عواقب عاطفه کاذب (PBA) معمولاً در طی یک ارزیابی عصبی تشخیص داده می شود. متخصصانی که می‌توانند PBA را تشخیص دهند عبارتند از متخصصین داخلی، روانشناس اعصاب، متخصص مغز و اعصاب و روانپزشک.

 

PBA اغلب به اشتباه به عنوان افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلال اضطراب فراگیر، اسکیزوفرنی، یک اختلال شخصیت و صرع تشخیص داده می شود. برای کمک به پزشک خود در تشخیص اینکه آیا PBA دارید یا خیر، جزئیات خاصی را در مورد فوران عاطفی خود به اشتراک بگذارید.

 

 

رفتار

هدف از درمان عاطفه کاذب (PBA) کاهش شدت و فراوانی طغیان‌های هیجانی است. گزینه های دارویی عبارتند از:

داروهای ضد افسردگی. داروهای ضد افسردگی، مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای (TCAs) و مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs)، می توانند به کاهش دفعات و شدت دوره های PBA کمک کنند. داروهای ضد افسردگی برای درمان PBA معمولاً با دوزهای کمتر از داروهای مورد استفاده برای درمان افسردگی تجویز می شوند.

دکسترومتورفان هیدروبرومید و کینیدین سولفات (Nuedexta). این تنها دارویی است که توسط سازمان غذا و دارو تایید شده است که به طور خاص برای درمان PBA طراحی شده است. یک مطالعه بر روی افراد مبتلا به ام اس و ALS نشان داد که افرادی که این دارو را مصرف می‌کنند، فقط نیمی از افراد مصرف‌کننده دارونما، خنده و گریه داشتند.

پزشک با در نظر گرفتن عوارض جانبی احتمالی دارو و سایر شرایطی که دارید و داروهایی که استفاده می‌کنید، کمک می کند تا بهترین درمان را برای خود انتخاب کنید.

 

یک کاردرمانگر همچنین می‌تواند کمک کند تا با وجود PBA، راه‌هایی برای تکمیل وظایف روزمره ایجاد کنید.

مقابله و حمایت

زندگی با عاطفه کاذب (PBA) می تواند شرم آور و استرس زا باشد. این ممکن است کمک کند که به خانواده، دوستان و همکاران توضیح دهید که این وضعیت چگونه بر شما تأثیر می گذارد و آنها از رفتار شما متعجب یا گیج نشوند.

 

صحبت با سایر افرادی که PBA دارند نیز ممکن است کمک کند احساس کنید درک شده‌اید و فرصتی می‌دهد تا نکاتی را برای مقابله با این عارضه بحث کنید.

 

برای کنار آمدن با یک قسمت:

حواس خود را پرت کنید.

نفس های آهسته و عمیق بکشید.

بدن خود را آرام کنید.

موقعیت خود را تغییر دهید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

آنچه می توانید انجام دهید

یک دفترچه یادداشت علائم داشته باشید. از یک دفترچه برای یادداشت جزئیات در مورد طغیان عاطفی خود استفاده کنید. آیا طغیان داوطلبانه بود؟ چقدر طول کشید؟ نامناسب بود؟ آیا محرکی برای طغیان وجود داشت؟ آیا طغیان منعکس کننده احساسات شما در آن زمان بود؟ آیا طغیان ها باعث ایجاد مشکل در روابط اجتماعی تان می شود؟

اطلاعات کلیدی را آماده کنید. برای بحث در مورد هر گونه استرس مهم یا تغییرات اخیر زندگی آماده باشید. همچنین فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها، گیاهان دارویی و مکمل هایی که مصرف می کنید، ایجاد کنید. اگر ارزیابی های قبلی و نتایج آزمایش رسمی را دارید، همراه داشته باشید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

آماده پاسخگویی به سوالاتی باشید که ممکن است پزشک بپرسد، از جمله:

آیا به راحتی گریه می کنید؟

آیا به راحتی سرگرم می شوید یا به چیزهایی که واقعا خنده دار نیستند می خندید؟

آیا خنده اغلب به گریه تبدیل می شود؟

آیا می توانید گریه یا خنده خود را کنترل کنید؟ آیا در سرکوب واکنش های عاطفی مشکل دارید؟

آیا واکنش های احساسی را تجربه می کنید که گاهی اغراق آمیز یا نامناسب هستند؟

آیا طغیان های عاطفی تان منعکس کننده آن چیزی است که در آن زمان احساس می کنید؟

آیا از گذراندن وقت با دیگران اجتناب می کنید زیرا نگران هستید که یک طغیان عاطفی داشته باشید؟

آیا علائم یا نشانه های افسردگی یا سایر اختلالات خلقی را دارید؟