بیماری بافت همبند مختلط (MCTD) دارای علائم و نشانه های ترکیبی از اختلالات است - در درجه اول لوپوس، اسکلرودرمی و پلی میوزیت. بسیاری از افراد مبتلا به این بیماری غیر معمول به سندرم شوگرن نیز مبتلا هستند. به همین دلیل، MCTD گاهی اوقات یک بیماری همپوشانی نامیده می شود.

 

در بیماری بافت همبند مختلط، علائم بیماری های جداگانه معمولاً به یکباره ظاهر نمی شوند. در عوض، آنها در طی چند سال رخ می دهند که می تواند تشخیص را پیچیده کند.

 

علائم و نشانه های اولیه اغلب دست ها را درگیر می کند. انگشتان ممکن است پف کرده و نوک انگشتان اغلب در پاسخ به قرار گرفتن در معرض سرما سفید و بی حس می‌شوند. در مراحل بعدی، برخی از اندام ها - مانند ریه ها، قلب و کلیه ها - می توانند تحت تأثیر قرار گیرند.

 

هیچ درمانی برای بیماری بافت همبند مختلط وجود ندارد. درمان بستگی به شدت بیماری و اندام های درگیر دارد.

 

علائم

نشانه های اولیه بیماری بافت همبند مختلط می تواند شامل موارد زیر باشد:

 

احساس عمومی ناخوشی. این می تواند شامل افزایش خستگی و تب خفیف باشد.

 

سردی و بی حسی انگشتان دست یا پا (پدیده رینود). در پاسخ به سرما یا استرس، انگشتان دست یا پا ممکن است سفید و سپس ارغوانی شوند. پس از گرم شدن، انگشتان دست یا پا قرمز می شوند.

انگشتان یا دست های متورم. برخی افراد دچار تورم انگشتان دست هستند.

 

درد عضلات و مفاصل. مفاصل می توانند ملتهب و متورم شوند و تغییر شکل دهند، مشابه آنچه در آرتریت روماتوئید رخ می دهد.

 

کهیر. لکه‌های قرمز یا قهوه‌ای مایل به قرمز می‌توانند روی بند انگشتان ظاهر شوند.

 

 

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

 

اگر علائم و نشانه هایی دارید که در برنامه روزانه تان اختلال ایجاد می کند - به خصوص اگر لوپوس یا بیماری بافت همبند دیگری تشخیص داده شده باشد، به پزشک مراجعه کنید.

 

 

علل

 

بیماری بافت همبند مختلط یک اختلال خود ایمنی است، اگرچه علت آن مشخص نیست. در اختلالات خودایمنی، سیستم ایمنی - مسئول مبارزه با بیماری - به اشتباه به سلول های سالم حمله می کند.

 

در بیماری های بافت همبند، سیستم ایمنی بدن به فیبرهایی حمله می کند که چارچوب و پشتیبانی بدن را فراهم می کنند. برخی از افراد مبتلا به بیماری بافت همبند مخلتط، سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. اما نقش ژنتیک در این بیماری نامشخص است.

 

 

عوامل خطر

 

بیماری بافت همبند مخلوط می تواند در افراد در هر سنی رخ دهد. با این حال، به نظر می رسد که در زنان زیر 50 سال شایع ترین است.

 

 

عوارض

 

بیماری بافت همبند مختلط می تواند منجر به عوارض جدی شود که برخی از آنها می توانند کشنده باشند. عوارض عبارتند از:

فشار خون بالا در ریه ها (فشار خون ریوی). این وضعیت عامل اصلی مرگ و میر در افراد مبتلا به بیماری بافت همبند مختلط است.

 

بیماری بینابینی ریه. این گروه بزرگ از اختلالات می تواند باعث ایجاد زخم در ریه ها شود که بر توانایی تنفس تأثیر می گذارد.

 

بیماری قلبی. قسمت هایی از قلب می تواند بزرگ شود یا التهاب در اطراف قلب ایجاد شود. نارسایی قلبی ممکن است رخ دهد.

 

آسیب کلیه. حدود یک چهارم افراد مبتلا به بیماری بافت همبند مختلط دچار مشکلات کلیوی می شوند، درگیری کلیه معمولاً خفیف است، اما می تواند منجر به نارسایی کلیه شود.

 

آسیب دستگاه گوارش. معمولاً بیماری بافت همبند مختلط بر دستگاه گوارش تأثیر می گذارد. ممکن است درد شکم و مشکلات بلع و هضم غذا داشته باشید.

 

کم خونی. حدود 75 درصد از افراد مبتلا به بیماری بافت همبند مختلط کم خونی فقر آهن دارند.

 

مرگ بافت. افراد مبتلا به بیماری رینود شدید ممکن است دچار قانقاریا در انگشتان دست شوند.

 

از دست دادن شنوایی. در یک مطالعه کوچک، کاهش شنوایی در تقریبا نیمی از بیماران مبتلا به بیماری بافت همبند مختلط گزارش شد. برای درک این ارتباط به تحقیقات بیشتری نیاز است.

 

آسیب عصبی. سندرم شوگرن می‌تواند بر عصبی که احساس را از صورت به مغز منتقل می‌کند (عصب سه قلو) تأثیر بگذارد. اگر به نورالژی سه قلو مبتلا هستید، حتی تحریک خفیف صورت - مانند مسواک زدن دندان ها یا آرایش کردن - می تواند باعث درد شدید شود.