پزشکان ممکن است به دیفتری در یک کودک بیمار مشکوک شوند که گلودرد دارد و غشای خاکستری رنگ لوزه ها و گلو را می پوشاند. رشد C. diphtheriae در کشت آزمایشگاهی مواد از غشای گلو، تشخیص را مشخص می کند. پزشکان همچنین می‌توانند از یک زخم عفونی نمونه‌ای از بافت بگیرند و آن را در آزمایشگاه آزمایش کنند تا نوع دیفتری را که بر پوست تأثیر می‌گذارد (دیفتری جلدی) بررسی کنند.

اگر پزشک مشکوک به دیفتری باشد، درمان بلافاصله شروع می شود، حتی قبل از اینکه نتایج آزمایش های باکتریایی در دسترس باشد.

رفتار

دیفتری یک بیماری جدی است. پزشکان بلافاصله و به شدت آن را درمان می کنند. درمان ها شامل موارد زیر باشند:

آنتی بیوتیک ها. آنتی بیوتیک ها مانند پنی سیلین یا اریترومایسین به کشتن باکتری ها در بدن کمک می‌کنند و عفونت ها را پاک می کنند. آنتی بیوتیک ها زمان مسری بودن فرد مبتلا به دیفتری را کاهش می دهند.

یک آنتی سم. اگر پزشک مشکوک به دیفتری باشد، از مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، دارویی را درخواست می کند که با سم دیفتری در بدن مقابله کند. این دارو که آنتی توکسین نامیده می شود به داخل ورید یا ماهیچه تزریق می شود.

قبل از دادن آنتی‌توکسین، پزشکان ممکن است آزمایش‌های حساسیت پوستی را انجام دهند. این کارها برای اطمینان از عدم حساسیت فرد مبتلا به آنتی توکسین انجام می شود.

اگر فردی آلرژی دارد، باید نسبت به آنتی توکسین حساسیت زدایی شود. پزشکان این کار را ابتدا با دادن دوزهای کوچک آنتی توکسین و سپس افزایش تدریجی دوز انجام می دهند.

کودکان و بزرگسالانی که دیفتری دارند اغلب برای درمان باید در بیمارستان بستری شوند. آنها ممکن است در بخش مراقبت های ویژه ایزوله شوند زیرا دیفتری می تواند به راحتی به افرادی که در برابر بیماری ایمن نشده اند سرایت کند.

درمان های پیشگیرانه

اگر در معرض فرد مبتلا به دیفتری قرار گرفته اید، برای آزمایش و درمان احتمالی به پزشک مراجعه کنید. پزشک ممکن است برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری یک نسخه آنتی بیوتیک بدهد. همچنین ممکن است نیاز به دوز تقویت کننده واکسن دیفتری داشته باشید.

افرادی که ناقل دیفتری هستند با آنتی بیوتیک درمان می شوند تا بدن آنها از باکتری پاک شود.

شیوه زندگی و درمان های خانگی

بهبودی از دیفتری نیاز به استراحت زیاد در بستر دارد. اگر قلب تحت تأثیر قرار گرفته باشد، اجتناب از هرگونه فعالیت بدنی مهم است. ممکن است به دلیل درد و مشکل در بلع، برای مدتی نیاز به دریافت مواد مغذی از طریق مایعات و غذاهای نرم داشته باشید.

جداسازی شدید در زمانی که مسری هستید به جلوگیری از گسترش عفونت کمک می کند. شستن دقیق دست ها توسط همه افراد خانه برای محدود کردن گسترش عفونت مهم است.

پس از بهبودی از دیفتری، برای جلوگیری از عود، به یک دوره کامل واکسن دیفتری نیاز خواهید داشت. برخلاف برخی دیگر از عفونت ها، ابتلا به دیفتری ایمنی مادام العمر را تضمین نمی کند. اگر به طور کامل در برابر آن واکسینه نشده باشید، می توانید بیش از یک بار به دیفتری مبتلا شوید.

آماده شدن برای قرار ملاقات

اگر علائم دیفتری دارید یا با فردی که دیفتری دارد در تماس بوده اید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. بسته به شدت علائم و سابقه واکسیناسیون، ممکن است به شما گفته شود که به اورژانس بروید یا برای کمک پزشکی با اورژانس تماس بگیرید.

اگر پزشک تشخیص داد که باید ابتدا شما را ببیند، سعی کنید برای قرار ملاقات خود به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که کمک می کند آماده شوید و بدانید که از پزشک خود چه انتظاری دارید.

اطلاعاتی که باید از قبل جمع آوری شود

محدودیت های قبل از قرار ملاقات. در زمان تعیین وقت، بپرسید که آیا محدودیت‌هایی وجود دارد که باید در زمان منتهی به ملاقات خود رعایت کنید، از جمله اینکه آیا باید برای جلوگیری از انتشار عفونت قرنطینه شوید یا نه.

دستورالعمل بازدید. از منشی پزشک خود بپرسید که آیا هنگام مراجعه به مطب برای قرار ملاقات خود باید ایزوله شوید یا خیر.

تاریخچه علائم. علائمی را که تجربه کرده اید و مدت زمان آن را یادداشت کنید.

مواجهه اخیر با منابع احتمالی عفونت. مهم است پزشک بداند که آیا اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید یا خیر.

سابقه واکسیناسیون. قبل از قرار ملاقات از به روز بودن واکسیناسیون خود مطلع شوید. در صورت امکان یک کپی از سوابق واکسیناسیون خود بیاورید.

تاریخچه پزشکی. فهرستی از اطلاعات کلیدی پزشکی خود، از جمله سایر شرایطی که تحت درمان هستید و هر گونه دارو، ویتامین یا مکملی که در حال حاضر مصرف می کنید، تهیه کنید.

سوالاتی که باید از پزشک خود بپرسید.

 سوالات خود را از قبل یادداشت کنید تا بتوانید از وقت خود با پزشک نهایت استفاده را ببرید.

لیست زیر سوالاتی را پیشنهاد می کند که باید در مورد دیفتری از پزشک خود بپرسید. از پرسیدن سوالات بیشتر در طول قرار دریغ نکنید.

به نظر شما چه چیزی باعث علائم من می شود؟

به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟

چه درمان هایی برای دیفتری وجود دارد؟

آیا عوارض جانبی احتمالی از داروهایی که مصرف خواهم کرد وجود دارد؟

چقدر طول می کشد تا بهتر شوم؟

آیا دیفتری عوارض طولانی مدتی دارد؟

آیا من مسری هستم؟ چگونه می توانم خطر انتقال بیماری خود را به دیگران کاهش دهم؟

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک نیز احتمالاً تعدادی سؤال می پرسد، مانند:

اولین بار چه زمانی متوجه علائم خود شدید؟

آیا مشکل تنفسی، گلودرد یا مشکل در بلع داشته اید؟

آیا تب داشته اید؟ تب در اوج خود چقدر بود و چقدر طول کشید؟

آیا اخیراً با کسی مبتلا به دیفتری مواجه شده اید؟

آیا کسی نزدیک شما علائم مشابهی دارد؟

آیا اخیراً به خارج از کشور سفر کرده اید؟ 

آیا قبل از سفر واکسن های خود را به روز کردید؟

آیا برای شرایط پزشکی دیگری تحت درمان هستید؟