سندرم کبدی ریوی (hep-uh-toe-POOL-moe-nar-e) یک بیماری غیرشایع است که ریه های افراد مبتلا به بیماری پیشرفته کبدی را تحت تاثیر قرار می دهد. سندرم کبدی ریوی ناشی از انبساط (گشاد شدن) و افزایش تعداد رگ های خونی در ریه ها است که جذب مناسب اکسیژن را برای گلبول های قرمز دشوار می‌کند. این باعث می‌شود ریه‌ها نتوانند مقادیر کافی اکسیژن را به بدن برسانند که منجر به سطوح پایین اکسیژن (هیپوکسمی) می‌شود.

 

دقیقاً چگونگی ارتباط بیماری کبد با وضعیت ریه هنوز مشخص نیست. پیوند کبد تنها راه درمان سندرم کبدی ریوی است.

 

علائم

اکثر افراد مبتلا به سندرم کبدی ریوی هیچ علامتی ندارند. در صورت بروز، علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تنگی نفس، به خصوص هنگام نشستن یا ایستادن

 

چاق شدن انگشتان، که در آن نوک انگشتان باز شده و گردتر از حد معمول می شوند

 

شکستگی عروق زیر پوست (آنژیوم عنکبوتی)

 

کبودی لب و پوست (سیانوز)

 

 

علل

 

سندرم کبدی ریوی زمانی ایجاد می‌شود که رگ‌های خونی داخل و اطراف ریه‌ها گشاد می‌شوند، که بر میزان اکسیژنی که از ریه‌ها به جریان خون منتقل می‌شود، تأثیر می‌گذارد. علت این ناهنجاری هنوز نامشخص است و ناشناخته است که چرا برخی از افراد مبتلا به بیماری کبدی به سندرم کبدی ریوی مبتلا می شوند در حالی که برخی دیگر اینگونه نیستند.