پای ورزشکار

پای ورزشکار (تینیا پدیس) یک عفونت قارچی است که معمولا از بین انگشتان پا شروع می شود. معمولاً در افرادی رخ می دهد که پاهایشان در حالی که در کفش های تنگ بسته شده اند بسیار عرق کرده است.

علائم و نشانه‌های پای ورزشکار شامل بثورات پوسته‌دار است که معمولاً باعث خارش و سوزش می‌شود. پای ورزشکار مسری است و می تواند از طریق کف، حوله یا لباس آلوده پخش شود.

پای ورزشکار ارتباط نزدیکی با سایر عفونت های قارچی مانند کرم حلقوی و خارش ژوک دارد. می توان آن را با داروهای ضد قارچ بدون نسخه درمان کرد، اما عفونت اغلب عود می کند. داروهای تجویزی نیز موجود است.

علائم

پای ورزشکار معمولاً باعث ایجاد بثورات قرمز پوسته پوسته می‌شود. بثورات معمولاً از بین انگشتان پا شروع می شود. خارش اغلب پس از درآوردن کفش و جوراب در بدترین حالت است.

برخی از انواع پای ورزشکاران دارای تاول یا زخم هستند. انواع پای ورزشکاران باعث خشکی مزمن و پوسته پوسته شدن کف پا می شود که به سمت بالا امتداد می یابد. ممکن است با اگزما یا پوست خشک اشتباه گرفته شود.

عفونت می تواند یک یا هر دو پا را درگیر کند و می تواند به دست سرایت کند - به خصوص اگر قسمت‌های عفونی پای خود را خراش دهید یا بچینید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر جوشی روی پای خود دارید که در عرض دو هفته پس از شروع خوددرمانی با یک محصول ضد قارچ بدون نسخه بهبود نمی یابد، به پزشک مراجعه کنید.

اگر دیابت دارید، اگر مشکوک به بیماری پای ورزشکار هستید، به پزشک خود مراجعه کنید، به خصوص اگر متوجه علائم عفونت باکتریایی ثانویه مانند قرمزی زیاد، تورم، زهکشی یا تب شدید.

علل

پای ورزشکار توسط همان نوع قارچی ایجاد می شود که باعث ایجاد کرم حلقوی و خارش ژوک می شود. جوراب و کفش مرطوب و شرایط گرم و مرطوب به رشد قارچ کمک می کند.

پای ورزشکار مسری است و می تواند از طریق تماس با فرد آلوده یا تماس با سطوح آلوده مانند حوله، زمین و کفش منتقل شود.

عوامل خطر

در خطر هستید، اگر:

مرد هستید.

اغلب جوراب های مرطوب یا کفش های تنگ می‌پوشید.

تشک، فرش، ملحفه، لباس یا کفش را با فردی که عفونت قارچی دارد به اشتراک می‌گذارید.

با پای برهنه در مکان‌های عمومی که عفونت می‌تواند گسترش یابد، مانند اتاق‌های رختکن، سونا، استخر، حمام و دوش عمومی راه می‌روید.

عوارض

عفونت پای ورزشکار می تواند به سایر قسمت های بدن سرایت کند، از جمله:

دست. افرادی که قسمت های عفونی پای خود را خراش می دهند یا می چینند ممکن است در یکی از دستان خود دچار عفونت مشابهی شوند.

ناخن ها. قارچ‌های مرتبط با پای ورزشکار می‌توانند ناخن‌های پا را نیز آلوده کنند، مکانی که نسبت به درمان مقاوم‌تر است.

کشاله ران. خارش ژوک اغلب توسط همان قارچی ایجاد می شود که منجر به پای ورزشکار می شود. شایع است که عفونت از پاها به کشاله ران سرایت کند، زیرا قارچ می تواند روی دست یا حوله حرکت کند.

جلوگیری

این نکات می تواند کمک کند در صورت بروز عفونت از بیماری پای ورزشکار جلوگیری کنید یا علائم را کاهش دهید:

پاهای خود را به خصوص بین انگشتان خود خشک نگه دارید. با پای برهنه بروید تا زمانی که در خانه هستید تا حد امکان هوای پاهایتان خارج شود. بین انگشتان پا را بعد از حمام یا دوش گرفتن خشک کنید.

جوراب ها را مرتب عوض کنید. اگر پاهایتان خیلی عرق می کند، روزی دو بار جوراب خود را عوض کنید.

کفش های سبک و دارای تهویه مناسب بپوشید. از کفش های ساخته شده از مواد مصنوعی مانند وینیل یا لاستیک خودداری کنید.

یک جفت کفش جایگزین. هر روز یک جفت را نپوشید تا بعد از هر بار استفاده به کفش‌هایتان فرصت دهید تا خشک شوند.

از پاهای خود در مکان های عمومی محافظت کنید. در اطراف استخرهای عمومی، دوش ها و رختکن ها صندل یا کفش ضد آب بپوشید.

پاهای خود را درمان کنید. روزانه از پودر ترجیحا ضد قارچ روی پاهای خود استفاده کنید.

کفش هایتان را به اشتراک نگذارید. به اشتراک گذاشتن خطرات انتشار عفونت قارچی را افزایش می دهد.