فرآیند تشخیص بیماری ویپل معمولاً شامل آزمایش‌های زیر است:

معاینه فیزیکی. پزشک معمولاً با یک معاینه فیزیکی شروع می کند. او به دنبال علائم و نشانه هایی است که وجود این بیماری را نشان می دهد. به عنوان مثال، پزشک ممکن است به دنبال حساسیت معده و تیره شدن پوست، به ویژه در قسمت هایی از بدن باشد که در معرض آفتاب قرار دارند.

بیوپسی. یک مرحله مهم در تشخیص بیماری ویپل، نمونه برداری از بافت (بیوپسی)، معمولاً از پوشش روده کوچک است. برای انجام این کار، پزشک معمولا آندوسکوپی فوقانی را انجام می دهد. در این روش از یک لوله (اسکوپ) نازک و انعطاف پذیر با نور و دوربین متصل استفاده می شود که از طریق دهان، گلو، نای و معده به روده کوچک می گذرد. دامنه به پزشک اجازه می دهد تا مجاری گوارشی را مشاهده کند و نمونه های بافت را بگیرد.

در طول این روش، پزشکان نمونه‌های بافتی را از چندین محل در روده کوچک برمی‌دارند. یک پزشک این بافت را زیر میکروسکوپ در آزمایشگاه بررسی می کند. او به دنبال وجود باکتری های عامل بیماری و زخم های آنها (ضایعات) و به طور خاص برای باکتری Tropheryma whipplei می گردد. اگر این نمونه‌های بافتی تشخیص را تأیید نکنند، پزشک ممکن است از یک غدد لنفاوی بزرگ شده نمونه بافت بگیرد یا آزمایش‌های دیگری را انجام دهد.

در برخی موارد، پزشک ممکن است از شما بخواهد کپسولی را ببلعید که دوربین کوچکی در آن قرار دارد. دوربین می‌تواند از مجاری گوارشی عکس بگیرد تا پزشک ببیند.

یک آزمایش مبتنی بر DNA به نام واکنش زنجیره ای پلیمراز، که در برخی از مراکز پزشکی موجود است، می تواند باکتری Tropheryma whipplei را در نمونه های بیوپسی یا نمونه های مایع نخاعی تشخیص دهد.

آزمایشات خون. پزشک همچنین ممکن است آزمایش های خون مانند شمارش کامل خون را تجویز کند. آزمایش‌های خون می‌توانند برخی از بیماری‌های مرتبط با بیماری ویپل، به‌ویژه کم‌خونی را که کاهش تعداد گلبول‌های قرمز خون و غلظت کم آلبومین که پروتئینی در خون است را شناسایی کند.

رفتار

درمان بیماری ویپل با آنتی بیوتیک ها به تنهایی یا ترکیبی است که می تواند باکتری های عامل عفونت را از بین ببرد.

درمان طولانی مدت است و معمولاً یک یا دو سال طول می کشد و هدف آن از بین بردن باکتری است. اما تسکین علائم معمولاً خیلی سریعتر اتفاق می افتد، اغلب در یک یا دو هفته اول. اکثر افراد بدون عارضه مغزی یا سیستم عصبی پس از یک دوره کامل آنتی بیوتیک بهبود می یابند.

هنگام انتخاب آنتی‌بیوتیک‌ها، پزشکان اغلب آن‌هایی را انتخاب می‌کنند که عفونت‌های روده کوچک را از بین می‌برند و همچنین از لایه‌ای از بافت اطراف مغز (سد خونی مغزی) عبور می‌کنند. این کار برای از بین بردن باکتری هایی که ممکن است وارد مغز و سیستم عصبی مرکزی شده باشند، انجام می شود.

به دلیل استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها، پزشک باید وضعیت را برای ایجاد مقاومت در برابر داروها تحت نظر داشته باشد. اگر در طول درمان عود کرد، پزشک ممکن است آنتی بیوتیک را تغییر دهد.

درمان برای موارد استاندارد

در بیشتر موارد، درمان بیماری ویپل با دو تا چهار هفته سفتریاکسون یا پنی سیلین که از طریق ورید بازو داده می شود، آغاز می شود. پس از درمان اولیه، احتمالاً یک دوره خوراکی سولفامتوکسازول-تری متوپریم (Bactrim، Septra) را برای یک تا دو سال مصرف خواهید کرد.

عوارض جانبی احتمالی سفتریاکسون و سولفامتوکسازول-تری متوپریم شامل واکنش های آلرژیک، اسهال خفیف یا تهوع و استفراغ است.

داروهای دیگری که در برخی موارد به عنوان جایگزین پیشنهاد شده اند عبارتند از داکسی سایکلین خوراکی (ویبرامایسین، دوریکس و...) همراه با داروی ضد مالاریا هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) که احتمالاً باید یک تا دو سال مصرف کنید.

عوارض جانبی احتمالی داکسی سایکلین شامل از دست دادن اشتها، حالت تهوع، استفراغ و حساسیت به نور خورشید است. هیدروکسی کلروکین ممکن است باعث کاهش اشتها، اسهال، سردرد، گرفتگی معده و سرگیجه شود.

تسکین علائم

علائم باید طی یک تا دو هفته پس از شروع درمان آنتی بیوتیکی بهبود یابد و در عرض حدود یک ماه کاملاً از بین برود.

