تشخیص سرطان روده کوچک دشوار است. به همین دلیل، افرادی که مشکوک به سرطان روده کوچک هستند، اغلب تحت آزمایش‌ها و روش‌های متعددی قرار می‌گیرند تا محل سرطان را شناسایی کنند یا سرطان را رد کنند.

تست های تصویربرداری

آزمایش‌های تصویربرداری از ماشین‌هایی برای ایجاد تصاویری از بدن استفاده می‌کنند تا نشانه‌های سرطان روده کوچک را جستجو کنند. تست های تصویربرداری مورد استفاده برای تشخیص سرطان روده کوچک عبارتند از:

سی تی

ام آر آی

توموگرافی گسیل پوزیترون (PET)

عکسبرداری با اشعه ایکس از دستگاه گوارش فوقانی و روده کوچک پس از نوشیدن محلول حاوی باریم (سری دستگاه گوارش فوقانی با پیگیری روده کوچک)

اسکن های پزشکی هسته ای، که از مقدار کمی ردیاب رادیواکتیو برای بهبود تست های تصویربرداری استفاده می کنند

آزمایش هایی برای دیدن داخل روده کوچک

آزمایشات آندوسکوپی شامل قرار دادن دوربین در داخل روده کوچک است تا پزشک بتواند دیواره های داخلی را بررسی کند. آزمایشات آندوسکوپی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

آندوسکوپی فوقانی

آندوسکوپی کپسولی که گاهی به آن دوربین قرص نیز می گویند

انتروسکوپی تک بالن

انتروسکوپی دوبالون

انتروسکوپی اسپیرال

آزمایش‌های آندوسکوپی، به غیر از آندوسکوپی کپسولی، به پزشکان اجازه می‌دهد تا ابزارهای ویژه‌ای را به روده کوچک منتقل کنند تا نمونه‌های بافت را برای آزمایش خارج کنند.

عمل جراحی

گاهی اوقات سرطان های روده کوچک در مکان هایی قرار می گیرند که تشخیص آنها با آزمایش های دیگر بسیار دشوار است. در این موارد، پزشک ممکن است جراحی را برای بررسی روده کوچک و ناحیه اطراف آن از نظر علائم سرطان توصیه کند.

جراحی می تواند شامل یک برش بزرگ در شکم باشد (لاپاراتومی)، یا می تواند شامل چندین برش کوچک باشد (لاپاراسکوپی).

در طول لاپاراسکوپی، جراح ابزارهای جراحی مخصوص را از طریق برش ها و همچنین یک دوربین فیلمبرداری عبور می دهد. دوربین به جراح اجازه می دهد تا ابزارها را هدایت کند و داخل شکم را ببیند.

رفتار

درمان سرطان روده کوچک به نوع سرطان و مرحله آن بستگی دارد. گزینه ها ممکن است شامل موارد زیر باشد:

عمل جراحی. جراحان در صورت امکان تمام سرطان روده کوچک را حذف می کنند. اگر سرطان قسمت کوچکی از روده کوچک را تحت تاثیر قرار دهد، جراحان ممکن است تنها آن بخش را بردارند و دوباره به انتهای بریده روده بپیوندند. در برخی موارد، ممکن است لازم باشد تمام روده کوچک برداشته شود.

اگر سرطان روده کوچک قابل برداشتن نباشد، جراحان ممکن است بای پس را برای رفع انسداد روده کوچک انجام دهند.

شیمی درمانی. شیمی درمانی از داروهای قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. شیمی درمانی معمولاً شامل ترکیبی از داروهایی است که سلول های سریع رشد از جمله سلول های سرطانی را از بین می برد. این دارو معمولاً از طریق ورید بازو تزریق می شود، اما می تواند به شکل قرص نیز باشد.

برای سرطان روده کوچک، در صورت وجود خطر بازگشت سرطان، ممکن است شیمی درمانی پس از جراحی توصیه شود. برای سرطان پیشرفته، شیمی درمانی ممکن است به تسکین علائم و نشانه ها کمک کند.

