آزمایش‌ها و روش‌های مورد استفاده برای تشخیص عفونت‌های دستگاه ادراری عبارتند از:

آنالیز نمونه ادرار. پزشک ممکن است نمونه ادرار را برای تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی بخواهد تا گلبول های سفید، گلبول های قرمز یا باکتری ها را جستجو کند. برای جلوگیری از آلودگی احتمالی نمونه، ممکن است دستور داده شود که ابتدا ناحیه تناسلی خود را با یک پد ضد عفونی کننده پاک کنید و ادرار را در وسط جریان جمع آوری کنید.

رشد باکتری های دستگاه ادراری. در آزمایشگاه تجزیه و تحلیل آزمایشگاهی ادرار گاهی اوقات با کشت ادرار دنبال می شود. این آزمایش به پزشک می گوید که چه باکتری هایی باعث عفونت می‌شوند و کدام داروها موثرتر هستند.

ایجاد تصاویری از دستگاه ادراری. اگر دچار عفونت‌های مکرر می‌شوید که پزشک فکر می‌کند ممکن است ناشی از یک ناهنجاری در دستگاه ادراری باشد، ممکن است یک سونوگرافی، یک توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن یا تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) انجام دهید. پزشک همچنین ممکن است از رنگ کنتراست برای برجسته کردن ساختارهای دستگاه ادراری استفاده کند.

استفاده از یک اسکوپ برای دیدن داخل مثانه. اگر عفونت ادراری مکرر دارید، پزشک ممکن است با استفاده از یک لوله بلند و نازک با عدسی (سیستوسکوپ)، سیستوسکوپی را انجام دهد تا داخل مجرای ادرار و مثانه را ببیند. سیستوسکوپ در مجرای ادرار وارد می شود و به مثانه منتقل می شود.

رفتار

آنتی بیوتیک ها معمولا خط اول درمان عفونت های دستگاه ادراری هستند. اینکه کدام داروها و برای چه مدت تجویز می شوند به وضعیت سلامتی و نوع باکتری موجود در ادرار بستگی دارد.

 

 

عفونت ساده

داروهایی که معمولاً برای UTI های ساده توصیه می شوند، عبارتند از:

تری متوپریم/سولفامتوکسازول (Bactrim، Septra، و غیره)

فسفومایسین (مونورول)

نیتروفورانتوئین (Macrodantin، Macrobid)

سفالکسین (کفلکس)

سفتریاکسون

گروهی از داروهای آنتی بیوتیکی که به نام فلوروکینولون ها شناخته می شوند - مانند سیپروفلوکساسین ، لووفلوکساسین و سایرین- معمولاً برای عفونت های ادراری ساده توصیه نمی شوند، زیرا خطرات این داروها عموماً از مزایای درمان عفونت های ادراری بدون عارضه بیشتر است. در برخی موارد، مانند عفونت مجاری ادراری پیچیده یا عفونت کلیه، اگر گزینه‌های درمانی دیگری وجود نداشته باشد، پزشک ممکن است یک داروی فلوروکینولون تجویز کند.

 

اغلب، علائم عفونت ادراری ظرف چند روز پس از شروع درمان برطرف می شود. اما ممکن است لازم باشد آنتی بیوتیک را برای یک هفته یا بیشتر ادامه دهید. کل دوره آنتی بیوتیک را طبق دستور مصرف کنید.

 

برای یک عفونت ادراری بدون عارضه که زمانی اتفاق می‌افتد که سالم هستید، پزشک ممکن است دوره کوتاه‌تری از درمان مانند مصرف یک تا سه روز آنتی‌بیوتیک را توصیه کند. اما اینکه آیا این دوره کوتاه درمان برای درمان عفونت کافی است یا خیر بستگی به علائم خاص و سابقه پزشکی دارد.

 

پزشک همچنین ممکن است یک داروی ضد درد (مسکن) تجویز کند که مثانه و مجرای ادرار را بی‌حس می‌کند تا سوزش هنگام ادرار را کاهش دهد، اما درد معمولاً بلافاصله پس از شروع آنتی‌بیوتیک تسکین می‌یابد.