اما حتی اگر علائم به سرعت بهبود یابد، تست‌های آزمایشگاهی بیشتر ممکن است وجود باکتری را برای دو یا چند سال پس از شروع مصرف آنتی‌بیوتیک نشان دهد. آزمایشات بعدی به پزشک کمک می کند تا تعیین کند چه زمانی می توانید مصرف آنتی بیوتیک را متوقف کنید. نظارت منظم همچنین می تواند ایجاد مقاومت در برابر یک داروی خاص را تشخیص دهد که اغلب با عدم بهبود علائم مشخص می شود.

حتی پس از درمان موفقیت آمیز، بیماری ویپل ممکن است عود کند. پزشکان معمولاً معاینات منظم را توصیه می کنند. اگر عود را تجربه کرده اید، باید درمان آنتی بیوتیکی را تکرار کنید.

مصرف مکمل ها

به دلیل مشکلات جذب مواد مغذی مرتبط با بیماری ویپل، پزشک ممکن است مصرف مکمل های ویتامین و مواد معدنی را برای اطمینان از تغذیه کافی توصیه کند. بدن ممکن است به ویتامین D، اسید فولیک، کلسیم، آهن و منیزیم اضافی نیاز داشته باشد.

آزمایشات بالینی

مطالعاتی را بررسی کنید که درمان‌ها، مداخلات و آزمایش‌های جدید را به عنوان ابزاری برای پیشگیری، تشخیص، درمان یا مدیریت این بیماری آزمایش می‌کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم و نشانه های مشترک بیماری ویپل را دارید، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. بیماری ویپل نادر است و علائم و نشانه‌های آن می‌تواند نشان دهنده سایر اختلالات شایع‌تر باشد، بنابراین تشخیص آن دشوار است. در نتیجه، اغلب در مراحل بعدی تشخیص داده می شود. با این حال، تشخیص زودهنگام خطر عوارض جدی سلامت مرتبط با عدم درمان این بیماری را کاهش می دهد.

اگر پزشک در مورد تشخیص نامطمئن باشد، ممکن است بسته به علائمی که دارید، شما را به یک پزشک متخصص در بیماری های گوارشی یا به متخصص دیگری ارجاع دهد.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

اطلاعاتی که باید از قبل جمع آوری شود

علائم خود را یادداشت کنید، از جمله زمانی که برای اولین بار متوجه آنها شدید و اینکه چگونه ممکن است در طول زمان تغییر کرده یا بدتر شده باشند.

اطلاعات کلیدی پزشکی خود را یادداشت کنید، از جمله سایر بیماری هایی که در آنها تشخیص داده شده است و نام همه داروها، ویتامین ها و مکمل هایی که مصرف می کنید.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله تغییرات اخیر یا عوامل استرس زا در زندگی خود را یادداشت کنید. این عوامل می توانند با علائم و نشانه های گوارشی مرتبط باشند.

در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. کسی که شما را همراهی می‌کند، ممکن است چیزی را که از دست داده اید یا فراموش کرده اید به خاطر بیاورد.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید. ایجاد فهرست سوالات از قبل می تواند کمک کند از زمان خود با پزشک بهترین استفاده را ببرید.

برای علائم و نشانه های مشترک بیماری ویپل، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت وضعیت من چیست؟

آیا دلایل احتمالی دیگری برای وضعیت من وجود دارد؟

چه آزمایش های تشخیصی نیاز دارم؟

چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

من شرایط پزشکی دیگری دارم. چگونه آنها را با هم مدیریت کنم؟

چه مدت باید دارو مصرف کنم؟

آیا در معرض خطر عوارض ناشی از این وضعیت هستم؟

آیا در خطر عود هستم؟

هر چند وقت یکبار برای معاینه باید مراجعه کنم؟

آیا باید رژیم غذایی خود را تغییر دهم؟

آیا باید مکمل های غذایی مصرف کنم؟

آیا تغییراتی در سبک زندگی وجود دارد که بتوانم برای کاهش یا مدیریت علائمم ایجاد کنم؟

از پرسیدن هر سوال دیگری که دارید دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

دکتری که شما را برای بیماری احتمالی ویپل ویزیت می‌کند، احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، از جمله:

علائم چیست و چه زمانی متوجه آنها شدید؟

آیا علائم با گذشت زمان بدتر شده است؟

آیا علائم معمولاً بعد از غذا بدتر می شود؟

آیا بدون تلاش وزن کم کرده اید؟

مفاصل شما درد می کند؟

آیا احساس ضعف یا خستگی می کنید؟

آیا در تنفس مشکل دارید یا سرفه دارید؟

آیا دچار گیجی یا مشکلات حافظه شده اید؟

آیا متوجه مشکلاتی در چشم یا بینایی خود شده اید؟

آیا کسی از نزدیکان شما اخیراً علائم مشابهی داشته است؟

آیا با شرایط پزشکی دیگری، از جمله آلرژی غذایی، تشخیص داده شده اید؟

آیا سابقه خانوادگی اختلالات روده یا سرطان روده بزرگ دارید؟

چه داروهایی از جمله داروهای تجویزی و بدون نسخه، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل ها را مصرف می کنید؟

آیا به دارویی حساسیت دارید؟