سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال (PAES) یک وضعیت غیر معمول است که در آن یک عضله ساق پا به طور غیرطبیعی یا بزرگ شده روی شریان اصلی پشت زانو (شریان پوپلیتئال) فشار می‌آورد. شریان به دام می افتد و جریان خون به ساق پا و پا را سخت تر می کند.

 

 

سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال بیشتر در بین ورزشکاران شایع است.

 

علائم

علامت اصلی سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال (PAES) درد یا گرفتگی در پشت ساق پا است که در حین ورزش رخ می دهد و با استراحت از بین می رود. سایر علائم و نشانه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

 

سردی پا بعد از ورزش

 

گزگز یا سوزش در ساق پا (پارستزی)

 

بی حسی در ناحیه ساق پا

 

 

اگر ورید مجاور (ورید پوپلیتئال) نیز توسط عضله ساق پا به دام بیفتد، ممکن است موارد زیر را داشته باشید:

 

احساس سنگینی در پا

 

گرفتگی ساق پا در شب

 

تورم در ناحیه ساق پا

 

تغییر رنگ پوست در اطراف ماهیچه ساق پا

 

لخته شدن خون در ساق پا (ترومبوز ورید عمقی)

 

علائم معمولاً افراد جوان و در غیر این صورت سالم زیر 40 سال را تحت تأثیر قرار می دهد.

 

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

 

اگر هر نوع درد ساق پا دارید به پزشک مراجعه کنید، به خصوص اگر در حین فعالیت گرفتگی ساق پا یا پا دارید که با استراحت بهتر می شود.

 

 

علل

سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال (PAES) توسط یک عضله غیر طبیعی ساق پا، معمولاً عضله گاستروکنمیوس ایجاد می شود.

 

 

این بیماری ممکن است از بدو تولد (مادرزادی) رخ دهد یا در مراحل بعدی زندگی (اکتسابی) ایجاد شود. در شکل مادرزادی، ماهیچه ساق پا یا شریان مجاور به طور غیر طبیعی در حالی که کودک در رحم مادر رشد می‌کند، قرار می گیرد. افراد مبتلا به شکل اکتسابی PAES دارای ماهیچه ساق پا بزرگتر از حد طبیعی هستند.

 

 

عضله غیرطبیعی ساق پا بر روی شریان اصلی پشت زانو (شریان پوپلیتئال) فشار می‌آورد و جریان خون به پایین ساق پا را کاهش می‌دهد. کمبود جریان خون منجر به درد و گرفتگی در پشت ساق پا در زمان فعالیت می شود.

 

 

 

عوامل خطر

 

سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال (PAES) ناشایع است. موارد زیر خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهد.

 

سن کمتر. این بیماری اغلب در افرادی که در اواخر نوجوانی یا 20 سالگی خود هستند دیده می شود. به ندرت در افراد بالای 40 سال تشخیص داده می شود.

 

مرد بودن. PAES ممکن است در هر فردی رخ دهد، اما در مردان جوان بسیار شایع تر است.

 

 

فعالیت شدید ورزشی. دوندگان، دوچرخه‌سواران و ورزشکارانی که سعی می‌کنند با تمرینات روتین تمرین با وزنه یا تمرینات دایره‌ای با شدت بالا سریع عضله‌سازی کنند، در معرض بالاترین خطر هستند.

 

عوارض

فشار طولانی مدت بر روی شریان پوپلیتئال می تواند باعث باریک شدن شریان (تنگی) شود و تنها با فعالیت خفیف مانند راه رفتن باعث درد و گرفتگی شود.

 

 

 

در موارد شدید یا زمانی که تشخیص داده نشود، اعصاب و عضلات پا ممکن است آسیب ببینند. لخته های خون ممکن است در ساق پا ایجاد شوند (ترومبوز ورید عمقی). ورزشکاران مسن با علائم و نشانه های سندرم گیر افتادن شریان پوپلیتئال باید از نظر آنوریسم پوپلیتئال که در مردان مسن شایع است بررسی شوند.