در طول معاینه فیزیکی، پزشک ممکن است شما را از نظر دست‌های متورم و مفاصل دردناک و متورم بررسی کند. همچنین ممکن است برای بررسی وجود آنتی بادی خاصی که با بیماری بافت همبند مختلط مرتبط است به آزمایش خون نیاز داشته باشید.

رفتار

هیچ درمانی برای بیماری بافت همبند مختلط وجود ندارد. دارو می تواند به مدیریت علائم و نشانه ها کمک کند.

نوع داروی تجویز شده به شدت بیماری و علائم بستگی دارد. داروها می توانند شامل موارد زیر باشند:

کورتیکواستروئیدها. داروهایی مانند پردنیزون (Deltasone، Rayos) می توانند به جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به سلول های سالم و سرکوب التهاب کمک کنند. عوارض جانبی کورتیکواستروئیدها می تواند شامل نوسانات خلقی، افزایش وزن، قند خون بالا، افزایش فشار خون، ضعیف شدن استخوان ها و آب مروارید باشد.

داروهای ضد مالاریا هیدروکسی کلروکین (Plaquenil). می تواند بیماری خفیف بافت همبند مختلط را درمان کند و ممکن است از شعله ور شدن آن جلوگیری کند.

مسدود کننده های کانال کلسیم. این دسته از داروها، از جمله نیفدیپین (Adalat CC، Procardia) و آملودیپین (Norvasc)، که به شل شدن عضلات در دیواره رگ‌های خونی کمک می‌کنند، ممکن است برای درمان پدیده رینود استفاده شوند.

سایر داروهای سرکوب کننده ایمنی. پزشک ممکن است داروهای دیگری را بر اساس علائم و نشانه‌ها تجویز کند. به عنوان مثال، اگر آنها مشابه لوپوس هستند، پزشک ممکن است داروهایی را که معمولاً برای افراد مبتلا به لوپوس تجویز می شود، توصیه کند.

داروهای فشار خون ریوی (Bosentan (Tracleer یا سیلدنافیل (Revatio، Viagra) ممکن است تجویز شود.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

راه های دیگر برای کنترل علائم بیماری بافت همبند مختلط عبارتند از:

داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی. این داروها، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB) یا ناپروکسن سدیم (Aleve)، ممکن است به تسکین درد و التهاب در صورت خفیف بودن وضعیت کمک کنند.

محافظت از دست ها در برابر سرما. پوشیدن دستکش و انجام سایر اقدامات برای گرم نگه داشتن دست‌ها می تواند به جلوگیری از پدیده رینود کمک کند.

سیگار نکشیدن. سیگار کشیدن باعث باریک شدن رگ های خونی می شود که می تواند اثرات پدیده رینود را بدتر کند.

کاهش استرس. پدیده رینود اغلب توسط استرس ایجاد می شود. تکنیک های تمدد اعصاب – مانند کاهش سرعت و تمرکز بر تنفس – می تواند به کاهش سطح استرس کمک کند.

آماده شدن برای قرار ملاقات

ممکن است به پزشک متخصص در بیماری های مفصلی (روماتولوژیست) ارجاع داده شوید.

آنچه می توانید انجام دهید

از یک دوست یا اقوام بخواهید تا در قرار ملاقاتتان شما را همراهی کند تا در حفظ اطلاعاتی که به دست می آورید، کمک کند.

فهرستی از موارد زیر تهیه کنید:

علائم ، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل برنامه ریزی قرار ملاقات و زمان شروع آنها نامرتبط به نظر برسد.

اطلاعات کلیدی پزشکی، از جمله سایر شرایطی که دارید و اینکه آیا کسی در خانواده تان مشکلات مشابهی داشته است یا خیر

تمام داروها، ویتامین ها یا سایر مکمل هایی که مصرف می کنید، از جمله دوز

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید

برخی از سوالات اساسی که ممکن است بخواهید به آنها پاسخ دهید عبارتند از:

محتمل ترین علت علائم من چیست؟

به چه آزمایشاتی نیاز دارم؟

چه درمان هایی در دسترس هستند؟

من شرایط سلامتی دیگری دارم. چگونه می توانم آنها را با هم مدیریت کنم؟

از پرسیدن سوالات دیگر دریغ نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک احتمالاً سؤالاتی می پرسد، مانند:

آیا علائم مداوم بوده است یا گاه به گاه؟

علائم چقدر شدید است؟

به نظر می رسد چه چیزی علائم را بهبود می بخشد یا بدتر می کند؟