عفونت های مکرر

اگر به طور مکرر عفونت ادراری دارید، پزشک ممکن است توصیه های درمانی خاصی را انجام دهد، مانند:

آنتی بیوتیک با دوز کم، در ابتدا برای شش ماه اما گاهی اوقات طولانی تر

خود تشخیصی و درمان، اگر با پزشک خود در تماس باشید

اگر عفونت های شما مربوط به فعالیت جنسی باشد، یک دوز واحد آنتی بیوتیک بعد از مقاربت جنسی

اگر یائسه هستید، استروژن درمانی واژن

 

 

عفونت شدید

برای عفونت ادراری شدید، ممکن است نیاز به درمان با آنتی بیوتیک های داخل وریدی در بیمارستان داشته باشید.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

عفونت‌های دستگاه ادراری می‌توانند دردناک باشند، اما تا زمانی که آنتی‌بیوتیک‌ها عفونت را درمان کنند، می‌توانید اقدامات لازم را برای کاهش ناراحتی خود انجام دهید. این نکات را دنبال کنید:

نوشیدن مقدار زیادی آب. آب به رقیق شدن ادرار و دفع باکتری ها کمک می کند.

از نوشیدنی هایی که ممکن است مثانه را تحریک کنند، خودداری کنید. از قهوه و نوشابه های حاوی آب مرکبات یا کافئین تا زمانی که عفونت برطرف نشده است خودداری کنید. آنها می توانند مثانه را تحریک کنند و تمایل مکرر یا فوری به ادرار کردن را تشدید کنند.

از پد حرارتی استفاده کنید. برای به حداقل رساندن فشار یا ناراحتی مثانه، یک پد گرم، اما نه داغ، روی شکم خود قرار دهید.

 

 

طب جایگزین

بسیاری از مردم برای جلوگیری از عفونت ادراری، آب زغال اخته می نوشند. نشانه هایی وجود دارد که محصولات زغال اخته، به شکل آب یا قرص، ممکن است خاصیت مبارزه با عفونت داشته باشند. محققان به بررسی توانایی آب زغال اخته برای جلوگیری از عفونت های ادراری ادامه می دهند، اما نتایج قطعی نیستند.

 

اگر از نوشیدن آب زغال اخته لذت می برید و احساس می کنید که در پیشگیری از عفونت ادراری کمک می‌کند، ضرر کمی دارد، اما مراقب کالری آن باشید. برای اکثر مردم، نوشیدن آب زغال اخته بی خطر است، اما برخی از افراد ناراحتی معده یا اسهال را گزارش می کنند.

 

با این حال، اگر از داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین استفاده می کنید، آب زغال اخته ننوشید.

 

 

آماده شدن برای قرار ملاقات

پزشک خانواده می تواند اکثر عفونت های دستگاه ادراری را درمان کند. اگر عود مکرر یا عفونت مزمن کلیه دارید، ممکن است برای ارزیابی به یک دکتر متخصص در اختلالات ادراری (اورولوژیست) یا اختلالات کلیوی (نفرولوژیست) ارجاع داده شوید.

 

 

آنچه می توانید انجام دهید

برای آماده شدن برای قرار ملاقات:

از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند جمع آوری نمونه ادرار.

به علائم خود توجه داشته باشید، حتی اگر مطمئن نیستید که مربوط به UTI هستند.

فهرستی از تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید تهیه کنید.

سوالاتتان را برای پرسیدن از دکتر بنویسید.

 

 

برای UTI، سوالات اساسی که باید از پزشک بپرسید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم و نشانه های من چیست؟

آیا دلایل احتمالی دیگری وجود دارد؟

آیا برای تایید تشخیص به آزمایش نیاز دارم؟

به نظر شما چه عواملی ممکن است در UTI من نقش داشته باشد؟

چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

اگر اولین درمان جواب نداد، بعد چه چیزی را توصیه می کنید؟

آیا من در معرض خطر عوارض ناشی از این وضعیت هستم؟

خطر تکرار این مشکل چیست؟

چه اقداماتی می توانم انجام دهم تا خطر عود را کاهش دهم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

اگر در طول قرار ملاقات سوالی برایتان پیش آمد، از پرسیدن دریغ نکنید.

 

 

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال خواهد پرسید، از جمله:

اولین بار چه زمانی متوجه علائم خود شدید؟

آیا در گذشته برای عفونت مثانه یا کلیه تحت درمان قرار گرفته اید؟

شدت ناراحتی شما چقدر است؟

چند بار در روز ادرار می کنید؟

آیا علائم با ادرار کردن برطرف می شود؟

آیا کمردرد دارید؟

آیا تب داشته اید؟

آیا متوجه ترشحات واژن یا خون در ادرار خود شده اید؟

آیا از نظر جنسی فعال هستید؟

آیا از پیشگیری از بارداری استفاده می کنید؟

آیا ممکن است باردار باشید؟

آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟

آیا تا به حال از کاتتر استفاده کرده اید؟