درمان دارویی هدفمند. درمان‌های دارویی هدفمند بر نقاط ضعف خاص موجود در سلول‌های سرطانی تمرکز دارند. با مسدود کردن این نقاط ضعف، درمان‌های دارویی هدفمند می‌توانند باعث مرگ سلول‌های سرطانی شوند. داروهای هدفمند ممکن است برای انواع خاصی از سرطان روده کوچک، از جمله تومور استرومایی دستگاه گوارش (GIST) و لنفوم استفاده شود.

ایمونوتراپی. ایمونوتراپی یک درمان دارویی است که به سیستم ایمنی بدن کمک می کند تا با سرطان مبارزه کند. سیستم ایمنی بدن ممکن است به سرطان حمله نکند زیرا سلول های سرطانی پروتئین هایی تولید می کنند که سلول های سیستم ایمنی را کور می کنند. ایمونوتراپی با تداخل در این فرآیند عمل می‌کند. اگر آزمایش نشان دهد سلول های سرطانی ممکن است به این نوع درمان پاسخ دهند، ایمونوتراپی ممکن است گزینه ای برای سرطان پیشرفته روده کوچک باشد.

مقابله و حمایت

با گذشت زمان، آنچه کمک می کند تا با عدم قطعیت و ناراحتی ناشی از تشخیص سرطان روده کوچک کنار بیایید، خواهید یافت. تا آن زمان، ممکن است موارد زیر به شما کمک کند:

در مورد سرطان روده کوچک به اندازه کافی بیاموزید تا در مورد مراقبت خود تصمیم بگیرید. از پزشک در مورد سرطان خود، از جمله نتایج آزمایش، گزینه های درمانی و در صورت تمایل، پیش آگهی خود بپرسید. اگر در مورد سرطان روده کوچک اطلاعات بیشتری کسب کنید، ممکن است در تصمیم گیری برای درمان اطمینان بیشتری پیدا کنید.

دوستان و خانواده را نزدیک نگه دارید. قوی نگه داشتن روابط نزدیک کمک می کند تا با سرطان روده کوچک خود مقابله کنید. دوستان و خانواده می توانند حمایت عملی مورد نیاز را ارائه دهند، مانند کمک به مراقبت از خانه تان، اگر در بیمارستان هستید و وقتی احساس می کنید تحت تأثیر سرطان هستید، آنها می توانند به عنوان حمایتگر عاطفی عمل کنند.

کسی را پیدا کنید که با او صحبت کنید. شنونده خوبی پیدا کنید که مایل باشد به صحبت های شما درباره امیدها و ترس هایتان گوش دهد. این ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. نگرانی و درک یک مشاور، مددکار اجتماعی پزشکی، فرد روحانی یا گروه حمایت از سرطان نیز ممکن است مفید باشد.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائمی دارید که شما را نگران می کند، با پزشک خود قرار ملاقات بگذارید. اگر پزشک مشکوک به سرطان باشد، ممکن است به متخصص ارجاع دهید.

در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

هنگامی که قرار ملاقات می گذارید، از قبل بپرسید که آیا کاری وجود دارد که باید انجام دهید، مانند ناشتا بودن قبل از انجام یک آزمایش خاص. فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم ، از جمله علائمی که به نظر می رسد بی ارتباط با دلیل قرار ملاقات باشد.

اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس های عمده، تغییرات اخیر زندگی و سابقه پزشکی خانوادگی

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوزها

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

در نظر بگیرید که یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را بیاورید تا کمک کند اطلاعاتی که داده می‌شود، به خاطر بسپارید.

برای سرطان روده کوچک، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

چه چیزی احتمالاً باعث علائم من می شود؟

به غیر از محتمل ترین علت، دلایل احتمالی دیگر برای علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

بهترین اقدام چیست؟

جایگزین های درمان اولیه ای که پیشنهاد می کنید چیست؟

من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

آیا محدودیت هایی وجود دارد که باید رعایت کنم؟

آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟

آیا بروشور یا موارد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم داشته باشم؟ چه وب سایت هایی را پیشنهاد می‌کنید؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً چندین سؤال می پرسد، مانند:

علائم از چه زمانی شروع شد؟

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

علائم چقدر شدید است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بدتر می کند؟