگذارد.

 

نمی توانید یا تمایلی به استفاده از دندان مصنوعی ندارید.

 

می خواهید گفتار خود را بهبود بخشید.

 

مایل هستید چندین ماه به این روند متعهد شوید.

 

تنباکو نمی‌کشید.

 

خطرات

عفونت در محل ایمپلنت

 

آسیب به ساختارهای اطراف، مانند سایر دندان ها یا رگ های خونی

 

آسیب عصبی، که می تواند باعث درد، بی حسی یا سوزن سوزن شدن در دندان ها، لثه ها، لب ها یا چانه طبیعی شود.

 

مشکلات سینوسی، زمانی که ایمپلنت های دندانی قرار داده شده در فک بالا به داخل یکی از حفره های سینوس بیرون زده است.

 

روش انجام

فرآیند برنامه ریزی برای ایمپلنت های دندانی ممکن است شامل متخصصان مختلفی باشد، از جمله جراح دهان و فک و صورت، دندانپزشک متخصص در درمان ساختارهایی که از دندان ها حمایت می کنند، مانند لثه و استخوان (پریودنتیست)، دندانپزشکی که دندان‌های مصنوعی را طراحی و برازش می‌کند (متخصص پروتز)، یا گاهی متخصص گوش، حلق و بینی (ENT).                         

 

از آنجایی که ایمپلنت های دندانی به یک یا چند عمل جراحی نیاز دارند، برای آماده شدن برای این فرآیند باید یک ارزیابی کامل داشته باشید، از جمله:

 

معاینه جامع دندانپزشکی. ممکن است عکس های اشعه ایکس و سه بعدی دندان گرفته شود و مدل هایی از دندان و فک ساخته شده باشد.

 

تاریخچه پزشکی خود را مرور کنید. در مورد هر گونه بیماری و هر دارویی که مصرف می کنید، از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه و مکمل ها، به پزشک خود اطلاع دهید. اگر بیماری قلبی خاصی دارید یا ایمپلنت های ارتوپدی دارید، پزشک ممکن است قبل از جراحی آنتی بیوتیک تجویز کند تا از عفونت جلوگیری کند.

 

طرح درمان متناسب با شرایط، این طرح عواملی مانند تعداد دندان هایی که نیاز به تعویض دارید و وضعیت استخوان فک و دندان های باقی مانده را در نظر می گیرد.

 

برای کنترل درد، گزینه های بیهوشی حین جراحی شامل بی حسی موضعی، آرام بخش یا بیهوشی عمومی است. با متخصص دندانپزشکی خود در مورد اینکه کدام گزینه برای شما بهترین است صحبت کنید. تیم مراقبت از دندان بسته به نوع بیهوشی ، در مورد خوردن و آشامیدن قبل از جراحی آموزش می دهد. اگر آرامبخش یا بیهوشی عمومی دارید، برنامه ریزی کنید که بعد از جراحی از شخصی بخواهید که شما را به خانه ببرد و انتظار داشته باشید که بقیه روز را استراحت کنید.

 

آنچه را می توان انتظار داشت

جراحی ایمپلنت دندان معمولاً یک جراحی سرپایی است که به صورت مرحله‌ای انجام می‌شود و زمان بهبودی بین دو عمل وجود دارد. فرآیند کاشت ایمپلنت دندان شامل مراحل مختلفی می باشد که عبارتند از:

 

برداشتن دندان آسیب دیده

 

آماده سازی استخوان فک (پیوند)، در صورت نیاز

 

کاشت ایمپلنت دندان

 

رشد و بهبود استخوان

 

قرار دادن تکیه گاه

 

قرار دادن دندان مصنوعی

 

 

کل فرآیند از ابتدا تا انتها می تواند ماه ها طول بکشد. بیشتر آن زمان به درمان و انتظار برای رشد استخوان جدید در فک اختصاص دارد. بسته به موقعیت، روش خاص انجام شده یا مواد مورد استفاده، گاهی اوقات می توان مراحل خاصی را با هم ترکیب کرد.

