تاریخچه پزشکی و سفر

پزشک احتمالاً بر اساس علائم و سابقه پزشکی و سفر مشکوک به تب حصبه می شود. تشخیص معمولاً با شناسایی سالمونلا تیفی در کشت خون یا سایر مایعات یا بافت بدن تأیید می شود.

کشت مایع بدن یا بافت

برای کشت، نمونه کوچکی از خون، مدفوع، ادرار یا مغز استخوان، روی یک محیط مخصوص قرار داده می‌شود که رشد باکتری‌ها را تشویق می‌کند. کشت زیر میکروسکوپ برای وجود باکتری تیفوئید بررسی می‌شود. کشت مغز استخوان اغلب حساس ترین آزمایش برای سالمونلا تیفی است.

اگرچه انجام آزمایش کشت رایج‌ترین آزمایش تشخیصی است، آزمایش‌های دیگری ممکن است برای تأیید عفونت مشکوک به تب حصبه استفاده شود، مانند آزمایشی برای تشخیص آنتی‌بادی‌های باکتری تیفوئید در خون یا آزمایشی که DNA تیفوئید را در خون بررسی می‌کند.

رفتار

آنتی بیوتیک درمانی تنها درمان موثر برای تب تیفوئید است.

آنتی بیوتیک هایی که معمولاً تجویز می شوند

آنتی بیوتیک هایی که معمولاً تجویز می شوند، عبارتند از:

سیپروفلوکساسین (سیپرو). پزشکان اغلب این را برای بزرگسالانی که باردار نیستند تجویز می کنند. یک داروی مشابه دیگر به نام افلوکساسین نیز ممکن است استفاده شود. متأسفانه، بسیاری از باکتری‌های سالمونلا تیفی دیگر به آنتی‌بیوتیک‌هایی از این نوع، به‌ویژه سویه‌هایی که در جنوب شرقی آسیا یافت می‌شوند، حساس نیستند.

آزیترومایسین (زیتروماکس). اگر فردی قادر به مصرف سیپروفلوکساسین نباشد یا باکتری ها به سیپروفلوکساسین مقاوم باشند، ممکن است از این روش استفاده شود.

سفتریاکسون. این آنتی بیوتیک تزریقی جایگزینی برای عفونت های پیچیده تر یا جدی تر و برای افرادی است که ممکن است کاندید سیپروفلوکساسین نباشند، مانند کودکان.

این داروها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند و استفاده طولانی مدت می تواند منجر به ایجاد باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک شود.

مشکلات مربوط به مقاومت آنتی بیوتیکی

در گذشته داروی انتخابی کلرامفنیکل بود. پزشکان به دلیل عوارض جانبی، میزان بالای زوال سلامت پس از یک دوره بهبود (عود) و مقاومت گسترده باکتریایی، دیگر معمولاً از آن استفاده نمی کنند.

در واقع، باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک به ویژه در کشورهای در حال توسعه رایج تر می شوند. در سالهای اخیر، سالمونلا تیفی به تری متوپریم- سولفامتوکسازول، آمپی سیلین و سیپروفلوکساسین نیز مقاوم است.

سایر درمان ها

درمان های دیگر عبارتند از:

نوشیدن مایعات. این به جلوگیری از کم آبی ناشی از تب و اسهال طولانی مدت کمک می کند. اگر به شدت دچار کم آبی هستید، ممکن است نیاز به دریافت مایعات از طریق ورید (داخل وریدی) داشته باشید.

عمل جراحی. اگر روده پاره شد، برای ترمیم سوراخ به جراحی نیاز خواهید داشت.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر اخیراً از مسافرت به خارج برگشته اید و علائم خفیفی مشابه علائم تب حصبه دارید، با پزشک خود تماس بگیرید. اگر علائم شدید است، به اورژانس بروید یا با  شماره اورژانس تماس بگیرید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

اطلاعاتی که باید از قبل جمع آوری شود

محدودیت های قبل از قرار ملاقات. در زمان تعیین وقت، بپرسید که آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید در زمان منتهی به بازدید خود رعایت کنید. پزشک نمی‌تواند تب حصبه را بدون آزمایش خون تأیید کند و ممکن است اقداماتی را برای کاهش خطر انتقال یک بیماری مسری احتمالی به دیگران توصیه کند.

تاریخچه علائم علائمی را که تجربه می کنید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.

مواجهه اخیر با منابع احتمالی عفونت. آماده باشید تا سفرهای بین المللی را با جزئیات توصیف کنید، از جمله کشورهایی که بازدید کرده اید و تاریخ هایی که سفر کرده اید.

تاریخچه پزشکی. فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و هر گونه دارو، ویتامین یا مکملی که مصرف می کنید، تهیه کنید. پزشک همچنین باید تاریخچه واکسیناسیون شما را بداند.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید. سوالات خود را از قبل یادداشت کنید تا بتوانید از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.

برای تب حصبه، سوالات احتمالی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

علل احتمالی علائم من چیست؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

آیا درمان هایی برای کمک به بهبودی من در دسترس است؟

من مشکلات سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم این شرایط را با هم مدیریت کنم؟

انتظار دارید بهبودی کامل چقدر طول بکشد؟

چه زمانی می توانم به محل کار یا مدرسه برگردم؟

آیا من در معرض خطر عوارض طولانی مدت تب حصبه هستم؟

از پرسیدن هر سوال مرتبط دیگری که دارید دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد. برای پاسخ دادن به آنها آماده باشید. ممکن است بپرسد:

علائم چیست و چه زمانی شروع شد؟

آیا علائم بهتر یا بدتر شده است؟

آیا علائم برای مدت کوتاهی بهتر شد و سپس برگشت؟

آیا اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید؟

آیا قبل از سفر واکسن های خود را به روز کردید؟

آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟

آیا در حال حاضر دارویی مصرف می کنید؟