 

 

زمانی که پیوند استخوان مورد نیاز است

 

اگر استخوان فک به اندازه کافی ضخیم نیست یا خیلی نرم است، ممکن است قبل از انجام عمل ایمپلنت دندان نیاز به پیوند استخوان داشته باشید. دلیل این امر این است که عمل جویدن می‌تواند فشار زیادی بر استخوان وارد کند و اگر از کاشت پشتیبانی نمی کند، احتمالاً عمل جراحی از بین می رود. پیوند استخوان می‌تواند پایه محکم تری برای ایمپلنت ایجاد کند.

 

چندین ماده پیوند استخوان وجود دارد که می توان از آنها برای بازسازی استخوان فک استفاده کرد. گزینه‌ها ممکن است شامل یک پیوند استخوان طبیعی، مانند یک مکان دیگر در بدن، یا یک پیوند استخوان مصنوعی، مانند مواد جایگزین استخوان باشد که می‌تواند ساختارهای حمایتی را برای رشد استخوان جدید فراهم کند. با پزشک خود در مورد گزینه هایی که بهترین کارایی را دارند صحبت کنید.

 

ممکن است چندین ماه طول بکشد تا استخوان پیوند شده به اندازه کافی استخوان جدید برای حمایت از ایمپلنت دندان رشد کند. در برخی موارد، ممکن است فقط نیاز به پیوند استخوان جزئی داشته باشید که می تواند همزمان با جراحی ایمپلنت انجام شود. وضعیت استخوان فک تعیین می کند که چگونه ادامه دهید.

 

 

قرار دادن ایمپلنت دندان

 

در طول جراحی برای قرار دادن ایمپلنت دندان، جراح دهان برشی ایجاد می کند تا لثه باز شود و استخوان نمایان شود. سوراخ هایی در استخوان که در آن پست فلزی ایمپلنت دندان قرار می گیرد ایجاد می شود. پست به عنوان ریشه دندان عمل می کند، در عمق استخوان کاشته می شود.

 

در این مرحله، همچنان یک شکاف در جایی که دندان خود را از دست داده اید، خواهید داشت. در صورت نیاز می توان نوعی پروتز جزئی و موقت را برای ظاهر قرار داد. می توانید این دندان مصنوعی را برای تمیز کردن و هنگام خواب بردارید.

 

 

در انتظار رشد استخوان

 

هنگامی که پست فلزی ایمپلنت در استخوان فک قرار می گیرد، انسداد استخوانی (oss-ee-oh-in-tuh-GRAY-shun) آغاز می شود. در طی این فرآیند، استخوان فک رشد کرده و با سطح ایمپلنت دندانی متحد می شود. این فرآیند، که می‌تواند چندین ماه طول بکشد، به ایجاد یک پایه محکم برای دندان مصنوعی جدید کمک می‌کند - درست همانطور که ریشه‌ها برای دندان‌های طبیعی انجام می‌دهند.

 

 

قرار دادن تکیه گاه

 

هنگامی که استئواینتگراسیون کامل شد، ممکن است برای قرار دادن اباتمنت - قطعه ای که در نهایت تاج در آن قرار می گیرد - به جراحی اضافی نیاز داشته باشید. این جراحی جزئی معمولا با بی حسی موضعی در یک محیط سرپایی انجام می شود.

 

 

برای قرار دادن اباتمنت:

 

جراح دهان لثه را مجددا باز می کند تا ایمپلنت دندان در معرض دید قرار گیرد.

 

اباتمنت به ایمپلنت دندان متصل می شود.

 

سپس بافت لثه در اطراف اباتمنت بسته می شود، اما نه بیش از آن

 

 

در برخی موارد، اباتمنت به ستون فلزی ایمپلنت دندان در هنگام کاشت پست متصل می شود. این بدان معناست که نیازی به یک مرحله جراحی اضافی نخواهید داشت. با این حال، از آنجایی که اباتمنت از خط لثه عبور می کند، زمانی که دهان خود را باز می کنید قابل مشاهده است - و تا زمانی که دندانپزشک پروتز دندان را کامل نکند، همینطور خواهد بود. برخی از افراد این ظاهر را دوست ندارند و ترجیح می دهند اباتمنت را در یک روش جداگانه قرار دهند.

 

 

پس از قرار دادن اباتمنت، لثه ها باید حدود دو هفته قبل از اینکه بتوان دندان مصنوعی را چسباند، بهبود یابد.

 

 

دندان مصنوعی جدید خود را انتخاب کنید

 

هنگامی که لثه ها بهبود می یابد، آثار بیشتری از دهان و دندان های باقیمانده خود خواهید داشت. از این قالب‌ها برای ساختن روکش استفاده می‌شود - دندان مصنوعی با ظاهر واقعی. تاج دندان را نمی‌توان تا زمانی که استخوان فک به اندازه کافی قوی باشد برای استفاده از دندان جدید قرار داد.

 

شما و متخصص دندانپزشکی خود می توانید دندان های مصنوعی متحرک، ثابت یا ترکیبی از هر دو را انتخاب کنید:

 

قابل جابجایی. این نوع مشابه پروتز متحرک معمولی است و می تواند پروتز جزئی یا کامل باشد. این شامل دندان های سفید مصنوعی است که توسط صمغ پلاستیکی صورتی احاطه شده است. روی یک قاب فلزی که به اباتمنت ایمپلنت متصل است نصب می شود و به طور ایمن در جای خود محکم می شود. برای ترمیم یا تمیز کردن روزانه به راحتی می توان آن را جدا کرد.

 

ثابت. در این نوع، یک دندان مصنوعی به طور دائم بر روی یک اباتمنت ایمپلنت فردی پیچ یا سیمان می‌شود. نمی توانید دندان را برای تمیز کردن یا هنگام خواب درآورید. بیشتر اوقات، هر تاج به ایمپلنت دندانی خود متصل می شود. با این حال، از آنجایی که ایمپلنت‌ها بسیار قوی هستند، اگر چندین دندان به هم متصل شوند، می‌توان آنها را با یک ایمپلنت جایگزین کرد.

 

 

بعد از عمل

 

چه جراحی ایمپلنت دندان را در یک مرحله یا چند مرحله انجام دهید، ممکن است برخی از ناراحتی های معمول مرتبط با هر نوع جراحی دندان را تجربه کنید، مانند:

 

تورم لثه ها و صورت 

 

جوش خوردن پوست و لثه ها

 

درد در محل ایمپلنت

 

خونریزی جزئی

 

ممکن است پس از جراحی ایمپلنت دندان به داروهای مسکن یا آنتی بیوتیک نیاز داشته باشید. اگر تورم، ناراحتی یا هر مشکل دیگری در روزهای بعد از جراحی بدتر شد، با جراح دهان خود تماس بگیرید.

 

پس از هر مرحله از جراحی، ممکن است نیاز به خوردن غذاهای نرم در حین بهبودی محل جراحی داشته باشید. به طور معمول، جراح از بخیه هایی استفاده می کند که خود به خود حل می شوند. اگر بخیه های شما خود به خود حل نمی شوند، پزشک آنها را برمی دارد.

 

 

نتایج

 

اکثر ایمپلنت های دندانی موفق هستند. با این حال، گاهی اوقات، استخوان به اندازه کافی با ایمپلنت فلزی ترکیب نمی شود. برای مثال سیگار کشیدن ممکن است به شکست ایمپلنت و عوارض کمک کند.

 

 

اگر استخوان به اندازه کافی جوش نخورد، ایمپلنت برداشته می‌شود، استخوان تمیز می‌شود و می‌توانید این روش را در حدود سه ماه دیگر دوباره امتحان کنید.

 

 

می توانید به کار دندانپزشکی و باقی ماندن دندان های طبیعی کمک کنید اگر:

 

بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کنید. درست مانند دندان های طبیعی خود، ایمپلنت ها، دندان های مصنوعی و بافت لثه را تمیز نگه دارید. برس های طراحی شده خاص، مانند یک برس بین دندانی که بین دندان ها می لغزند، می توانند به تمیز کردن گوشه ها و برآمدگی های اطراف دندان ها، لثه ها و پایه های فلزی کمک کنند.

 

به طور منظم به دندانپزشک خود مراجعه کنید. برای اطمینان از سلامت و عملکرد مناسب ایمپلنت های خود، معاینات دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید و توصیه های مربوط به تمیز کردن حرفه ای را دنبال کنید.

 

از عادت های مضر خودداری کنید. اقلام سفت مانند یخ و آب نبات های سفت را نجوید که می توانند تاج یا دندان های طبیعی را بشکنند. از تنباکو و محصولات کافئین دار خودداری کنید. اگر دندان قروچه می‌کنید درمان شوید.